Als je het mij vraagt zijn het labels die mensen op andere mensen willen plakken. Het doet mij denken aan dat plaatje waar je een vogel, aap, olifant, goudvis en zeehond ziet, en dan een examinator die zegt "voor een eerlijke selectie moet iedereen hetzelfde examen doen: klim in een boom".
Ik heb MBO en later HBO gedaan en ik vond het grootste verschil de motivatie en discipline. De meeste mensen op HBO hadden echt interesse in de stof, wouden de boeken lezen, verslagen maken. Op het MBO was dat wat minder.
Wouden?
Ik heb HBO informatica gedaan en daar waren de gemotiveerden ook gewoon op 1 hand te tellen. Verschil is alleen dat dat ook alleen degenen zijn die het afronden.
> Wilden. Held. Wou is pauper nederlands
Je mag het pauper vinden, maar het is niet fout. In tegenstelling tot de namen van talen met een kleine letter schrijven, dat is namelijk wel fout.
Ik vind het maar een raar artikel. De Dikke Van Dale refereert 'wouden' naar 'willen'. De meeste bronnen die ik kan vinden stellen dat 'ik wou, ik wilde' mag, maar dat het in de meervoudsvorm toch echt alleen 'wilden' is. Het argument dat het vroeger werd gebruikt kan niet als argument gebruikt worden voor hedendaagse grammatica, want bijna alle grammatica van vroeger zou nu fout worden gerekend. 'Wouden' bestaat misschien in dialecten wel, maar dan moet die gehele zin dan ook uit dat dialect bestaan. Verder is de comment die 'wouden' pauper noemt natuurlijk belachelijk, het is maar een woord.
Genootschap Onze Taal is echt wel een belangrijke speler op het gebied van de Nederlandse taal. De Nederlandse Taalunie, bij uitstek de autoriteit natuurlijk, houdt een vegelijkbaar standpunt aan:
>In het [meervoud](https://taaladvies.net/termen-getal) is *wilden* de neutrale en veruit de gebruikelijkste vorm. *Wouden* en *wouen* worden vooral gebruikt in [gesproken taal](https://taaladvies.net/termen-schrijftaal-of-spreektaal).
Ook staat wouden gewoon nog in [Het Groene Boekje](https://woordenlijst.org/zoeken/?q=wouden), dus het is denk ik echt een brug te ver om te stellen dat het echt fout is.
Uiteindelijk komt het erop neer of je taal vooral descriptief of normatief benaderd. Onder de rivieren wordt *wouden* over het algemeen niet als fout gezien. Als bijna 4 miljoen Nederlanders het OK vinden, een groot deel daarvan het gebruikt en de rest het begrijpt, is het dan nog fout? En ja, ik realiseer me dat hetzelfde geldt voor het gebruik van *me* als bezittelijk voornaamwoord, waar ik een behoorlijke hekel aan heb.
>want bijna alle grammatica van vroeger zou nu fout worden gerekend
Die kan ik ook omdraaien. Als nooit iemand het fout gedaan zou hebben zouden we nu nog *Hebban olla vogala nestas hagunnan* moeten zeggen.
Interessant, ik doe universiteit en de meerderheid van mijn jaarlaag heeft weinig discipline. Ook scheppen mensen op over dat ze tentamens halen zonder überhaupt het boek gelezen te hebben. Dus persoonlijk zie ik dat verschil qua motivatie niet echt. Ik merk, gemiddeld genomen, ook geen aanzienlijke verschillen qua intelligentie. Je hebt vast hele intelligente mensen op de universiteit, maar die heb je ook op het hbo en mbo. En domme mensen heb je ook overal. Waar ik over het algemeen wel grote verschillen in merk is iemands achtergrond / sociaal economische status, die vaak meer geprivilegeerd is wanneer het schoolniveau hoger is.
Om het even specifiek over mbo te hebben- als ik moet samenwerken met een mbo'er dan merk ik wel enigszins een verschil in werkhouding, maar ik heb er mijn twijfels over of dit echt intrinsiek is aan die persoon zelf of dat het eerder komt doordat ze zijn opgeleid in een omgeving waar ze als dom en onverantwoordelijk worden benaderd. Een soort aangeleerde hulpeloosheid. Ik vind het bijvoorbeeld tenenkrommend hoe schools er op een mbo word lesgegeven, je hebt echt nog een klas en als je niet komt opdagen bij gym krijg je een absentiemelding. Ik snap wel dat je je in zo'n omgeving niet optimaal kan ontwikkelen of leren om zelfstandig te zijn. Het is nogal kinderlijk. Ik durf te wedden dat als je een mbo'er neerzet in een gemotiveerde omgeving waarbij ze met respect en als volwassene worden behandeld ze dat erg veel goed zou doen. Op veel mbo's gebeurt dat gelukkig al, maar helaas hoor ik ook vaak negatieve verhalen.
MBO en HBO gedaan en afgemaakt. Vond dat MBOers juist meer zelfstandig aan de slag gingen. Ja, het lesmateriaal was kinderlijk en in het begin voel je je even een kleuter. Maar op het moment dat je het kon en zelfstandig aan het werk was kon je er lekker tegenaan tenzij er weer nieuws van hogerop kwam dat je moest wachten en dan krijg je de aangeleerde hulpeloosheid ook.
Absentie meldingen worden alleen tot 18 jaar gedaan, voor de leerplicht dacht ik. Ook nooit gym op het MBO gehad. Als jij zelf niet komt opdagen laten ze dat gewoon toe, maar dan zak je wel en betaal je collegegeld voor niks.
Op HBO niveau had ik meer het privilege, mijn papa is de directeur gevoel. "Intelligentie" ging omhoog, kinderachtig gedrag ook. De drag om een huis te kopen als HBOer was voelbaar, op huizen bieden voordat ze wisten wat ze kunnen lenen, afgewezen worden omdat ze geen hypotheek voor dat bod kregen. Daarna op iemand anders gaan neerkijken omdat die in een sociale huurwoning zit en ondertussen hopen dat ze toch een koopwoning kunnen kopen zodat ze niet meer bij dat volk horen.
''Op HBO niveau had ik meer het privilege, mijn papa is de directeur gevoel. "Intelligentie" ging omhoog, kinderachtig gedrag ook.''
Heb je wel eens in- en rondom een ROC gelopen en daarna een Hogeschool? Daar is een wereld van verschil. Van sommige ROC's in de omgeving kreeg ik het idee dat ik door een apenkooi liep.
Dat komt ook omdat je na het vmbo nog verplicht een aantal jaar naar het mbo moet. Hierdoor heb je te maken met een groot aantal leerlingen dat niet gemotiveerd is.
Ook met vergelijkbare werkuren, takenpakket en ervaring? Dat lijkt me onwaarschijnlijk. Maar vergelijken met een directeur die part time werkt, dan verdien ik ook meer met een MBO opleiding.
Ik werk zelf namelijk ook in de techniek en het is de regel dat HBO'ers beter worden betaald dan MBO'ers.
In welke sector werk je dan? Want ik ken alleen proces technologen die net iets meer krijgen. De meeste technicians die ik ken die max 33.6 uur werken krijgen makkelijk 4K netto. Zoveel mensen zijn er niet die tussen de 5 a 6000 bruto krijgen.
Zoals ik zei, ik werk ook in de technische sector.
€4.000,- netto met een MBO voor 33,6 uur is ploegendienst werk.
In de ploegendienst zijn de chefs die het meeste verdienen en daar wordt HBO gevraagd.
Geen enkele ploegchef die ik ken met HBO. Zoals ik al zei werk ik al jaren als technician en is idd in ploegen. Dan nog zou in dagdienst makkelijk 4000 bruto kunnen krijgen. Er is ook een groot tekort aan fatsoenlijke technici. Helemaal met Vapro C
Bijna alle chefs hebben HBO diploma of een competentie tonende cursus gedaan, waardoor ze met HBO niveau ingeschat worden. Dan voeren ze HBO werk uit.
Inderdaad ploegendienst. In de dagdienst moet met een MBO4 €4.750,- bruto makkelijk haalbaar zijn met een goede werkhouding tijdens deze krapte.
Het punt blijft wel dat HBO'ers beter betaald worden.
Het zou zo moeten zijn dat HBO’ers worden opgeleid om complexere taken uit te voeren. Daardoor zou de groep aan potentiële kandidaten beperkter moeten zijn dan op het MBO, waardoor HBO’ers schaarser en dus beter betaald zouden moeten worden. Maar goed, sinds de privatisering is de kwaliteit van HBO-studies fors omlaag gegaan. Tegenwoordig kan bijna iedereen een HBO-opleiding volgen.
Toen ik studeerde was 2/3 van de eerstejaars studenten gezakt voor statistiek, wat voor onze studie een vrij essentieel vak was. De studenten kregen daarom een tweede herkansing, maar nog steeds was een ruime meerderheid gezakt. Dit was best heftig omdat deze studenten nu hun propedeuse niet hadden gehaald en dus niet verder mochten studeren.
De oplossing van de Hogeschool? Statistiek volledig schrappen uit het curriculum. Waarom? De hogeschool kreeg een toelage per ingeschreven student, plus een extra toelage voor elke student die na vijf jaar hun diploma behaalde. Wanneer slechts een derde van de studenten door zou worden gelaten naar het tweede jaar, zou de school dus vier jaar lang minder financiering hebben ontvangen.
En zo gaat het er inmiddels al bijna 20 jaar aan toe op de Hogescholen.
Is de kwaliteit op de MBO-opleidingen hetzelfde gebleven dan sinds de privatisering? Het lijkt me dat deze opleidingen tegen dezelfde problemen aanlopen.
Hangt erg veel af van de studie en specialisatie. Tijdens mijn bacherlor hetzelfde gezien. Tijdens mijn master toch wel echt een ander plaatje gezien. Was process engineering en de ongemotiveerden stapten snel over naar een andere specialisatie. Zelf ook harder moeten werken dat ik ooit voor studie of school heb moeten werken.
Bachelor heb ik doorgeblowed en alleen de verplichte dingen bezocht en was ik vooral bezig met de buitelandse studentes,blowen en gamen met vrienden. Tijdens mijn Master heb ik wekenlang dagen van 9 uur in de ochtend tot 10 uur in de avond gehad en in mijn vakantie veel bezig geweest met wiskunde en statistiek bijspijkeren.
Ik vind dit altijd zo’n bijzondere veronderstelling. Zo beschrijven veel mensen het verschil tussen havo en vwo ook vaak. Vwo’ers zouden wel gemotiveerd zijn en havisten niet. Ik ken bijna niemand die echt gemotiveerd was om het vwo te halen, zelf deed ik ook alles op het laatste moment en precies genoeg voor een voldoende.
Nu op de universiteit is mijn mindset wel veranderd door externe motivatie, maar van genoeg studenten echt nog niet. Daarbij zie ik vrienden die mbo deden en nu hbo doen, waarvan ik zeker weet dat zij echt geen universitair diploma kunnen halen. Vice versa vrienden die van universiteit naar hbo zijn gegaan zijn daar de slimste van de klas en hoeven niks te doen voor een 8.
Het is allemaal niet zo belangrijk, want ik geloof dat iedereen bepaalde kwaliteiten bezit die van belang zijn in de juiste sector. Ik denk daarentegen niet dat het maar een label is, we zijn nou eenmaal niet allemaal hetzelfde. Het is de vraag hoeveel waarde we aan het woordje mbo, hbo, universiteit hechten. Wat mij beteeft zijn ze allemaal even belangrijk en goed en reflecteren ze wel degelijk verschillende kwaliteiten.
Een Duitse professor en PI op mijn werk verwoorde het eens mooi. Wij universitaire mensen weten heel veel van heel weinig. Jullie mbo'ers weten heel weinig van heel veel.
Hbo zit daar tussen in.
(disclaimer: Ik ben een slecht voorbeeld want heb MBO maar volgens veel mensen HBO/ Universitair denk niveau en zeer gemotiveerd en kom van het speciaal onderwijs maar dat terzijde)
Bijvoorbeeld: ik ben MBO' er en weet alles oppervlakkig van vissen. Als er wat mis is met de lever, voeding, hart, hersenen enz.
Nu gaat er een vis dood. En zeg ik tegen een analist (hbo) kun jij naar de vis kijken. Het hart ziet er wat groot uit (ik kan misschien nog net zien hij heeft oedeem door het vergrote hart)
Dan komt de analist met HBO niveau. Die ziet ja het hart heeft wat rare plekken is vergoot. Er zit vocht in het hartzakje?
Die zegt tegen de universitaire persoon kun jij er even naar kijken.
De universitaire persoon: kijkt ziet vervormde celwand en weet wat meer in de diepte wat betreft dna/rna wat er aan de hand is. Doet evt. Nog sequencing.
Zo kan ik tegen de universitaire persoon zeggen: uhm je vis met problemen heeft een lever afwijking. Dan ziet hij water branden. Of het ligt aan het bloed. Dan vaak ook al zien ze water branden. Is het oedeem door het hart dan weet hij waarschijnlijk aardig wat, maar zijn analist in de groep waarschijnlijk meer. Het gaat ook meer van praktijk naar theorie.
Er zijn altijd uitzonderingen op de regel. Zo is een leidinggevende over MBO'ers vaak een hbo'er.
En is in Duitsland bijvoorbeeld bij sommige hbo studies het verplicht om een stage op mbo niveau te doen omdat ze daar zeggen: je gaat ze later ook aan sturen dus moet de praktijk weten.
En slim zijn is relatief: voorbeeld: deur was pas stuk, staat er op handmatig openen.
Alles wat uni had gedaan kreeg de deur niet open. De receptioniste van de oude stempel vroeg aan mij het lijkt wel of ze de kleuterschool niet hebben afgemaakt. (Je hoorde eerst de deur weer in het slot vallen en toen bedachten ze pas. Okey misschien moet ik er tegenaan duwen en gaat hij dan open? ;) )
Correct, de meesten zijn gewoon lui, indolent en dom van aard. Studeren alleen maar "omdat het moet" en zitten qua mentaliteit nog bij de fucking brugklas.
