Toen ik in de jaren 90 kind was is bij mij ooit speelgoed gestolen door twee vriendjes. Ik geloof dat het knikkers waren. Ik dacht eerst dat ik ze had laten slingeren en kwijt was geraakt. Later biechtte een van de twee vriendjes tegen zijn ouders op wat er was gebeurd en die hebben mijn ouders gebeld. Ik kan me nog herinneren dat ik met mijn ouders naar het huis van het vriendje ben gefietst en dat we na een gesprek de knikkers terug hebben gekregen. Het ging hier niet om de waarde maar om het principe.
Na dit incident was het vriendje weer gewoon welkom en is het nooit meer gebeurd. We zijn nog jaren goede vrienden gebleven. Ik ben blij hoe mijn ouders dat toen hebben aangepakt en de ouders van het vriendje hebben (denk ik) ook goed gehandeld. Kinderen doen soms domme dingen, het gedrag van de ouders in het bericht van OP is daarentegen niet goed te praten..
Ik heb dit helaas ook gedaan. En het zegt wel wat dat ik me dit nog kan herinneren. Ik geloof dat ik iets van 8 jaar was.
Een goed vriendje van mij had redelijk rijke ouders, kreeg zakgeld, had de nieuwe game boy, noem maar op. Hij had sinds kort ook veel nieuwe yugioh kaarten gekregen en ik heb toen denk ik uit jaloezie kaartjes meegenomen naar huis na het spelen.
Ik kan me herinneren dat ik me erg schaamde het moment dat ik thuis kwam en dat ik het had opgebiecht aan mijn ouders. We zijn dezelfde avond terug naar hun huis gegaan waar we aan tafel gezeten hebben en ik m’n excuses heb aangeboden.
Sindsdien nooit meer gedaan en alles was weer normaal. Ben nog vaak wezen logeren en dagjes uit geweest met dat vriendje.
Ik denk dat kinderen af en toe gewoon dingen doen zonder de consequenties ervan te kunnen zien. Ik schaam me er altijd nog een klein beetje voor want mijn ouders zijn echt de beste ouders die ik me kan voorstellen en dat ik ze toen als kind het idee gegeven zou hebben dat het niet genoeg was.
Kinderen hebben idd moeite met oorzaak en gevolg, vraag maar aan psychologen. Dat duurt ongeveer tot onze volwassenheid, net iets later eigenlijk zelfs, 24 jaar ongeveer.
Tegelijkertijd hebben kinderen wel dezelfde gevoelens zoals jaloezie en zoeken ze grenzen op. Deze moeder heeft het kind niet begrensd op het gebied van eigendom van anderen.
Ik kan me net zo goed voorstellen dat je ouders prima wisten hoe kinderen zijn en jou "signaal" dat het niet genoeg zou zijn compleet hebben kunnen doorzien en in context hebben kunnen plaatsen.
Ik heb dat ooit ook gedaan. Een vriendinnetje had bij haar thuis een in mijn herinnering grote bak met rijksdaalders, om mee te spelen (??). Dit kon ik niet weerstaan, en ik heb een handjevol meegenomen. Ik voelde me er heel rot over, en dat had mijn moeder meteen door. Nadat ik had opgebiecht heeft mijn moeder haar moeder gebeld en zijn ze langsgekomen. Ik bood met een knutselwerkje erbij mijn excuses aan, en alles was weer ok. Al voel ik er tot op de dag van vandaag nog schaamte bij...
Ik deed ook domme dingen toen ik 10 was, ik heb een keer iets gestolen tijdens het spelen bij een vriendinnetje en de volgende dag opgebiecht tegen mijn ouder, die belde ook meteen de andere ouder en onderling spraken ze af dat we langs zouden komen, zodat ik het kon teruggeven en excuses maken.
Wat ik nog heel goed herinner is dat ik mijn excuses maakte en toen gaf mijn vriendinnetje iets aan *mij* - ik dacht echt "huh?". Maar ze zeiden (ouder en kind) dat ze het heel erg waardeerden dat ik het had opgebiecht en teruggegeven. Ik was zo verbaasd!!
Daarna zijn we nog een paar jaar vrienden gebleven en hebben we kunnen lachen over mijn domme impulsen. En ik denk dat die "reverse psychology" echt gewerkt heeft op mij, want ik heb daarna nooit meer iets gestolen. Ik voelde me ook echt heel slecht erover, daarom dat ik het zo snel had opgebiecht hahahaaa
Anyway met deze mensen weet ik het ook niet hoor, als ouder lijkt me dat je reactie zou moeten zijn zoals mijn ouder, kind een les geven dat stelen niet kan en dat je het meteen moet goedmaken.
Dit is zo'n enorm herkenbaar/gangbaar ding dat Kinderen voor Kinderen hier 15 jaar geleden een liedje over gemaakt heeft.
Video: [https://www.youtube.com/watch?v=7e-WpIp\_dgs](https://www.youtube.com/watch?v=7e-WpIp_dgs)
Tekst: [https://www.kinderliedjes.info/zoals-zij-kinderen-voor-kinderen/](https://www.kinderliedjes.info/zoals-zij-kinderen-voor-kinderen/)
>Ik heb zo iets stoms gedaan
>Ik heb iets gestolen
>Zo ontzettend dom gedaan
>Iets van iemand meegenomen
>Dat truitje met die glitters
>Van het knapste meisje uit de klas
>Ik heb het gewoon weggepakt
>Terwijl ik wist dat het van haar was
Waarom heb je je dochter naar Eveliens huis gestuurd om aan haar moeder te vragen of ze de spullen in huis had? Lijkt me meer een moment om als volwassen samen om de tafel te gaan zitten om de situatie op te lossen op een manier waar beide meiden iets van kunnen leren en die (waar mogelijk) de relaties versterkt en in tact laat.