Fucking kut-diversiteit.
Ik heb ook MBO en daarna HBO gedaan, wat mij opviel. Je was echt beetje losgelaten, alles is echt je eigen verantwoordelijkheid. Te laat ingeleverd, pech! Dan maar herkansing. 2e keer gezakt, helaas je hebt geen pogingen meer voor dit jaar, volgend jaar maar weer. Toets gemist, Woorden te veel in je verslag, Gezakt. Op MBO werd je nog zo gematst, niet op tijd af, nou lever dan nog maar even snel in. Zelfs als veel mensen de stof van de toets moeilijk vonden en als dit werd opgemerkt werd de toets verschoven.
Je zou dan denken, goed dat ze op MBO nog z'n steun bieden aan de leerlingen. En ja dat is fijn. Maar er is totaal geen werkdruk, en werkdruk ga je op je werkelijke baan wel ervaren. Dus het verschil tussen MBO en HBO, is het voelen van stress en werkdruk.
Zelf lag de motivatie echt bij de persoon zelf. Er zijn ZOVEEL leerlingen die van Havo naar HBO gaan en nog niet eens weten wat ze willen doen later, en dan toch maar een opleiding beginnen. Natuurlijk zijn die niet mega gemotiveerd. Werkdruk is te vergelijken qua niveau, motivatie is een individueel iets.
Grote kans dat jij hoger denkniveau hebt dan MBO.
Kijk je hebt "slim" en slim. Ook genoeg mensen op HBO/WO die in die eerste categorie vallen trouwens. Maar komt er op neer, dat als jij zowel fouten durft te maken, alswel ervan durft te leren dat je dan een stuk slimmer bent. Je hebt dan soms domme momenten, maar die worden later veel meer gecompenseerd, dan als jij constant alles eerst even moet vragen voor je iets doet. Daarnaast is het proces van leren en kennis vergaren en vervolgens je eigen werkwijze daarop verbeteren en deze kennis kunnen delen met collegas ook een enorm hoogwaardige vorm van intelligentie, vergeleken tot iets horen en blind uitvoeren en niet kunnen delen.
Ik denk dat de heersende gedachte is dat een mbo denkniveau inhoud dat je zeer praktisch ingesteld bent en zoekt naar een pragmatische oplossing voor problemen. Je hebt daar ook een gerichte opleiding voor gevolgd. Je bent operationeel sterk, maar op beleids of strategisch niveau doorgaans niet (echt).
Nu is de instroom in het mbo zeer divers. Van mensen die echt 1 op 1 begeleid moeten worden tot zeer slimme mensen die om wat voor reden ook dat potentieel (nog) niet kunnen inzetten.
Dat is dan ook een reden waarom sommigen op de werkvloer een vlucht nemen en promotie op promotie maken en aanvullende opleidingen volgen. Anderen blijven hun carrière lang op dezelfde plek.
Hierdoor is het verschil tussen bijvoorbeeld 2 monteurs soms best groot. De 1 kan alleen wat hem ooit geleerd is, de ander kan toveren omdat die zich blijft verbazen en inlezen.
Op het gymnasium/de universiteit had je ook mensen die niet leerden of hun best deden maar echt slimme mensen redden het sowieso wel. Ik denk dat het probleem vooral is dat de echt slimme mensen op het mbo door hun basisschool docenten naar het vmbo zijn gestuurd en ze de stof daar doodsaai vinden/vonden. Omdat ze eigenlijk te slim zijn en daardoor niet hun best (willen) doen.
Edit: reactie op alinea twee.
MBO denkniveau is wat mij betreft vooral een algemene indicatie van zelfsturendheid en zelf problemen oplossen. En dan vooral bij starters.
In kantoorsetting dan. Een mbo geschoolde techneut is daar natuurlijk de koning in.
Er zitten echt wel verschillen in taakcomplexiteit tussen mbo niveau 3 en 4 en hbo.
Maar bijna belangrijker is je discipline, communicatieve vaardigheden, en gewoon of je er staat om shit aan te pakken, of ze van je op aan kunnen zeg maar. Getting shit done vs shit verneuken.
En in dat opzicht zijn er toppers met mbo, en slappe natte tosti's met hbo of wo.
Wat natuurlijk ook voorkomt is dat mensen nog steeds in hetzelfde gedrag zitten als wat jij hebt gezeten (zelfvertrouwenskwesties en zelfsabotage). Er zijn genoeg mensen die hun eigen potentieel in de weg zitten door hun keuzes buiten werk/studie. In het 'werk op mbo-niveau' zijn ook veel mensen aan het werk die in een ideale situatie een veel hogere cognitieve last zouden kunnen verdragen maar door hun situatie/gedrag/draagkracht/karakter op mbo-niveau functioneren en daar dus ook op hun plek zijn.
Als ik personeel zoek zie ik het vaak als volgt : mbo niveau is uitvoerend, hbo niveau moet ook tactisch kunnen denken en universitair is vooral theoretisch ( strategisch ).
Dit betekend niet perse het diploma wat iemand heeft maar meer het niveau.
İemand die mbo heeft volgt de handleiding, iemand die hbo heeft gedaan ziet ook de problemen in de processen en probeert deze aan te pakken en iemand op universitair niveau kan deze verbeteringen omzetten naar toegevoegde businesswaarde in het grote geheel.
Dat betekend niet dat iemand die mbo heeft geen verbeteringen ziet, maar vaak meer op uitvoerend dan proces niveau.
Als je naar een hbo functie wilt solliciteren, denk dan eens na over hbo werkzaamheden die terugkomen in je huidige functie en gebruik die als voorbeeld.
Mensen die MBO hebben gedaan kunnen ook heel tactisch denken en op proces niveau werken, maar hebben hier nooit echt over geleerd en/of nog geen ervaring in. Wanneer je ze de kans geeft om mee te doen op hoger niveau zul je nog versteld staan van wat ze kunnen! :)
Ik ervaar het juist anders, het hbo doet het volgens het boekje (want dat hebben ze gelezen), het mbo doet het volgens het boekje maar ziet van te voren al uit ervaring dat iets problemen gaat opleveren
Dan maakt de eerste vergelijking ook niet uit, want ook mbo-ers zijn niet zo dom om elke keer hetzelfde foutje te blijven maken "want dat staat in het boekje"
Mbo-ers hebben vaak wel praktijk ervaring dus kunnen het al vanuit hun studie meenemen waar hbo studenten dat niet altijd kunnen
Er zijn natuurlijk altijd velden waar dit inderdaad hetzelfde is, ict uit een boekje zou denk ik ook heel lastig worden want dan hadden ze het wel denigrerend computerles genoemd😉
Zoals ik het idee van “denkniveau” zie, is het vooral hoe snel en hoe zelfstandig je bepaalde kennis eigen maakt en verwerkt.
Ik werk al MBO’er met vrijwel alleen HBO’ers en WO’ers. Tijdens mijn werk (ik werk in de bankaire wereld met snel veranderende regels. We moeten elke 3 jaar onze diploma’s opnieuw halen en worden maandelijks met meerdere lesmethodes getoetst. Deze toetsen moeten we ook voor 80% halen anders mogen we ons werk niet uitvoeren) merk ik vooral dat mijn MBO-collega’s en ik meer tijd nodig hebben om zaken volledig te begrijpen en we gemiddeld genomen ook wat meer vragen aan andere collega’s als we niet zeker zijn van ons eigen antwoord.
Als ik over mezelf mag praten vind ik het verschil tussen MBO en HBO echt enorm.
Na mijn MBO ging ik aan de slag, weinig zelfvertrouwen en informatie hoe ik mezelf kon presenteren of een mening kon onderbouwen.
Na HBO een stuk meer van dat. Voor mijn vakgebied zou ik niet persé zeggen dat het een materieverschil is, ik denk dat een MBOer en een HBOer allebei prima een website kunnen bouwen.
De HBOer vraagt waarom doen we dit? Waarom deze taal? Hoe gaat dit over 5 jaar werken? Als er over een jaar onderhoud nodig is, is deze situatie dan werkbaar? Hoe dragen we dit over,? Als we dingen moeten toevoegen, is dit modulair? Etc.....
Ik heb een iq van 128 en een mbo-4. Ik denk dat mensen moeten stoppen met een denkniveau überhaupt te vergelijken met een behaald diploma. Soms loopt het leven zo dat school er niet in zit. ik werk als pedagogisch medewerker in een erg geprivilegieerd gedeelte van het land en als ik die uni ouders soms hoor praten vraag ik me soms ook echt af wat hun denkniveau is. Ik vind namelijk dat erg geschoolde mensen vaak ver verwijderd zijn van hun ware zelf en hun eigen realiteit.
Tevens vinden ze het vaak erg moeilijk om zichzelf te plaatsen in een andere vorm van het leven inzien die niet in lijn loopt met 80 uur per week werken en op je 40e een burnout krijgen. Maargoed, ik sta op mijn beurt weer ver verwijderd van het leven van een hoog geschoold iemand.
Ps; niet om te pochen dat ik een goed iq heb ofzo, +heb daarbij ook een flinke dosis adhd en wat autisme, dus dat nuanceerd het weer een beetje) maar om mijn idee te geven dat een hoog denkniveau iets compleet anders is dan hoog geschoold zijn. "Like it's not even the same ballpark"
Ik werk ook als pedagogisch medewerker. En ik denk niet dat ik bijzonder intelligent ben. Ik merk alleen wel op mijn werk een groot verschil tussen hbo en mbo geschoolde collega's. Niet dat de één leuker is dan de ander. Maar ik heb soms wel het idee dat mijn mbo collega's toch wat praktischer zijn, en zich met bijvoorbeeld een probleem kindje vooral bezig houden met hoe kunnen we dat oplossen. Terwijl mijn hbo geschoolde collega's net wat meer kunnen kijken naar waarom gedraagt een kind zich zo en dan naar aanleiding daarvan kunnen kijken hoe we een kindje kunnen helpen. Maar misschien is dat ook gewoon toeval bij mij op mijn werk. Toch zie ik echt wel een verschil.
Ik heb ook weleens een invaller gehad die bezig was met haar master van de universiteit. Die had dus totaal geen feeling met kinderen. Liep gewoon weg als een kind op de verschoontafel lag, raakte in paniek bij een huilende baby. Die zal qua intelligentie zeker hoog scoren, maar qua inzicht rondom bepaalde praktische dingen scoorde ze erg laag wat mij betreft haha.
Intelligentie is ook op verschillende manieren te meten. Zo ken ik iemand die op WO niveau alles haalt, maar qua administratie er niks van bakt. Ze weet niet eens algemene informatie zoals informatie over haar studieschuld of van haar werkveld (psychologie). Dat moest ik haar vertellen... iemand zonder studieschuld, met een mbo diploma die 10 jaar geleden ooit eens zorgadministratie heeft gedaan waardoor ik nu weet waar ik moet zoeken. Mijn NLs is dan wel weer een stuk slechter dan die van haar.
Daarnaast genoeg die taalvaardig zijn maar qua wiskunde er niet van bakken, of andersom.
De verwachting bij MBO denkniveau is dat mensen duidelijke kaders nodig hebben voor het uitvoeren van opdrachten. Zij hebben meer sturing nodig zodra er in de praktijk iets afwijkt van hoe de situatie werd geschetst in de werkinstructies en zij hebben een minder groot ketenbesef dan mensen met HBO- of WO-denkniveau.
Let op: Het gaat hier dus niet om het niveau van de hoogst genoten opleiding, maar om het denkniveau.
Whahahaha! Wat een complete bullshit is dit. Voorbeeld: machines pleuren achter elkaar uit elkaar, waardoor productie stagneert en dus een schokgolf door het proces heen gaat.
Hierbij haalt menig hbo'er zijn schouders bij op, maar..... een grote run van enkele 1000m2 en strekkende meters textiel, is 300 strekkend skecht gedraaid en daar wil elke hbo'er natuurlijk even wat mail verkeer over versturen, want denk niveau.
Het zijn de hbo'ers die niet buiten kaders kunnen denken, mbo'ers zijn vele malen praktischer en kunnen out of the box denken.
Wij roepen altijd als er weer een pennensabelaar naar beneden komt en ons gaat staan vertellen hoe wij ons werk moeten doen, dat hij/zij zelf eens aan de knoppen moet gaan staan en ons dan maar moet laten zien hoe het werkelijk moet.
'I don't know how to do your job, but my book says you're doing it wrong'
De wereld stopt met draaien als de mbo'ers er mee stoppen, eens kijken hoelang de hbo'ers het vol kunnen houden.
Ik vraag me af waarom je de opmerking zo persoonlijk opvat van de persoon - althans, zo komt het over.
Ik heb zelf op alle niveaus van het mbo gezeten (1 t/m 4) en ben nu bezig met mijn afstudeerstage op hbo-niveau. Ik kan zeggen dat er wel degelijk verschil is in het denkniveau.
De meeste mbo'ers hebben oprecht behoefte aan kaders (een soort houvast). Wanneer dat ontbreekt of afwijkt, kunnen er snel problemen ontstaan. Terwijl op hbo-niveau dit niet zo snel zal gebeuren. Daarnaast is het zo dat iemand met een hbo-niveau ook redelijk praktisch is opgeleid.
Op hbo-niveau moeten studenten veel uitvoerende projecten doen waarbij weinig kaders worden gegeven (althans, zo heb ik dat persoonlijk ervaren).
Ah, oké. Zo leek het wel aan de hand van je opmerking naar de andere persoon toe. Maar mijn standpunt blijft hetzelfde, zelfs als ik het woord van ‘’studenten’’ verander naar ‘’praktijk’’.
Het voorbeeld dat je gaf over de machines is logisch; iemand die een technische opleiding heeft afgerond, kan het beter oplossen dan iemand die een andere opleiding heeft gevolgd.
Maar als je zulke voorbeelden geeft, ontbreekt het aan eerlijkheid. Ik kan ook het voorbeeld geven van ‘’stel een balans op voor het bedrijf, maak een winst- en verliesrekening, stel een jaarrekening op. Bedenk binnen twee maanden hoe we het financiële probleem van x bedrag binnen één jaar kunnen oplossen. Wees realistisch en houd rekening met zaken zoals ….’’.
Vraag dit aan iemand die een technische opleiding heeft gehad en zich bezighoudt met machines, en diegene zou dit hoogstwaarschijnlijk niet kunnen.
Daarnaast heeft de eerste opmerking gezegd ‘’de verwachting’’ - men verwacht het al, maar het is niet altijd zeker. Helaas is het vaak wel zo in de praktijk, maar dat betekent niet dat elke persoon met een mbo-werk- en denkniveau ook daadwerkelijk zo is.
Ook met je laatste zin ‘’De wereld stopt met draaien als de mbo'ers ermee stoppen, eens kijken hoelang de hbo'ers het vol kunnen houden’’ – hetzelfde zou gebeuren als elke hbo- en universitaire persoon stopt. Op een gegeven moment zullen er conflicten ontstaan waar een persoon met mbo-werk- en denkniveau niet in staat is ze op te lossen.
Het blijft gewoon een feit - de wereld heeft elk niveau nodig om te ‘draaien’. Ik vind het sowieso onnodig en respectloos om neer te kijken op mbo'ers. Maar dit kan weer zijn vanwege mijn persoonlijke ervaringen van vroeger.
Dat is jouw daadwerkelijke praktijk en die is exemplarisch en anekdotisch en daardoor weinig zinvol om deze te betrekken als het over de normen van de algemene categorisatie tussen verschillende opleidingsniveaus gaat.
HBO’ers zijn ook praktisch opgeleid en er is wel degelijk een verschil tussen HBO- en MBO denkniveau. Nogmaals, dat staat los van de (hoogst) genoten opleiding. Je reageert overigens erg emotioneel en enigszins denigrerend en daar kan ik niet zo veel mee.
Uiteraard kan iemand die een technische vakopleiding heeft gevolgd een machinale storing beter oplossen dan iemand die bestuurskunde heeft gestudeerd. En ook binnen de maakindustrie wordt onderscheid gemaakt, zie bijvoorbeeld de niveaus Vapro A, B en C.
Een HBO’er kan MBO-denkniveau hebben, een MBO’er kan WO-denkniveau hebben. Jouw persoonlijke aversie jegens HBO’ers doet niet zo terzake.
Als docent met ervaring op zowel mbo als hbo, kan ik nog toevoegen: op het mbo staat de relatie (met docent) centraal om tot leren te komen, op het hbo gaat het meer om de inhoud.
Het is mbo en hbo zonder hoofdletters. Sorry, dat stoort mij gewoon, haha.
Maar verder, ik vind dat opleidingsniveau weinig zegt. Ik ken hele domme mensen die een universitaire studie hebben gedaan, en hele slimme mensen die gewoon puur door niet goed te kunnen leren/handiger zijn met hun handen een “lagere” opleiding hebben gedaan.
Wees in elk geval trots op wat je hebt bereikt!
Het zou volgens mij moeten betekenen dat je dicht bij het gemiddelde zit qua hoe snel jij dingen leert. Dus als het werk op Mbo niveau is zou jij niet veel trager of sneller je moeten ontwikkelen dan je collega's die ook dat werk doen. Als jij het heel eenvoudig vind zit je misschien dus wel op Hbo niveau of er tussen in. Dat of de anderen in jouw team presteren toevallig onder het gemiddelde. Het lastige is dat je dat zonder diploma elke keer opnieuw zou moeten bewijzen bij elke nieuwe baan, tenzij je echt een functieomschrijving is dat duidelijk op Hbo niveau of hoger zit.
In jouw geval dat je werk doet wat onder je niveau is. Dat hoeft geen probleem te zijn en iig beter dan werk wat boven je niveau is.
Om te antwoorden op je vraag, er is nogal verschil tussen MBO niveau 2 en 4.
Ik zou gewoon blij zijn dat je wordt gewaardeerd en kijken of je een stapje kan maken omdat je wat meer uitdaging wilt.
Mensen die geen mbo hebben gedaan snappen die niveaus niet.
En dat is ook het probleem.
Je weet niet eens dat het bestaat en als je wel weet blijkt dat mbo geen mbo is, zeker als je niveau 1 met 4 vergelijkt
Mbo is wat praktischer en beantwoord meer de 'wat?' Vraag. En bij hbo gaat het over de hoe en waarom vraag?. Toepassing in een context. Dat zie je ook bij vmbo en havo. Veel leerlingen die van vmbo naar havo doorstromen vinden dat lastig omdat ze opeens hun antwoord moeten verklaren.
Discipline, zelfvertrouwen e.d. Hebben niks met IQ te maken maar met EQ. Dus zegt niets over welk niveau.
Zo zat ik zelf in een vmbo-t/havo klas in de eerste. M'n vader overleed, ging door op vmbo-t. Deed vervolgens mbo, toen hbo en nu doe ik nog een hbo studie naast mijn werk. Het is een manier van aanvliegen. Dat merkte ik sterk toen ik op het hbo zat. Mijn klasgenoten die uit het mbo kwamen waren veel praktischer en hands-on en m'n havo afgestudeerde klasgenoten waren veel theoretischer.
Het is voor mij een waardeloze hokjes verzameling. Ik heb verschillende netwerken met uitlopende opleiding niveaus. Zelf ervaar ik dat elk niveau wel plus en min punten heeft maar ik denk dat het type milieu en instelling van de mens veel meer van invloed is dan een niveau vergelijking.
Op mbo niveau werken is meestal in vacatures genoemd als hbo denkniveau. Altijd grappig wanneer bedrijven dat vragen, je komt er 9 van de 10 keer achter dat elk student op mbo 3 niveau dit ook zou kunnen doen, en ook nog eens goedkoper.
Het maakt allemaal geen ene f*ck uit. Maar ik snap het, ik had dezelfde vragen.
Die vragen werden beantwoord toen ik me realiseerde dat als ik m’n best deed, nieuwsgierig was en open stond voor nieuwe dingen, dat mensen me kansen zouden geven.
Ik heb nu een baan waar ik niet voor geleerd heb, die me uitdaagt en die ik leuk vind, met een erg hoog inkomen waardoor ik de dingen kan doen die ik wil doen.
Dus ik zou deze vraag voor jezelf lekker onbeantwoord laten en je focussen op het meeste maken van je leven door het meeste uit jezelf te halen.
"Officieel" is het onderscheid:
- MBO: Je moet degene vertellen wat het doel is en wat hij moet doen om dat te bereiken.
- HBO: Je moet degene vertellen wat het doel is en het hoe zoekt ie zelf wel uit.
- WO: Degene kan zelf een doel bepalen a.h.v. zijn kennis over het vakgebied en zijn inzicht over waar verbeteringen nodig zijn en kan dan ook wel een methode bedenken.
In de praktijk worden andere aspecten erbij gehaald zoals motivatie, discipline etc. maar dat is wat misleidend. Op een MBO opleiding is vaak meer discipline nodig om de opleidng af te ronden dan op een WO opleiding, waar je meer vrijheid hebt om de activiteiten in te richten zoals je zelf wenst. Iedere nacht in de bakkerij staan is voor veel mensen zwaarder dan rond 10:00 achter een computer kruipen om een beleidsstuk te schrijven, maar het recept volgen om tot een brood te komen is minder inventief dan een beleidsstuk schrijven, mensen van de nut en noodzaak overtuigen en in concrete actie omgezet te krijgen.
Als iemand die mbo en hbo heeft gedaan, en ook goed onderzoek heeft gedaan naar uni, dit waren mn vindingen:
Mbo: heel aanpakkend en hands on. Vraag een mbo designer iets te maken en binnen een uur heb je een money makend design voor je neus. Ook goed uitleg waarom, maar geen documentatie er vaak bij waarom, naast schetsen en het design process.
Hbo: veel meer uitzoeken waarom, minder leren hoe. Dus als designer (vaak creative business), leer je goed het uitzoeken waarom, hoe je het beste het design kan verkopen, maar vraag een design te maken en het kan zeker wel even duren. Dus vaker beter voor de meer managers positie, omdat ze van alles wel een beetje weten binnen hun specialisatie.
Uni: Vraag ze geen design te maken, want dan kan je wachten, maar geef ze een opdracht hoe je een product beste de markt in kan brengen op basis van neuromarketing en je hebt een report en plan waar je u tegen zegt. Top dus voor marketings en manager posities.
School:
Kwa behandeling merkte ik ook zeker verschil. Nu ging ik naar een kunst mbo, dus het was een halve militaire opleiding kwa 'wees hard, want je klanten gaan nog directer en meer kloten zijn'. Maar hier heb ik ook echt de basis van alles geleerd binnen design, hoe je met klanten omgaat en wat er verwacht kan worden van je. Lessen skippen was een uitschrijving zonder pardon. Dus de mbo scholen die je op tt ziet, dat had ik dus echt niet.
Toen ik hbo ging doen werd me echr bang gemaakt hoe moeilijk het wel niet zou zijn... 4 jaar verder en ik heb naast verslagen schrijven, niks echt bijgeleerd. Heb zelfs les gegeven in design, want niemand kende de basis, zelfs niet kleur theorie. Hierbij werd ik ook wel even op de feiten gedrukt dat hbo studenten vaak ook maar 17/18/19 zijn als ze beginnen, nog steeds super jong. Hierdoor was hun gedrag echt niet op de zelfde lijn met wat de studie vroeg. Maar, je merkte wel echt dat er een stukje 'sneller snappen van boeken' bij hun er wel in zat, terwijl bij mbo het vaker 'laat het even zien' was. Wel was hbo echt zwaaaaar 'neerkijkend' op mbo. Ik ben dom, niets wetend, 'dom mbotje' en nog meer genoemd door leraren. Iets wat me echt verbaasde, want ik gaf ook gewoon les.
Bij uni merkte ik echt dat dat stukje maken er gewoon niet meer bij was. Wel waren de studenten gemiddeld een stukje ouder en dus, de 'fibe' was een stuk volwassener. Iets wat ook zeker goed helpt bij hoe snel, gestructureerd en vragend die studie is. Het was echt schrijven, research en onderbouwen, en misschien een design research. Maar meesten hadden amper InDesign gebruikt en illustrator zat niet bij hun in het pakket. Dus echt koppie werk, geen design werk.
Werk:
Kwa werk merk ik eigenlijk niet veel tussen mbo en hbo, want het is vaak, na tijd, echr 1/1. Maar, bij beginnende, merk je wel echt dat een gestructureerde mbo'er, met ook klanten kennis, wel een stuk waardevoller is dan een hbo'er. Enkel weg omdat de mbo'er echt eens stukkie meer design kennis heeft. Maar heb je alleen een marketeer nodig die weet hoe je iets kan verkopen, kan een hbo'er het vaak, met sources, beter onderbouwen.
Voor uni studenten is het wel iets anders. Deze gaan vaak meteen naar de 'documenten' posities, dus zullen wel mee werken, maar minder tot amper in dat design process zitten. Dus hierdoor kan je ze niet echt mee nemen in het verschil tussen de studenten/werkers.
Conclussie:
Voor mij kan een mbo'er net zo goed voor een 'met hbo werkstijl' solliciteren als een hbo'er. En is dat stukkie mbo mindset voornamelijk echt 'ken de basics' is, meer niet.
Er is een overschot aan domme HBO’ers die met hakken over de sloot in 7 jaar het HBO gehaald hebben, die op posities zitten waar ze MBO’ers vanalles misgunnen.
/rant
"MBO werk- en denkniveau" is een manier om in de vacature te zeggen dat je iemand zoekt die MBO heeft gedaan, of op een andere manier vergelijkbare ervaringen heeft opgedaan. Dat je past in een team met andere MBO'ers.
Mijn vrouw heeft MBO gedaan, maar in haar werkende leven heeft ze zoveel persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt dat ze inmiddels een aantoonbaar "HBO werk- en denkniveau" heeft.
Ik denk dat MBO denkniveau meer afhangt van welk niveau. Ik heb eerst niv 4 gedaan na VMBO. Maar door prive problemen op dat moment omdat ik midden in een ADHD onderzoek zat is dat mij niet gelukt daarna niv 3 en toen aangereden door een auto en daarna niv 2 en toen moest ik stoppen vanwege PTSS waardoor denken echt een opgave was wat ik niet kon. Ik heb tussen deze niveaus erg veel verschil gemerkt. Het was voor mij theoretisch prima te doen en zelfs makkelijk maar er waren mensen in mijn klas die echt met de handen in de haren zaten met de stof. Maar praktisch waren ze erg goed. Dus misschien is MBO meer praktische intelligentie dan HBO waar theorie meer de boventoon voert
Ik werk op het mbo, het stereotype idee van mbo denkniveau is niet onderzoekend nadenken en minder critisch zijn. Als je baas spring zegt dan doe je dat en boeit je niet waarom dat moest of hoe hoog. En daarbij ook gewoon het liefst verteld krijgen wat je moet doen zonder zelf initiatief te nemen + liever lui dan moe. Allemaal vooroordelen dus.
Dat gezegd hebbende, het is echt gewoon een individueel ding in mijn ervaring. Ik heb studenten die naar mij toekomen om te vragen of ik hun toetsen met ze door kan nemen zodat ze weten wat ze fout hebben gedaan terwijl ze een 8 hebben want "ja dat is lager dan ik had verwacht!" En dan heb ik andere studenten die een 4 halen en roepen "mwah dat kan ik wel compenseren, boeiend."
Dan heb je de studenten die naar je toe komen van "het dit is te makkelijk voor me, heb je moeilijkere stof voor me?" En dan heb je anderen die zitten van "nee hoor vind het wel chill dat dit zo makkelijk is, lekker snel klaar."
Het verschilt gewoon enorm per student, en soms hebben de studenten die geen extra werk willen er óók gewoon een reden achter. "Dit is makkelijk en dan heb ik extra tijd voor dat andere vak waar ik moeite mee heb." Perfect toch?
En dan hebben we het nog niet eens over BBL'ers die veelal al volwassen zijn en ook weer een compleet andere groep zijn.
Ik ben van mening dat wanneer men stelt ...-denk niveau dat ze niet direct naar behaald diploma verwijzen. Je kan een MBO-4 succesvol afgerond hebben maar meer kunnen dan dat dat niveau aangeeft. Misschien heb je al werkervaring en ben je het behaald diploma al overstegen. Het is passend voor de werkgelegenheid dat er niet alleen naar behaald diploma word gekeken maar dat werk- en denk-niveau mee weegt. Misschien zijn de termen niet ideaal maar steeds meer werkgevers lijken te begrijpen dat voor het werk dat zij gedaan willen hebben, de competenties die verworven bij het behaald diploma vaak niet de lading dekken. Er zullen vaak andere competenties benodigd zijn voor de beoogde functie.
Ik heb zelf het idee dat het ook meespeelt hoe lang je de tijd hebt gehad om jezelf te ontwikkelen voordat je aan de arbeidsmarkt deelneemt. Ik heb mijn WO opleiding afgerond toen ik 25 was, tot die tijd heb ik dus kunnen leren. Volgens mij ben je gemiddeld jonger als je je MBO diploma haalt en moet je een deel van die persoonlijke ontwikkeling doen terwijl je al aan het werk bent.
Het klinkt alsof zelfvertrouwen bij jou namelijk ook een grote rol speelt bij de uitvoering van je werk nu. "Makkelijk werk, doe ik wel even."
Het is simpelweg een labeltje omdat ze dat graag willen tegenwoordig. In de basis zal er een verschil zijn tussen wat meer praktisch en theoretisch ingesteld. Verder heb ik dat handje vasthoud gedrag ook zo vaak gezien bij hbo ers en het omgekeerde bij mbo ers. Niet te vergeten dat het labeltje ook vaak dom gebruikt word. Heb nog een bijbaantje gehad waar ik dozen moest inpakken en tanks schoonmaken. Bij hooge uitzondering mocht ik als niet hbo er daar bezig. Toen liep ik in mn eentje zes hbo ers er uit omdat ik wel van aanpakken wist en gewoon begon en bezig bleef. Die andere jongens zaten alleen maar te overleggen hoe je het handig kon doen.
Ik zit in basicly hetzelfde schuitje als jij volgens mij.
HBO een tijdje geprobeerd maar uiteindelijk nu een MBO als mediavormgever.
Er is wel een duidelijk verschil. Op het HBO was iedereen altijd een stuk meer gedreven en ijverig om een goed resultaat neer te zetten.
Dat is op het MBO zeker wel anders. Zeker op mijn school. De meeste studenten lijken eigenlijk helemaal niet erg geïnteresseerd in de opleiding.
Mijn docenten zijn soms ook gewoon verbaasd als ik inhoudelijke vragen stel over een opdracht.
Ik wil gewoon goed leren vormgeven en vindt het eigenlijk wel een beetje een rare mindset om niet zoveel mogelijk uit mijn studie te halen.
Ik was wel echt verbaasd over de hoeveelheid anime die er doorheen gaat in mijn klas. Een guy deed niks anders dan scrollen door een eindeloze waifu discord,
Hij deed het ook zo snel dat ik twijfel of ie ze überhaupt uit elkaar kon houden.
Ik zeg btw niet dat er geen harde werkers zijn op mijn studie. Maar de motivatie is duidelijk wel anders.
Mijns inziens zegt een diploma het vooral iets over de maatschappelijke perceptie van intelligentie gebaseerd op de mogelijkheid tot focussen op een bepaalde vooraf gedefinieerde thematiek. Zaken zoals ADHD (in mijn geval) wat echt de dood is voor veel mensen die verder willen komen en dus maken dat je geen papiertje hebt worden daarin niet meegewogen. (ADHD is slechts één mogelijke reden).
Is het fair? Nee. Ik denk van niet. Natuurlijk zeg ik dit ook omdat ik aan de receiving end zit. Dus de vraag is ook: Is het begrijpelijk? Ik denk van wel. Toch lijkt het me iets waar we veel meer van bewust moeten zijn. Dat kún je doen door te spreken over HBO-, of MBO- denkniveau. Alleen zou ik niet weten hoe je dat dan "meet".
Zelf heb ik een universitaire master afgerond, maar ik word heel nijdig van dat onderscheid in “werk en denkniveau” dat wordt gemaakt. Mijn partner heeft een MBO-4 afgerond, en toch kunnen we prima diepgaande inhoudelijke gesprekken voeren. Ik merk wel dat hij makkelijker wordt onderschat omdat zijn hoogst behaalde opleiding MBO-4 is en dan echt inspanningen moet leveren om serieus genomen te worden.
Mijn vader, ooms en tantes hebben geen hoge opleiding maar behoren toch tot de meest intelligente mensen die ik ken, ze hadden in die tijd gewoon niet zomaar de mogelijkheid te gaan studeren.
Bovendien ken ik genoeg slimme mensen die maximaal MBO hebben gedaan, en genoeg domme mensen die universiteit hebben gedaan.
Veel (overheids) bedrijven zijn ervan overtuigd dat ze HBO opgeleide mensen nodig hebben voor het werk waar MBO opgeleide mensen het prima (of beter) kunnen doen. Wat mij betreft is dit vrij onzinnig.
Ik ken met name twee MBO-ers die heel slim zijn, maar ja het zijn MBO-ers dus ja dan zal dat wel niet kunnen.
Zelf ben ik bijna klaar met een HBO studie en ik wil niet meteen zeggen dat ik dom ben, maar ik ben zeker niet alwetend. Ik heb zelf nooit een MBO les gevolgd, dus ik kan er verder niet veel over zeggen.
Zolang je maar blijft leren in je vakgebied komt het wel goed.
Dat idee heb ik inderdaad ook. Ik ben recent doorgestroomd naar een andere functie. Maar als ik naar dezelfde functie zoek op LinkedIn van de overheid dan wordt er naar HBO als vereiste gevraagd.
Er is zo'n groot verschil tussen MBO niveau 1-2 en MBO niveau 4. Ik merkte zelf nauwelijks verschil tussen mijn niveau 4 opleiding en opvolgende HBO opleiding.
MBO denkniveau. dan denk ik bij mezelf als Specificeer dat eens? het verschil tussen een mbo 1 en mbo 4 opleiding is netzogroot als tussen mbo4 en een WO opleiding
Ik heb er geen feitelijk verstand van. Maar volgens mij is het verschil tussen mbo 4 en wo wel echt een stuk groter dan tussen mbo 1 en mbo 4. Ik heb zelf mbo 4 gedaan, en voor mijn gevoel is mbo 1 vooral een simpele versie van mbo. Wo vergt toch weer een hele andere manier van denken en dingen benaderen. Dat is echt niet te vergelijken. Maar goed dat is mijn mening.
Ik geloof dat er een groter verschil zit tussen de verschillende mbo niveaus dan tussen bijvoorbeeld hbo en mbo. Vaak zijn mbo opleidingen veel praktischer en wordt een ander soort probleemoplossend vermogen verwacht dan bij iemand van het hbo.
Veel mbo mensen kunnen prima met praktische oplossingen komen waar iemand van het hbo liever bij de bewezen theorie blijft en deze dan in verschillende situaties kan toepassen.
Mbo is soms gewoon slimmer en praktischer, hbo is soms gewoon net even wat beter doordacht omdat hij ook naar x en t kijkt. Een is niet perse beter dan de ander. Samenwerking tussen de twee vind ik dan ook belangrijk. Uni staat in mijn werkveld te ver van me af.
Een ‘echte’ mbo’er doet precies wat hem gezegd wordt en is er verdomd goed in. Zal alleen niet nadenken over mogelijke gevolgen voor andere disciplines.
Een hbo’er ziet van alles maar is snel een generalist.
Een WO’er doet waar die zin in heeft en is er ook goed in. Weet vaak zijn kennis niet over te brengen.
Ik dacht dat leraren opleidingen HBO waren?
Ik weet van mijn hbo tijd dat ik blij was voor de boeken als samenvatting na de twee uur durende relazen der Wiskundedocenten. Gelukkig had ik meer met architectuur, dat is toch al wat praktischer.
Docenten (2e graads) geven les op onderbouw middelbare of basischool. Docenten die dus universitair geschoold zijn (1e graads) mogen aan de rest les geven :). Maaaar helemaal mee ens dat niet iedere docent hierom goed is in uitleggen haha
MBO, HBO, Universitair. Het zal allemaal wel. Ik hecht weinig waarde aan een velletje papier wat vervolgens gaat bepalen wat voor werk ik wel of niet voor in aanmerking kom. Ik wou dat er meer gekeken werd naar wat mensen echt kunnen in plaats van welk diploma je hebt gehaald. Ik weet wat ik waard ben. Ik weet wat ik kan en niet kan.
Het verschil tussen mbo en hbo zit hem (denk ik) voornamelijk in de grootte in zelfstandig kunnen werken en discipline. Wat mij opviel is dat hbo voornamelijk ervan wordt uitgegaan dat jij zelf dingen zelfstandig op pakt, en daarmee aan de slag gaat, je hebt meer vrijheid als het gaat om de stof leren etc.
Waar mbo nog best veel lijkt op een middelbare school, je wordt meer gecheckt etc. Maar er zijn voldoende mbo'ers die een hbo denk niveau hebben etc. WO of vwo kan ik niet echt over praten, maar een vriend van me heeft een phd gehaald bij de uni van Wageningen en die heeft echt heel zijn leven 4-5 jaar stop gezet voor dat papiertje.
"dat papiertje" klinkt wel heel bagatelliserend over een PhD. Promoveren is zeer intens en vereist een behoorlijke academische ontwikkeling, dus ik snap dat zijn sociale leven in die periode iets minder aandacht heeft gehad dan anders wellicht het geval was. Echter, als je het eenmaal hebt afgerond gaan er behoorlijk wat deuren open, niet alleen in academische functies maar ook in het bedrijfsleven (ASML is hier een goed voorbeeld van).
Als PhD-student heb je overigens al wel een betaalde aanstelling. Oké, het is geen vetpot (en staat in schril contrast tot een salaris dat doorgaans na het behalen van die PhD wordt bijgeschreven), maar je kunt ervan leven en het telt ook gewoon mee bij bijvoorbeeld een hypotheekaanvraag. Daarnaast geven PhD-studenten - naast het uitvoeren van hun onderzoek - vaak al les op bachelor- en masteropleidingen. Op dat vlak staat je leven dus niet volledig op pauze gedurende die periode.
Ik heb VWO gedaan, zit nu op MBO, veel vrienden zitten op de universiteit of hebben op de universiteit gezeten, en ik kom nog wel eens HBO'ers tegen. Ik heb oprecht geen idee wat het verschil zou moeten zijn.
Tsja je kan ook zoals ik doen en je helemaal te pletter werken om Universiteit te halen ook al heb je dezelfde uitstel- en overzichtsproblemen. Maar iedereen heeft altijd gezegd dat je zo slim bent dus je kachelt door tot je je in een burn-out werkt en met een jaar uitstel en een studieschuld van hier tot Tokio je master haalt. En daarna lekker op MBO niveau gaan werken.
Laat me niet lachen kerel, weleens gezien wat mensen verdienen die je kozijnen, keuken of badkamer etc. netjes voor je maken of een vloertje leggen.
Denk dat jij het niet gaat redden. ;)
MBO = no nonsense mentaliteit, handen uit de mouwen, werkethiek en praktisch van aard. Je krijgt wat je verdient met eerlijk hard werken na achterlijk veel tegenslagen.
HBO = tussen praktijk en theorie. Uiteindelijk beland je met een overbetaalde baan en dito leven zonder enige vorm van tegenslag.
WO = allemaal ballen en rijkeluiskinderen wiens studie betaald wordt door de ouders, kijken neer op alles wat beneden WO is en uiteindelijk krijg je er een asociaal overbetaalde baan voor terug + mét voorbarige aanzien en respect.
Maar misschien is dat nu wel anders...
Als je het mij vraagt zijn het labels die mensen op andere mensen willen plakken. Het doet mij denken aan dat plaatje waar je een vogel, aap, olifant, goudvis en zeehond ziet, en dan een examinator die zegt "voor een eerlijke selectie moet iedereen hetzelfde examen doen: klim in een boom". Ik heb MBO en later HBO gedaan en ik vond het grootste verschil de motivatie en discipline. De meeste mensen op HBO hadden echt interesse in de stof, wouden de boeken lezen, verslagen maken. Op het MBO was dat wat minder.
Wouden? Ik heb HBO informatica gedaan en daar waren de gemotiveerden ook gewoon op 1 hand te tellen. Verschil is alleen dat dat ook alleen degenen zijn die het afronden.
> Wouden? [Verleden tijd van willen](https://onzetaal.nl/taalloket/wilden-wouden-wouen-wouwen).
Wouden bennen bossen. Dat zei m'n wiskundeleraar 35 jaar geleden tegen me, ik ben het nooit vergeten. ;-)
En wilden zijn mensen die er in leven.
Wulden
Gewilterden
Wilden. Held. Wou is pauper nederlands
> Wilden. Held. Wou is pauper nederlands Je mag het pauper vinden, maar het is niet fout. In tegenstelling tot de namen van talen met een kleine letter schrijven, dat is namelijk wel fout.
Ik vind het maar een raar artikel. De Dikke Van Dale refereert 'wouden' naar 'willen'. De meeste bronnen die ik kan vinden stellen dat 'ik wou, ik wilde' mag, maar dat het in de meervoudsvorm toch echt alleen 'wilden' is. Het argument dat het vroeger werd gebruikt kan niet als argument gebruikt worden voor hedendaagse grammatica, want bijna alle grammatica van vroeger zou nu fout worden gerekend. 'Wouden' bestaat misschien in dialecten wel, maar dan moet die gehele zin dan ook uit dat dialect bestaan. Verder is de comment die 'wouden' pauper noemt natuurlijk belachelijk, het is maar een woord.
Genootschap Onze Taal is echt wel een belangrijke speler op het gebied van de Nederlandse taal. De Nederlandse Taalunie, bij uitstek de autoriteit natuurlijk, houdt een vegelijkbaar standpunt aan: >In het [meervoud](https://taaladvies.net/termen-getal) is *wilden* de neutrale en veruit de gebruikelijkste vorm. *Wouden* en *wouen* worden vooral gebruikt in [gesproken taal](https://taaladvies.net/termen-schrijftaal-of-spreektaal). Ook staat wouden gewoon nog in [Het Groene Boekje](https://woordenlijst.org/zoeken/?q=wouden), dus het is denk ik echt een brug te ver om te stellen dat het echt fout is. Uiteindelijk komt het erop neer of je taal vooral descriptief of normatief benaderd. Onder de rivieren wordt *wouden* over het algemeen niet als fout gezien. Als bijna 4 miljoen Nederlanders het OK vinden, een groot deel daarvan het gebruikt en de rest het begrijpt, is het dan nog fout? En ja, ik realiseer me dat hetzelfde geldt voor het gebruik van *me* als bezittelijk voornaamwoord, waar ik een behoorlijke hekel aan heb. >want bijna alle grammatica van vroeger zou nu fout worden gerekend Die kan ik ook omdraaien. Als nooit iemand het fout gedaan zou hebben zouden we nu nog *Hebban olla vogala nestas hagunnan* moeten zeggen.
Waar wil je anders in een boom klimmen?
Interessant, ik doe universiteit en de meerderheid van mijn jaarlaag heeft weinig discipline. Ook scheppen mensen op over dat ze tentamens halen zonder überhaupt het boek gelezen te hebben. Dus persoonlijk zie ik dat verschil qua motivatie niet echt. Ik merk, gemiddeld genomen, ook geen aanzienlijke verschillen qua intelligentie. Je hebt vast hele intelligente mensen op de universiteit, maar die heb je ook op het hbo en mbo. En domme mensen heb je ook overal. Waar ik over het algemeen wel grote verschillen in merk is iemands achtergrond / sociaal economische status, die vaak meer geprivilegeerd is wanneer het schoolniveau hoger is. Om het even specifiek over mbo te hebben- als ik moet samenwerken met een mbo'er dan merk ik wel enigszins een verschil in werkhouding, maar ik heb er mijn twijfels over of dit echt intrinsiek is aan die persoon zelf of dat het eerder komt doordat ze zijn opgeleid in een omgeving waar ze als dom en onverantwoordelijk worden benaderd. Een soort aangeleerde hulpeloosheid. Ik vind het bijvoorbeeld tenenkrommend hoe schools er op een mbo word lesgegeven, je hebt echt nog een klas en als je niet komt opdagen bij gym krijg je een absentiemelding. Ik snap wel dat je je in zo'n omgeving niet optimaal kan ontwikkelen of leren om zelfstandig te zijn. Het is nogal kinderlijk. Ik durf te wedden dat als je een mbo'er neerzet in een gemotiveerde omgeving waarbij ze met respect en als volwassene worden behandeld ze dat erg veel goed zou doen. Op veel mbo's gebeurt dat gelukkig al, maar helaas hoor ik ook vaak negatieve verhalen.
MBO en HBO gedaan en afgemaakt. Vond dat MBOers juist meer zelfstandig aan de slag gingen. Ja, het lesmateriaal was kinderlijk en in het begin voel je je even een kleuter. Maar op het moment dat je het kon en zelfstandig aan het werk was kon je er lekker tegenaan tenzij er weer nieuws van hogerop kwam dat je moest wachten en dan krijg je de aangeleerde hulpeloosheid ook. Absentie meldingen worden alleen tot 18 jaar gedaan, voor de leerplicht dacht ik. Ook nooit gym op het MBO gehad. Als jij zelf niet komt opdagen laten ze dat gewoon toe, maar dan zak je wel en betaal je collegegeld voor niks. Op HBO niveau had ik meer het privilege, mijn papa is de directeur gevoel. "Intelligentie" ging omhoog, kinderachtig gedrag ook. De drag om een huis te kopen als HBOer was voelbaar, op huizen bieden voordat ze wisten wat ze kunnen lenen, afgewezen worden omdat ze geen hypotheek voor dat bod kregen. Daarna op iemand anders gaan neerkijken omdat die in een sociale huurwoning zit en ondertussen hopen dat ze toch een koopwoning kunnen kopen zodat ze niet meer bij dat volk horen.
''Op HBO niveau had ik meer het privilege, mijn papa is de directeur gevoel. "Intelligentie" ging omhoog, kinderachtig gedrag ook.'' Heb je wel eens in- en rondom een ROC gelopen en daarna een Hogeschool? Daar is een wereld van verschil. Van sommige ROC's in de omgeving kreeg ik het idee dat ik door een apenkooi liep.
Dat komt ook omdat je na het vmbo nog verplicht een aantal jaar naar het mbo moet. Hierdoor heb je te maken met een groot aantal leerlingen dat niet gemotiveerd is.
Weet niet over welke MBO je hebt maar in de techniek hebben ze liever MBOers dan HBOers.
Ik denk niet dat ik je helemaal begrijp. Wat is de connectie tussen jouw opmerking en mijn post?
MBO denk niveau
\*mbo-denkniveau
Waarom worden HBO'ers dan beter betaald?
Dat is nog niet eens zo en ligt er aan in welke sector, ik verdien een hoop meer dan de meeste HBO'ers.
Ook met vergelijkbare werkuren, takenpakket en ervaring? Dat lijkt me onwaarschijnlijk. Maar vergelijken met een directeur die part time werkt, dan verdien ik ook meer met een MBO opleiding. Ik werk zelf namelijk ook in de techniek en het is de regel dat HBO'ers beter worden betaald dan MBO'ers.
In welke sector werk je dan? Want ik ken alleen proces technologen die net iets meer krijgen. De meeste technicians die ik ken die max 33.6 uur werken krijgen makkelijk 4K netto. Zoveel mensen zijn er niet die tussen de 5 a 6000 bruto krijgen.
Zoals ik zei, ik werk ook in de technische sector. €4.000,- netto met een MBO voor 33,6 uur is ploegendienst werk. In de ploegendienst zijn de chefs die het meeste verdienen en daar wordt HBO gevraagd.
Geen enkele ploegchef die ik ken met HBO. Zoals ik al zei werk ik al jaren als technician en is idd in ploegen. Dan nog zou in dagdienst makkelijk 4000 bruto kunnen krijgen. Er is ook een groot tekort aan fatsoenlijke technici. Helemaal met Vapro C
Bijna alle chefs hebben HBO diploma of een competentie tonende cursus gedaan, waardoor ze met HBO niveau ingeschat worden. Dan voeren ze HBO werk uit. Inderdaad ploegendienst. In de dagdienst moet met een MBO4 €4.750,- bruto makkelijk haalbaar zijn met een goede werkhouding tijdens deze krapte. Het punt blijft wel dat HBO'ers beter betaald worden.
Het zou zo moeten zijn dat HBO’ers worden opgeleid om complexere taken uit te voeren. Daardoor zou de groep aan potentiële kandidaten beperkter moeten zijn dan op het MBO, waardoor HBO’ers schaarser en dus beter betaald zouden moeten worden. Maar goed, sinds de privatisering is de kwaliteit van HBO-studies fors omlaag gegaan. Tegenwoordig kan bijna iedereen een HBO-opleiding volgen. Toen ik studeerde was 2/3 van de eerstejaars studenten gezakt voor statistiek, wat voor onze studie een vrij essentieel vak was. De studenten kregen daarom een tweede herkansing, maar nog steeds was een ruime meerderheid gezakt. Dit was best heftig omdat deze studenten nu hun propedeuse niet hadden gehaald en dus niet verder mochten studeren. De oplossing van de Hogeschool? Statistiek volledig schrappen uit het curriculum. Waarom? De hogeschool kreeg een toelage per ingeschreven student, plus een extra toelage voor elke student die na vijf jaar hun diploma behaalde. Wanneer slechts een derde van de studenten door zou worden gelaten naar het tweede jaar, zou de school dus vier jaar lang minder financiering hebben ontvangen. En zo gaat het er inmiddels al bijna 20 jaar aan toe op de Hogescholen.
Is de kwaliteit op de MBO-opleidingen hetzelfde gebleven dan sinds de privatisering? Het lijkt me dat deze opleidingen tegen dezelfde problemen aanlopen.
Geen idee, wel een goeie vraag. Ik weet niet of de kwaliteit van onderwijs op de MBO’s is veranderd. Iemand?
Dit gaat ook goed tot ze zelfstandig een scriptie moeten schrijven
Hangt erg veel af van de studie en specialisatie. Tijdens mijn bacherlor hetzelfde gezien. Tijdens mijn master toch wel echt een ander plaatje gezien. Was process engineering en de ongemotiveerden stapten snel over naar een andere specialisatie. Zelf ook harder moeten werken dat ik ooit voor studie of school heb moeten werken. Bachelor heb ik doorgeblowed en alleen de verplichte dingen bezocht en was ik vooral bezig met de buitelandse studentes,blowen en gamen met vrienden. Tijdens mijn Master heb ik wekenlang dagen van 9 uur in de ochtend tot 10 uur in de avond gehad en in mijn vakantie veel bezig geweest met wiskunde en statistiek bijspijkeren.
Ik vind dit altijd zo’n bijzondere veronderstelling. Zo beschrijven veel mensen het verschil tussen havo en vwo ook vaak. Vwo’ers zouden wel gemotiveerd zijn en havisten niet. Ik ken bijna niemand die echt gemotiveerd was om het vwo te halen, zelf deed ik ook alles op het laatste moment en precies genoeg voor een voldoende. Nu op de universiteit is mijn mindset wel veranderd door externe motivatie, maar van genoeg studenten echt nog niet. Daarbij zie ik vrienden die mbo deden en nu hbo doen, waarvan ik zeker weet dat zij echt geen universitair diploma kunnen halen. Vice versa vrienden die van universiteit naar hbo zijn gegaan zijn daar de slimste van de klas en hoeven niks te doen voor een 8. Het is allemaal niet zo belangrijk, want ik geloof dat iedereen bepaalde kwaliteiten bezit die van belang zijn in de juiste sector. Ik denk daarentegen niet dat het maar een label is, we zijn nou eenmaal niet allemaal hetzelfde. Het is de vraag hoeveel waarde we aan het woordje mbo, hbo, universiteit hechten. Wat mij beteeft zijn ze allemaal even belangrijk en goed en reflecteren ze wel degelijk verschillende kwaliteiten.
Een Duitse professor en PI op mijn werk verwoorde het eens mooi. Wij universitaire mensen weten heel veel van heel weinig. Jullie mbo'ers weten heel weinig van heel veel. Hbo zit daar tussen in. (disclaimer: Ik ben een slecht voorbeeld want heb MBO maar volgens veel mensen HBO/ Universitair denk niveau en zeer gemotiveerd en kom van het speciaal onderwijs maar dat terzijde) Bijvoorbeeld: ik ben MBO' er en weet alles oppervlakkig van vissen. Als er wat mis is met de lever, voeding, hart, hersenen enz. Nu gaat er een vis dood. En zeg ik tegen een analist (hbo) kun jij naar de vis kijken. Het hart ziet er wat groot uit (ik kan misschien nog net zien hij heeft oedeem door het vergrote hart) Dan komt de analist met HBO niveau. Die ziet ja het hart heeft wat rare plekken is vergoot. Er zit vocht in het hartzakje? Die zegt tegen de universitaire persoon kun jij er even naar kijken. De universitaire persoon: kijkt ziet vervormde celwand en weet wat meer in de diepte wat betreft dna/rna wat er aan de hand is. Doet evt. Nog sequencing. Zo kan ik tegen de universitaire persoon zeggen: uhm je vis met problemen heeft een lever afwijking. Dan ziet hij water branden. Of het ligt aan het bloed. Dan vaak ook al zien ze water branden. Is het oedeem door het hart dan weet hij waarschijnlijk aardig wat, maar zijn analist in de groep waarschijnlijk meer. Het gaat ook meer van praktijk naar theorie. Er zijn altijd uitzonderingen op de regel. Zo is een leidinggevende over MBO'ers vaak een hbo'er. En is in Duitsland bijvoorbeeld bij sommige hbo studies het verplicht om een stage op mbo niveau te doen omdat ze daar zeggen: je gaat ze later ook aan sturen dus moet de praktijk weten. En slim zijn is relatief: voorbeeld: deur was pas stuk, staat er op handmatig openen. Alles wat uni had gedaan kreeg de deur niet open. De receptioniste van de oude stempel vroeg aan mij het lijkt wel of ze de kleuterschool niet hebben afgemaakt. (Je hoorde eerst de deur weer in het slot vallen en toen bedachten ze pas. Okey misschien moet ik er tegenaan duwen en gaat hij dan open? ;) )
Correct, de meesten zijn gewoon lui, indolent en dom van aard. Studeren alleen maar "omdat het moet" en zitten qua mentaliteit nog bij de fucking brugklas. Fucking kut-diversiteit.
Ik heb ook MBO en daarna HBO gedaan, wat mij opviel. Je was echt beetje losgelaten, alles is echt je eigen verantwoordelijkheid. Te laat ingeleverd, pech! Dan maar herkansing. 2e keer gezakt, helaas je hebt geen pogingen meer voor dit jaar, volgend jaar maar weer. Toets gemist, Woorden te veel in je verslag, Gezakt. Op MBO werd je nog zo gematst, niet op tijd af, nou lever dan nog maar even snel in. Zelfs als veel mensen de stof van de toets moeilijk vonden en als dit werd opgemerkt werd de toets verschoven. Je zou dan denken, goed dat ze op MBO nog z'n steun bieden aan de leerlingen. En ja dat is fijn. Maar er is totaal geen werkdruk, en werkdruk ga je op je werkelijke baan wel ervaren. Dus het verschil tussen MBO en HBO, is het voelen van stress en werkdruk. Zelf lag de motivatie echt bij de persoon zelf. Er zijn ZOVEEL leerlingen die van Havo naar HBO gaan en nog niet eens weten wat ze willen doen later, en dan toch maar een opleiding beginnen. Natuurlijk zijn die niet mega gemotiveerd. Werkdruk is te vergelijken qua niveau, motivatie is een individueel iets.
Grote kans dat jij hoger denkniveau hebt dan MBO. Kijk je hebt "slim" en slim. Ook genoeg mensen op HBO/WO die in die eerste categorie vallen trouwens. Maar komt er op neer, dat als jij zowel fouten durft te maken, alswel ervan durft te leren dat je dan een stuk slimmer bent. Je hebt dan soms domme momenten, maar die worden later veel meer gecompenseerd, dan als jij constant alles eerst even moet vragen voor je iets doet. Daarnaast is het proces van leren en kennis vergaren en vervolgens je eigen werkwijze daarop verbeteren en deze kennis kunnen delen met collegas ook een enorm hoogwaardige vorm van intelligentie, vergeleken tot iets horen en blind uitvoeren en niet kunnen delen.
Ik denk dat de heersende gedachte is dat een mbo denkniveau inhoud dat je zeer praktisch ingesteld bent en zoekt naar een pragmatische oplossing voor problemen. Je hebt daar ook een gerichte opleiding voor gevolgd. Je bent operationeel sterk, maar op beleids of strategisch niveau doorgaans niet (echt). Nu is de instroom in het mbo zeer divers. Van mensen die echt 1 op 1 begeleid moeten worden tot zeer slimme mensen die om wat voor reden ook dat potentieel (nog) niet kunnen inzetten. Dat is dan ook een reden waarom sommigen op de werkvloer een vlucht nemen en promotie op promotie maken en aanvullende opleidingen volgen. Anderen blijven hun carrière lang op dezelfde plek. Hierdoor is het verschil tussen bijvoorbeeld 2 monteurs soms best groot. De 1 kan alleen wat hem ooit geleerd is, de ander kan toveren omdat die zich blijft verbazen en inlezen.
Op het gymnasium/de universiteit had je ook mensen die niet leerden of hun best deden maar echt slimme mensen redden het sowieso wel. Ik denk dat het probleem vooral is dat de echt slimme mensen op het mbo door hun basisschool docenten naar het vmbo zijn gestuurd en ze de stof daar doodsaai vinden/vonden. Omdat ze eigenlijk te slim zijn en daardoor niet hun best (willen) doen. Edit: reactie op alinea twee.
MBO denkniveau is wat mij betreft vooral een algemene indicatie van zelfsturendheid en zelf problemen oplossen. En dan vooral bij starters. In kantoorsetting dan. Een mbo geschoolde techneut is daar natuurlijk de koning in.
Er zitten echt wel verschillen in taakcomplexiteit tussen mbo niveau 3 en 4 en hbo. Maar bijna belangrijker is je discipline, communicatieve vaardigheden, en gewoon of je er staat om shit aan te pakken, of ze van je op aan kunnen zeg maar. Getting shit done vs shit verneuken. En in dat opzicht zijn er toppers met mbo, en slappe natte tosti's met hbo of wo.
Wat natuurlijk ook voorkomt is dat mensen nog steeds in hetzelfde gedrag zitten als wat jij hebt gezeten (zelfvertrouwenskwesties en zelfsabotage). Er zijn genoeg mensen die hun eigen potentieel in de weg zitten door hun keuzes buiten werk/studie. In het 'werk op mbo-niveau' zijn ook veel mensen aan het werk die in een ideale situatie een veel hogere cognitieve last zouden kunnen verdragen maar door hun situatie/gedrag/draagkracht/karakter op mbo-niveau functioneren en daar dus ook op hun plek zijn.
Als ik personeel zoek zie ik het vaak als volgt : mbo niveau is uitvoerend, hbo niveau moet ook tactisch kunnen denken en universitair is vooral theoretisch ( strategisch ). Dit betekend niet perse het diploma wat iemand heeft maar meer het niveau. İemand die mbo heeft volgt de handleiding, iemand die hbo heeft gedaan ziet ook de problemen in de processen en probeert deze aan te pakken en iemand op universitair niveau kan deze verbeteringen omzetten naar toegevoegde businesswaarde in het grote geheel. Dat betekend niet dat iemand die mbo heeft geen verbeteringen ziet, maar vaak meer op uitvoerend dan proces niveau. Als je naar een hbo functie wilt solliciteren, denk dan eens na over hbo werkzaamheden die terugkomen in je huidige functie en gebruik die als voorbeeld.
Mensen die MBO hebben gedaan kunnen ook heel tactisch denken en op proces niveau werken, maar hebben hier nooit echt over geleerd en/of nog geen ervaring in. Wanneer je ze de kans geeft om mee te doen op hoger niveau zul je nog versteld staan van wat ze kunnen! :)
Absoluut. İk heb het ook over het niveau, niet het papiertje :)
[удалено]
Hoog opgeleid, laag opgeleidt. Mooi onderscheid
Ik ervaar het juist anders, het hbo doet het volgens het boekje (want dat hebben ze gelezen), het mbo doet het volgens het boekje maar ziet van te voren al uit ervaring dat iets problemen gaat opleveren
Maar dat ziet een hbo'er met ervaring ook gewoon, dat is een beetje een scheve vergelijking toch
Dan maakt de eerste vergelijking ook niet uit, want ook mbo-ers zijn niet zo dom om elke keer hetzelfde foutje te blijven maken "want dat staat in het boekje" Mbo-ers hebben vaak wel praktijk ervaring dus kunnen het al vanuit hun studie meenemen waar hbo studenten dat niet altijd kunnen
HBO is in mijn ICT ervaring praktijk met projecten die van bedrijven komen. Dus we lopen ook tegen dat soort problemen op :)
Er zijn natuurlijk altijd velden waar dit inderdaad hetzelfde is, ict uit een boekje zou denk ik ook heel lastig worden want dan hadden ze het wel denigrerend computerles genoemd😉
Zoals ik het idee van “denkniveau” zie, is het vooral hoe snel en hoe zelfstandig je bepaalde kennis eigen maakt en verwerkt. Ik werk al MBO’er met vrijwel alleen HBO’ers en WO’ers. Tijdens mijn werk (ik werk in de bankaire wereld met snel veranderende regels. We moeten elke 3 jaar onze diploma’s opnieuw halen en worden maandelijks met meerdere lesmethodes getoetst. Deze toetsen moeten we ook voor 80% halen anders mogen we ons werk niet uitvoeren) merk ik vooral dat mijn MBO-collega’s en ik meer tijd nodig hebben om zaken volledig te begrijpen en we gemiddeld genomen ook wat meer vragen aan andere collega’s als we niet zeker zijn van ons eigen antwoord.
Als ik over mezelf mag praten vind ik het verschil tussen MBO en HBO echt enorm. Na mijn MBO ging ik aan de slag, weinig zelfvertrouwen en informatie hoe ik mezelf kon presenteren of een mening kon onderbouwen. Na HBO een stuk meer van dat. Voor mijn vakgebied zou ik niet persé zeggen dat het een materieverschil is, ik denk dat een MBOer en een HBOer allebei prima een website kunnen bouwen. De HBOer vraagt waarom doen we dit? Waarom deze taal? Hoe gaat dit over 5 jaar werken? Als er over een jaar onderhoud nodig is, is deze situatie dan werkbaar? Hoe dragen we dit over,? Als we dingen moeten toevoegen, is dit modulair? Etc.....
Ik heb een iq van 128 en een mbo-4. Ik denk dat mensen moeten stoppen met een denkniveau überhaupt te vergelijken met een behaald diploma. Soms loopt het leven zo dat school er niet in zit. ik werk als pedagogisch medewerker in een erg geprivilegieerd gedeelte van het land en als ik die uni ouders soms hoor praten vraag ik me soms ook echt af wat hun denkniveau is. Ik vind namelijk dat erg geschoolde mensen vaak ver verwijderd zijn van hun ware zelf en hun eigen realiteit. Tevens vinden ze het vaak erg moeilijk om zichzelf te plaatsen in een andere vorm van het leven inzien die niet in lijn loopt met 80 uur per week werken en op je 40e een burnout krijgen. Maargoed, ik sta op mijn beurt weer ver verwijderd van het leven van een hoog geschoold iemand. Ps; niet om te pochen dat ik een goed iq heb ofzo, +heb daarbij ook een flinke dosis adhd en wat autisme, dus dat nuanceerd het weer een beetje) maar om mijn idee te geven dat een hoog denkniveau iets compleet anders is dan hoog geschoold zijn. "Like it's not even the same ballpark"
Ik werk ook als pedagogisch medewerker. En ik denk niet dat ik bijzonder intelligent ben. Ik merk alleen wel op mijn werk een groot verschil tussen hbo en mbo geschoolde collega's. Niet dat de één leuker is dan de ander. Maar ik heb soms wel het idee dat mijn mbo collega's toch wat praktischer zijn, en zich met bijvoorbeeld een probleem kindje vooral bezig houden met hoe kunnen we dat oplossen. Terwijl mijn hbo geschoolde collega's net wat meer kunnen kijken naar waarom gedraagt een kind zich zo en dan naar aanleiding daarvan kunnen kijken hoe we een kindje kunnen helpen. Maar misschien is dat ook gewoon toeval bij mij op mijn werk. Toch zie ik echt wel een verschil. Ik heb ook weleens een invaller gehad die bezig was met haar master van de universiteit. Die had dus totaal geen feeling met kinderen. Liep gewoon weg als een kind op de verschoontafel lag, raakte in paniek bij een huilende baby. Die zal qua intelligentie zeker hoog scoren, maar qua inzicht rondom bepaalde praktische dingen scoorde ze erg laag wat mij betreft haha.
Intelligentie is ook op verschillende manieren te meten. Zo ken ik iemand die op WO niveau alles haalt, maar qua administratie er niks van bakt. Ze weet niet eens algemene informatie zoals informatie over haar studieschuld of van haar werkveld (psychologie). Dat moest ik haar vertellen... iemand zonder studieschuld, met een mbo diploma die 10 jaar geleden ooit eens zorgadministratie heeft gedaan waardoor ik nu weet waar ik moet zoeken. Mijn NLs is dan wel weer een stuk slechter dan die van haar. Daarnaast genoeg die taalvaardig zijn maar qua wiskunde er niet van bakken, of andersom.
De verwachting bij MBO denkniveau is dat mensen duidelijke kaders nodig hebben voor het uitvoeren van opdrachten. Zij hebben meer sturing nodig zodra er in de praktijk iets afwijkt van hoe de situatie werd geschetst in de werkinstructies en zij hebben een minder groot ketenbesef dan mensen met HBO- of WO-denkniveau. Let op: Het gaat hier dus niet om het niveau van de hoogst genoten opleiding, maar om het denkniveau.
Whahahaha! Wat een complete bullshit is dit. Voorbeeld: machines pleuren achter elkaar uit elkaar, waardoor productie stagneert en dus een schokgolf door het proces heen gaat. Hierbij haalt menig hbo'er zijn schouders bij op, maar..... een grote run van enkele 1000m2 en strekkende meters textiel, is 300 strekkend skecht gedraaid en daar wil elke hbo'er natuurlijk even wat mail verkeer over versturen, want denk niveau. Het zijn de hbo'ers die niet buiten kaders kunnen denken, mbo'ers zijn vele malen praktischer en kunnen out of the box denken. Wij roepen altijd als er weer een pennensabelaar naar beneden komt en ons gaat staan vertellen hoe wij ons werk moeten doen, dat hij/zij zelf eens aan de knoppen moet gaan staan en ons dan maar moet laten zien hoe het werkelijk moet. 'I don't know how to do your job, but my book says you're doing it wrong' De wereld stopt met draaien als de mbo'ers er mee stoppen, eens kijken hoelang de hbo'ers het vol kunnen houden.
Ik vraag me af waarom je de opmerking zo persoonlijk opvat van de persoon - althans, zo komt het over. Ik heb zelf op alle niveaus van het mbo gezeten (1 t/m 4) en ben nu bezig met mijn afstudeerstage op hbo-niveau. Ik kan zeggen dat er wel degelijk verschil is in het denkniveau. De meeste mbo'ers hebben oprecht behoefte aan kaders (een soort houvast). Wanneer dat ontbreekt of afwijkt, kunnen er snel problemen ontstaan. Terwijl op hbo-niveau dit niet zo snel zal gebeuren. Daarnaast is het zo dat iemand met een hbo-niveau ook redelijk praktisch is opgeleid. Op hbo-niveau moeten studenten veel uitvoerende projecten doen waarbij weinig kaders worden gegeven (althans, zo heb ik dat persoonlijk ervaren).
Ik zie juist de andere kant van de munt, en nee, ik vat het niet persoonlijk op. Je praat over studenten, ik praat over de daadwerkelijke praktijk.
Ah, oké. Zo leek het wel aan de hand van je opmerking naar de andere persoon toe. Maar mijn standpunt blijft hetzelfde, zelfs als ik het woord van ‘’studenten’’ verander naar ‘’praktijk’’. Het voorbeeld dat je gaf over de machines is logisch; iemand die een technische opleiding heeft afgerond, kan het beter oplossen dan iemand die een andere opleiding heeft gevolgd. Maar als je zulke voorbeelden geeft, ontbreekt het aan eerlijkheid. Ik kan ook het voorbeeld geven van ‘’stel een balans op voor het bedrijf, maak een winst- en verliesrekening, stel een jaarrekening op. Bedenk binnen twee maanden hoe we het financiële probleem van x bedrag binnen één jaar kunnen oplossen. Wees realistisch en houd rekening met zaken zoals ….’’. Vraag dit aan iemand die een technische opleiding heeft gehad en zich bezighoudt met machines, en diegene zou dit hoogstwaarschijnlijk niet kunnen. Daarnaast heeft de eerste opmerking gezegd ‘’de verwachting’’ - men verwacht het al, maar het is niet altijd zeker. Helaas is het vaak wel zo in de praktijk, maar dat betekent niet dat elke persoon met een mbo-werk- en denkniveau ook daadwerkelijk zo is. Ook met je laatste zin ‘’De wereld stopt met draaien als de mbo'ers ermee stoppen, eens kijken hoelang de hbo'ers het vol kunnen houden’’ – hetzelfde zou gebeuren als elke hbo- en universitaire persoon stopt. Op een gegeven moment zullen er conflicten ontstaan waar een persoon met mbo-werk- en denkniveau niet in staat is ze op te lossen. Het blijft gewoon een feit - de wereld heeft elk niveau nodig om te ‘draaien’. Ik vind het sowieso onnodig en respectloos om neer te kijken op mbo'ers. Maar dit kan weer zijn vanwege mijn persoonlijke ervaringen van vroeger.
Dat is jouw daadwerkelijke praktijk en die is exemplarisch en anekdotisch en daardoor weinig zinvol om deze te betrekken als het over de normen van de algemene categorisatie tussen verschillende opleidingsniveaus gaat.
HBO’ers zijn ook praktisch opgeleid en er is wel degelijk een verschil tussen HBO- en MBO denkniveau. Nogmaals, dat staat los van de (hoogst) genoten opleiding. Je reageert overigens erg emotioneel en enigszins denigrerend en daar kan ik niet zo veel mee. Uiteraard kan iemand die een technische vakopleiding heeft gevolgd een machinale storing beter oplossen dan iemand die bestuurskunde heeft gestudeerd. En ook binnen de maakindustrie wordt onderscheid gemaakt, zie bijvoorbeeld de niveaus Vapro A, B en C. Een HBO’er kan MBO-denkniveau hebben, een MBO’er kan WO-denkniveau hebben. Jouw persoonlijke aversie jegens HBO’ers doet niet zo terzake.
Als ik het heel kort door de bocht mag samenvatten. MBO is kunstje leren HBO is kunstje leren en snappen Universiteit is nieuwe kunstjes bedenken.
Als docent met ervaring op zowel mbo als hbo, kan ik nog toevoegen: op het mbo staat de relatie (met docent) centraal om tot leren te komen, op het hbo gaat het meer om de inhoud.
Het is mbo en hbo zonder hoofdletters. Sorry, dat stoort mij gewoon, haha. Maar verder, ik vind dat opleidingsniveau weinig zegt. Ik ken hele domme mensen die een universitaire studie hebben gedaan, en hele slimme mensen die gewoon puur door niet goed te kunnen leren/handiger zijn met hun handen een “lagere” opleiding hebben gedaan. Wees in elk geval trots op wat je hebt bereikt!
Het zou volgens mij moeten betekenen dat je dicht bij het gemiddelde zit qua hoe snel jij dingen leert. Dus als het werk op Mbo niveau is zou jij niet veel trager of sneller je moeten ontwikkelen dan je collega's die ook dat werk doen. Als jij het heel eenvoudig vind zit je misschien dus wel op Hbo niveau of er tussen in. Dat of de anderen in jouw team presteren toevallig onder het gemiddelde. Het lastige is dat je dat zonder diploma elke keer opnieuw zou moeten bewijzen bij elke nieuwe baan, tenzij je echt een functieomschrijving is dat duidelijk op Hbo niveau of hoger zit.
Het betekent niks concreets.
In jouw geval dat je werk doet wat onder je niveau is. Dat hoeft geen probleem te zijn en iig beter dan werk wat boven je niveau is. Om te antwoorden op je vraag, er is nogal verschil tussen MBO niveau 2 en 4. Ik zou gewoon blij zijn dat je wordt gewaardeerd en kijken of je een stapje kan maken omdat je wat meer uitdaging wilt.
MBO denkniveau zegt echt helemaal niets. Er zit zoveel verschil tussen MBO niveaus...
Mensen die geen mbo hebben gedaan snappen die niveaus niet. En dat is ook het probleem. Je weet niet eens dat het bestaat en als je wel weet blijkt dat mbo geen mbo is, zeker als je niveau 1 met 4 vergelijkt
Mbo is wat praktischer en beantwoord meer de 'wat?' Vraag. En bij hbo gaat het over de hoe en waarom vraag?. Toepassing in een context. Dat zie je ook bij vmbo en havo. Veel leerlingen die van vmbo naar havo doorstromen vinden dat lastig omdat ze opeens hun antwoord moeten verklaren. Discipline, zelfvertrouwen e.d. Hebben niks met IQ te maken maar met EQ. Dus zegt niets over welk niveau. Zo zat ik zelf in een vmbo-t/havo klas in de eerste. M'n vader overleed, ging door op vmbo-t. Deed vervolgens mbo, toen hbo en nu doe ik nog een hbo studie naast mijn werk. Het is een manier van aanvliegen. Dat merkte ik sterk toen ik op het hbo zat. Mijn klasgenoten die uit het mbo kwamen waren veel praktischer en hands-on en m'n havo afgestudeerde klasgenoten waren veel theoretischer.
Het is voor mij een waardeloze hokjes verzameling. Ik heb verschillende netwerken met uitlopende opleiding niveaus. Zelf ervaar ik dat elk niveau wel plus en min punten heeft maar ik denk dat het type milieu en instelling van de mens veel meer van invloed is dan een niveau vergelijking.
Dat je je bek moet houden en gewoon moet werken. \s
Op mbo niveau werken is meestal in vacatures genoemd als hbo denkniveau. Altijd grappig wanneer bedrijven dat vragen, je komt er 9 van de 10 keer achter dat elk student op mbo 3 niveau dit ook zou kunnen doen, en ook nog eens goedkoper.
Het maakt allemaal geen ene f*ck uit. Maar ik snap het, ik had dezelfde vragen. Die vragen werden beantwoord toen ik me realiseerde dat als ik m’n best deed, nieuwsgierig was en open stond voor nieuwe dingen, dat mensen me kansen zouden geven. Ik heb nu een baan waar ik niet voor geleerd heb, die me uitdaagt en die ik leuk vind, met een erg hoog inkomen waardoor ik de dingen kan doen die ik wil doen. Dus ik zou deze vraag voor jezelf lekker onbeantwoord laten en je focussen op het meeste maken van je leven door het meeste uit jezelf te halen.
"Officieel" is het onderscheid: - MBO: Je moet degene vertellen wat het doel is en wat hij moet doen om dat te bereiken. - HBO: Je moet degene vertellen wat het doel is en het hoe zoekt ie zelf wel uit. - WO: Degene kan zelf een doel bepalen a.h.v. zijn kennis over het vakgebied en zijn inzicht over waar verbeteringen nodig zijn en kan dan ook wel een methode bedenken. In de praktijk worden andere aspecten erbij gehaald zoals motivatie, discipline etc. maar dat is wat misleidend. Op een MBO opleiding is vaak meer discipline nodig om de opleidng af te ronden dan op een WO opleiding, waar je meer vrijheid hebt om de activiteiten in te richten zoals je zelf wenst. Iedere nacht in de bakkerij staan is voor veel mensen zwaarder dan rond 10:00 achter een computer kruipen om een beleidsstuk te schrijven, maar het recept volgen om tot een brood te komen is minder inventief dan een beleidsstuk schrijven, mensen van de nut en noodzaak overtuigen en in concrete actie omgezet te krijgen.
Als iemand die mbo en hbo heeft gedaan, en ook goed onderzoek heeft gedaan naar uni, dit waren mn vindingen: Mbo: heel aanpakkend en hands on. Vraag een mbo designer iets te maken en binnen een uur heb je een money makend design voor je neus. Ook goed uitleg waarom, maar geen documentatie er vaak bij waarom, naast schetsen en het design process. Hbo: veel meer uitzoeken waarom, minder leren hoe. Dus als designer (vaak creative business), leer je goed het uitzoeken waarom, hoe je het beste het design kan verkopen, maar vraag een design te maken en het kan zeker wel even duren. Dus vaker beter voor de meer managers positie, omdat ze van alles wel een beetje weten binnen hun specialisatie. Uni: Vraag ze geen design te maken, want dan kan je wachten, maar geef ze een opdracht hoe je een product beste de markt in kan brengen op basis van neuromarketing en je hebt een report en plan waar je u tegen zegt. Top dus voor marketings en manager posities. School: Kwa behandeling merkte ik ook zeker verschil. Nu ging ik naar een kunst mbo, dus het was een halve militaire opleiding kwa 'wees hard, want je klanten gaan nog directer en meer kloten zijn'. Maar hier heb ik ook echt de basis van alles geleerd binnen design, hoe je met klanten omgaat en wat er verwacht kan worden van je. Lessen skippen was een uitschrijving zonder pardon. Dus de mbo scholen die je op tt ziet, dat had ik dus echt niet. Toen ik hbo ging doen werd me echr bang gemaakt hoe moeilijk het wel niet zou zijn... 4 jaar verder en ik heb naast verslagen schrijven, niks echt bijgeleerd. Heb zelfs les gegeven in design, want niemand kende de basis, zelfs niet kleur theorie. Hierbij werd ik ook wel even op de feiten gedrukt dat hbo studenten vaak ook maar 17/18/19 zijn als ze beginnen, nog steeds super jong. Hierdoor was hun gedrag echt niet op de zelfde lijn met wat de studie vroeg. Maar, je merkte wel echt dat er een stukje 'sneller snappen van boeken' bij hun er wel in zat, terwijl bij mbo het vaker 'laat het even zien' was. Wel was hbo echt zwaaaaar 'neerkijkend' op mbo. Ik ben dom, niets wetend, 'dom mbotje' en nog meer genoemd door leraren. Iets wat me echt verbaasde, want ik gaf ook gewoon les. Bij uni merkte ik echt dat dat stukje maken er gewoon niet meer bij was. Wel waren de studenten gemiddeld een stukje ouder en dus, de 'fibe' was een stuk volwassener. Iets wat ook zeker goed helpt bij hoe snel, gestructureerd en vragend die studie is. Het was echt schrijven, research en onderbouwen, en misschien een design research. Maar meesten hadden amper InDesign gebruikt en illustrator zat niet bij hun in het pakket. Dus echt koppie werk, geen design werk. Werk: Kwa werk merk ik eigenlijk niet veel tussen mbo en hbo, want het is vaak, na tijd, echr 1/1. Maar, bij beginnende, merk je wel echt dat een gestructureerde mbo'er, met ook klanten kennis, wel een stuk waardevoller is dan een hbo'er. Enkel weg omdat de mbo'er echt eens stukkie meer design kennis heeft. Maar heb je alleen een marketeer nodig die weet hoe je iets kan verkopen, kan een hbo'er het vaak, met sources, beter onderbouwen. Voor uni studenten is het wel iets anders. Deze gaan vaak meteen naar de 'documenten' posities, dus zullen wel mee werken, maar minder tot amper in dat design process zitten. Dus hierdoor kan je ze niet echt mee nemen in het verschil tussen de studenten/werkers. Conclussie: Voor mij kan een mbo'er net zo goed voor een 'met hbo werkstijl' solliciteren als een hbo'er. En is dat stukkie mbo mindset voornamelijk echt 'ken de basics' is, meer niet.
Voor mij is MBO/HBO/Uni werk en denkniveau puur een "heb je de capaciteit om een MBO/HBO/Uni opleiding af te maken."
Er is een overschot aan domme HBO’ers die met hakken over de sloot in 7 jaar het HBO gehaald hebben, die op posities zitten waar ze MBO’ers vanalles misgunnen. /rant
MBO: Je bent harstikke gemiddeld en normaal.
"MBO werk- en denkniveau" is een manier om in de vacature te zeggen dat je iemand zoekt die MBO heeft gedaan, of op een andere manier vergelijkbare ervaringen heeft opgedaan. Dat je past in een team met andere MBO'ers. Mijn vrouw heeft MBO gedaan, maar in haar werkende leven heeft ze zoveel persoonlijke ontwikkeling doorgemaakt dat ze inmiddels een aantoonbaar "HBO werk- en denkniveau" heeft.
Ik denk dat MBO denkniveau meer afhangt van welk niveau. Ik heb eerst niv 4 gedaan na VMBO. Maar door prive problemen op dat moment omdat ik midden in een ADHD onderzoek zat is dat mij niet gelukt daarna niv 3 en toen aangereden door een auto en daarna niv 2 en toen moest ik stoppen vanwege PTSS waardoor denken echt een opgave was wat ik niet kon. Ik heb tussen deze niveaus erg veel verschil gemerkt. Het was voor mij theoretisch prima te doen en zelfs makkelijk maar er waren mensen in mijn klas die echt met de handen in de haren zaten met de stof. Maar praktisch waren ze erg goed. Dus misschien is MBO meer praktische intelligentie dan HBO waar theorie meer de boventoon voert
Ik werk op het mbo, het stereotype idee van mbo denkniveau is niet onderzoekend nadenken en minder critisch zijn. Als je baas spring zegt dan doe je dat en boeit je niet waarom dat moest of hoe hoog. En daarbij ook gewoon het liefst verteld krijgen wat je moet doen zonder zelf initiatief te nemen + liever lui dan moe. Allemaal vooroordelen dus. Dat gezegd hebbende, het is echt gewoon een individueel ding in mijn ervaring. Ik heb studenten die naar mij toekomen om te vragen of ik hun toetsen met ze door kan nemen zodat ze weten wat ze fout hebben gedaan terwijl ze een 8 hebben want "ja dat is lager dan ik had verwacht!" En dan heb ik andere studenten die een 4 halen en roepen "mwah dat kan ik wel compenseren, boeiend." Dan heb je de studenten die naar je toe komen van "het dit is te makkelijk voor me, heb je moeilijkere stof voor me?" En dan heb je anderen die zitten van "nee hoor vind het wel chill dat dit zo makkelijk is, lekker snel klaar." Het verschilt gewoon enorm per student, en soms hebben de studenten die geen extra werk willen er óók gewoon een reden achter. "Dit is makkelijk en dan heb ik extra tijd voor dat andere vak waar ik moeite mee heb." Perfect toch? En dan hebben we het nog niet eens over BBL'ers die veelal al volwassen zijn en ook weer een compleet andere groep zijn.
Zonder zelfsturing en discipline ga je het HBO doorgaans niet afronden en het MBO wel. Het heeft naar mijn mening niet heel veel met IQ te maken.
[удалено]
Ik ben van mening dat wanneer men stelt ...-denk niveau dat ze niet direct naar behaald diploma verwijzen. Je kan een MBO-4 succesvol afgerond hebben maar meer kunnen dan dat dat niveau aangeeft. Misschien heb je al werkervaring en ben je het behaald diploma al overstegen. Het is passend voor de werkgelegenheid dat er niet alleen naar behaald diploma word gekeken maar dat werk- en denk-niveau mee weegt. Misschien zijn de termen niet ideaal maar steeds meer werkgevers lijken te begrijpen dat voor het werk dat zij gedaan willen hebben, de competenties die verworven bij het behaald diploma vaak niet de lading dekken. Er zullen vaak andere competenties benodigd zijn voor de beoogde functie.
Ik heb zelf het idee dat het ook meespeelt hoe lang je de tijd hebt gehad om jezelf te ontwikkelen voordat je aan de arbeidsmarkt deelneemt. Ik heb mijn WO opleiding afgerond toen ik 25 was, tot die tijd heb ik dus kunnen leren. Volgens mij ben je gemiddeld jonger als je je MBO diploma haalt en moet je een deel van die persoonlijke ontwikkeling doen terwijl je al aan het werk bent. Het klinkt alsof zelfvertrouwen bij jou namelijk ook een grote rol speelt bij de uitvoering van je werk nu. "Makkelijk werk, doe ik wel even."
Er is een groot verschil tussen mbo 1 en mbo 4 niveau. Dus er is geen kant en klaar antwoord op de vraag "wat is mbo niveau".
Het is simpelweg een labeltje omdat ze dat graag willen tegenwoordig. In de basis zal er een verschil zijn tussen wat meer praktisch en theoretisch ingesteld. Verder heb ik dat handje vasthoud gedrag ook zo vaak gezien bij hbo ers en het omgekeerde bij mbo ers. Niet te vergeten dat het labeltje ook vaak dom gebruikt word. Heb nog een bijbaantje gehad waar ik dozen moest inpakken en tanks schoonmaken. Bij hooge uitzondering mocht ik als niet hbo er daar bezig. Toen liep ik in mn eentje zes hbo ers er uit omdat ik wel van aanpakken wist en gewoon begon en bezig bleef. Die andere jongens zaten alleen maar te overleggen hoe je het handig kon doen.
Ik zit in basicly hetzelfde schuitje als jij volgens mij. HBO een tijdje geprobeerd maar uiteindelijk nu een MBO als mediavormgever. Er is wel een duidelijk verschil. Op het HBO was iedereen altijd een stuk meer gedreven en ijverig om een goed resultaat neer te zetten. Dat is op het MBO zeker wel anders. Zeker op mijn school. De meeste studenten lijken eigenlijk helemaal niet erg geïnteresseerd in de opleiding. Mijn docenten zijn soms ook gewoon verbaasd als ik inhoudelijke vragen stel over een opdracht. Ik wil gewoon goed leren vormgeven en vindt het eigenlijk wel een beetje een rare mindset om niet zoveel mogelijk uit mijn studie te halen. Ik was wel echt verbaasd over de hoeveelheid anime die er doorheen gaat in mijn klas. Een guy deed niks anders dan scrollen door een eindeloze waifu discord, Hij deed het ook zo snel dat ik twijfel of ie ze überhaupt uit elkaar kon houden. Ik zeg btw niet dat er geen harde werkers zijn op mijn studie. Maar de motivatie is duidelijk wel anders.
Mijns inziens zegt een diploma het vooral iets over de maatschappelijke perceptie van intelligentie gebaseerd op de mogelijkheid tot focussen op een bepaalde vooraf gedefinieerde thematiek. Zaken zoals ADHD (in mijn geval) wat echt de dood is voor veel mensen die verder willen komen en dus maken dat je geen papiertje hebt worden daarin niet meegewogen. (ADHD is slechts één mogelijke reden). Is het fair? Nee. Ik denk van niet. Natuurlijk zeg ik dit ook omdat ik aan de receiving end zit. Dus de vraag is ook: Is het begrijpelijk? Ik denk van wel. Toch lijkt het me iets waar we veel meer van bewust moeten zijn. Dat kún je doen door te spreken over HBO-, of MBO- denkniveau. Alleen zou ik niet weten hoe je dat dan "meet".
Zelf heb ik een universitaire master afgerond, maar ik word heel nijdig van dat onderscheid in “werk en denkniveau” dat wordt gemaakt. Mijn partner heeft een MBO-4 afgerond, en toch kunnen we prima diepgaande inhoudelijke gesprekken voeren. Ik merk wel dat hij makkelijker wordt onderschat omdat zijn hoogst behaalde opleiding MBO-4 is en dan echt inspanningen moet leveren om serieus genomen te worden. Mijn vader, ooms en tantes hebben geen hoge opleiding maar behoren toch tot de meest intelligente mensen die ik ken, ze hadden in die tijd gewoon niet zomaar de mogelijkheid te gaan studeren. Bovendien ken ik genoeg slimme mensen die maximaal MBO hebben gedaan, en genoeg domme mensen die universiteit hebben gedaan.
Veel (overheids) bedrijven zijn ervan overtuigd dat ze HBO opgeleide mensen nodig hebben voor het werk waar MBO opgeleide mensen het prima (of beter) kunnen doen. Wat mij betreft is dit vrij onzinnig. Ik ken met name twee MBO-ers die heel slim zijn, maar ja het zijn MBO-ers dus ja dan zal dat wel niet kunnen. Zelf ben ik bijna klaar met een HBO studie en ik wil niet meteen zeggen dat ik dom ben, maar ik ben zeker niet alwetend. Ik heb zelf nooit een MBO les gevolgd, dus ik kan er verder niet veel over zeggen. Zolang je maar blijft leren in je vakgebied komt het wel goed.
Dat idee heb ik inderdaad ook. Ik ben recent doorgestroomd naar een andere functie. Maar als ik naar dezelfde functie zoek op LinkedIn van de overheid dan wordt er naar HBO als vereiste gevraagd.
Er is zo'n groot verschil tussen MBO niveau 1-2 en MBO niveau 4. Ik merkte zelf nauwelijks verschil tussen mijn niveau 4 opleiding en opvolgende HBO opleiding.
MBO denkniveau. dan denk ik bij mezelf als Specificeer dat eens? het verschil tussen een mbo 1 en mbo 4 opleiding is netzogroot als tussen mbo4 en een WO opleiding
Ik heb er geen feitelijk verstand van. Maar volgens mij is het verschil tussen mbo 4 en wo wel echt een stuk groter dan tussen mbo 1 en mbo 4. Ik heb zelf mbo 4 gedaan, en voor mijn gevoel is mbo 1 vooral een simpele versie van mbo. Wo vergt toch weer een hele andere manier van denken en dingen benaderen. Dat is echt niet te vergelijken. Maar goed dat is mijn mening.
Ik geloof dat er een groter verschil zit tussen de verschillende mbo niveaus dan tussen bijvoorbeeld hbo en mbo. Vaak zijn mbo opleidingen veel praktischer en wordt een ander soort probleemoplossend vermogen verwacht dan bij iemand van het hbo. Veel mbo mensen kunnen prima met praktische oplossingen komen waar iemand van het hbo liever bij de bewezen theorie blijft en deze dan in verschillende situaties kan toepassen. Mbo is soms gewoon slimmer en praktischer, hbo is soms gewoon net even wat beter doordacht omdat hij ook naar x en t kijkt. Een is niet perse beter dan de ander. Samenwerking tussen de twee vind ik dan ook belangrijk. Uni staat in mijn werkveld te ver van me af.
Betekent dat je waarschijnlijk belangrijker werk doet dan de gemiddelde hboer met een diploma in communicatie ofzo
Een ‘echte’ mbo’er doet precies wat hem gezegd wordt en is er verdomd goed in. Zal alleen niet nadenken over mogelijke gevolgen voor andere disciplines. Een hbo’er ziet van alles maar is snel een generalist. Een WO’er doet waar die zin in heeft en is er ook goed in. Weet vaak zijn kennis niet over te brengen.
Ben het niet eens met de laatste zin. De meeste docenten zijn universitair geschoold!
Ik dacht dat leraren opleidingen HBO waren? Ik weet van mijn hbo tijd dat ik blij was voor de boeken als samenvatting na de twee uur durende relazen der Wiskundedocenten. Gelukkig had ik meer met architectuur, dat is toch al wat praktischer.
Docenten (2e graads) geven les op onderbouw middelbare of basischool. Docenten die dus universitair geschoold zijn (1e graads) mogen aan de rest les geven :). Maaaar helemaal mee ens dat niet iedere docent hierom goed is in uitleggen haha
Ah, bijzonder. Ik wist wel dat er 2e en 1e graad docenten waren, echter nooit verdiept in het verschil. Ik dacht dat het verschil PABO/ Vakdocent was.
MBO, HBO, Universitair. Het zal allemaal wel. Ik hecht weinig waarde aan een velletje papier wat vervolgens gaat bepalen wat voor werk ik wel of niet voor in aanmerking kom. Ik wou dat er meer gekeken werd naar wat mensen echt kunnen in plaats van welk diploma je hebt gehaald. Ik weet wat ik waard ben. Ik weet wat ik kan en niet kan.
Als je een diploma hebt gehaald, kun je bewijzen dat je op een bepaald moment allerlei leuke feitjes kunt opratelen dje je hebt weten te onthouden.
Het betekent MBO denkniveau
Het verschil tussen mbo en hbo zit hem (denk ik) voornamelijk in de grootte in zelfstandig kunnen werken en discipline. Wat mij opviel is dat hbo voornamelijk ervan wordt uitgegaan dat jij zelf dingen zelfstandig op pakt, en daarmee aan de slag gaat, je hebt meer vrijheid als het gaat om de stof leren etc. Waar mbo nog best veel lijkt op een middelbare school, je wordt meer gecheckt etc. Maar er zijn voldoende mbo'ers die een hbo denk niveau hebben etc. WO of vwo kan ik niet echt over praten, maar een vriend van me heeft een phd gehaald bij de uni van Wageningen en die heeft echt heel zijn leven 4-5 jaar stop gezet voor dat papiertje.
"dat papiertje" klinkt wel heel bagatelliserend over een PhD. Promoveren is zeer intens en vereist een behoorlijke academische ontwikkeling, dus ik snap dat zijn sociale leven in die periode iets minder aandacht heeft gehad dan anders wellicht het geval was. Echter, als je het eenmaal hebt afgerond gaan er behoorlijk wat deuren open, niet alleen in academische functies maar ook in het bedrijfsleven (ASML is hier een goed voorbeeld van). Als PhD-student heb je overigens al wel een betaalde aanstelling. Oké, het is geen vetpot (en staat in schril contrast tot een salaris dat doorgaans na het behalen van die PhD wordt bijgeschreven), maar je kunt ervan leven en het telt ook gewoon mee bij bijvoorbeeld een hypotheekaanvraag. Daarnaast geven PhD-studenten - naast het uitvoeren van hun onderzoek - vaak al les op bachelor- en masteropleidingen. Op dat vlak staat je leven dus niet volledig op pauze gedurende die periode.
Ik heb VWO gedaan, zit nu op MBO, veel vrienden zitten op de universiteit of hebben op de universiteit gezeten, en ik kom nog wel eens HBO'ers tegen. Ik heb oprecht geen idee wat het verschil zou moeten zijn.
Tsja je kan ook zoals ik doen en je helemaal te pletter werken om Universiteit te halen ook al heb je dezelfde uitstel- en overzichtsproblemen. Maar iedereen heeft altijd gezegd dat je zo slim bent dus je kachelt door tot je je in een burn-out werkt en met een jaar uitstel en een studieschuld van hier tot Tokio je master haalt. En daarna lekker op MBO niveau gaan werken.
[удалено]
*correct
..is dat de enige fout die je ontdekt hebt?
Dat je krantenbezorger of vakkenvuller kan worden.
Laat me niet lachen kerel, weleens gezien wat mensen verdienen die je kozijnen, keuken of badkamer etc. netjes voor je maken of een vloertje leggen. Denk dat jij het niet gaat redden. ;)
MBO = no nonsense mentaliteit, handen uit de mouwen, werkethiek en praktisch van aard. Je krijgt wat je verdient met eerlijk hard werken na achterlijk veel tegenslagen. HBO = tussen praktijk en theorie. Uiteindelijk beland je met een overbetaalde baan en dito leven zonder enige vorm van tegenslag. WO = allemaal ballen en rijkeluiskinderen wiens studie betaald wordt door de ouders, kijken neer op alles wat beneden WO is en uiteindelijk krijg je er een asociaal overbetaalde baan voor terug + mét voorbarige aanzien en respect. Maar misschien is dat nu wel anders...