Onze dochter is bijna 11 en wilde het graag zelf oplossen met het meisje, niets zielig aan. Juist heel goed voor haar zelfredzaamheid en zelfvertrouwen.
Oh ja, scherp. Dan denk ik dat het inderdaad niet goed voor haar zelfvertrouwen was en dat het een fout was om haar alleen te sturen. 10 jaar oud kind VS een volwassene is gewoon niet handig
Het gaat nu al weer stuk beter! Lieve vraag! Ze is erg verdrietig geweest, vooral om het feit dat het een vriendinnetje is en ze zo ontzettend tegen heeft gelogen. Een harde les om zo jong al te moeten leren. We maken er maar een waardevolle les van.
Als het een fatsoenlijke moeder was geweest, dan was dat toch gewoon helemaal goed gegaan?
Maarja .. zo dochter zo moeder. Al konden OP en dochter dat nog niet weten.
Trek je niets aan van de andere comments, als je kind zo'n probleem zelf wil oplossen is dat alleen maar mooi, zo lang je bijspringt indien nodig, wat zo te lezen ook het geval was.
Over je vraag of je ervaring emblematisch is voor een groter probleem met opvoeding in de samenleving: Ik denk het niet. Volgens mij heb je te maken gehad met een uitzonderlijk narcistisch type, maar die zijn van alle tijden. Veel sterkte verder!
Zoiets leer je niet door het de eerste keer helemaal alleen te doen. Er zitten nog veel mogelijkheden tussen "ik stuur kind alleen op pad" en "ik doe het allemaal voor ze".
Sjemig.. dit kind is 10. Ik mag hopen dat OP al sinds haar 5/6 jarige leeftijd bezig is met het samen aanleren van confrontatie en voor jezelf opkomen. Tegen de tijd dat ze 10 zijn moeten ze dat toch echt wel een keertje alleen kunnen.. weerbaarheid is belangrijk.
Ik hoop inderdaad dat ze al wat ervaringen heeft met voor zichzelf opkomen bij kleine conflicten in de klas of op het schoolplein, maar dit is een flinke stap verder. Ik zou wel van een ouder verwachten dat ze hierbij helpen.
>Tegen de tijd dat ze 10 zijn moeten
Laat mij je hier stoppen. Het is top als een kind het dan zelf wil én de ouders er vertrouwen in hebben, maar het *moet* absoluut niet.
Als iemand nu jou huis leeg rooft dan haal je toch ook de politie erbij waarom zou een kind dat bestolen is dat dan wel zelf op moeten lossen, als kinderen iets doen waar je in geval van volwassenen de politie bij zou betrekken is het niet iets dat kinderen zelf op kunnen lossen
Eens. Maar de vraag is altijd of de situatie die zich voordoet op dat moment in de ontwikkeling al de juist is om als kind zelf mee te dealen. En daar kan alleen OP iets over zeggen, die kent z'n kind. De tien jarige kan dit aan, de ander niet.
En zelf dingen laten doen is lang niet altijd hetzelfde als dingen leren. Iemand iets zelf laten doen wat nooit voorgedaan en geoefend is, is gewoon in het diepe gooien.
En dit is weer een beetje kort door de bocht. Volgens mij geeft OP genoeg om de situatie anders was deze post er niet eens geweest. Het viel mij ook gelijk op en dit is een inschattingsfout geweest. Maar "lekker makkelijk" nee. Dat zal er niet gedacht zijn.
Ik laat mijn kinderen ook hun problemen met andere kinderen zelf oplossen, tenzij er geslagen wordt oid. Ok mijn oudste is 4 en niet helemaal te vergelijken maar ik snap hoe dit tot stand heeft kunnen komen. Had gewoon niet moeten gebeuren, bij stelen is er gewoon een grens over gegaan en moet je er als ouder zelf meteen bovenop springen lijkt me.
Onze schildpad is ooit gestolen door de vriendin van mijn zusje. Haar moeder wou hem niet terug geven "want we hebben nu al een grote investering gedaan zoals een terrarium gekocht en eten" mijn ouders kwamen niet tot hun door. Uiteindelijk bij neer gelegd, contact met hun verbroken. Half jaar later hoorden we via via dat ze de schildpad weg hadden gedaan omdat het toch wel veel werk was. De schildpad zat in een klein terrarium en ja dat moet je om de paar dagen verschonen. Wij hadden een vijver voor de schildpad gebouwd trouwens.
Een levend beest jatten en dan ouders die besluiten het beest te houden. Om het later weg te doen... Wat een afgang zeg, verschrikkelijk. Die mensen zijn echt niet goed.
Wat denk ik wel zo is (weet niet of dat tegenwoordig vaker voorkomt dan vroeger) maar in de ogen van sommige ouders kennen hun kinderen (bijna) niks fouts doen.
Bovendien willen sommige ouders vrienden zijn met hun kinderen en zullen niet al te streng optreden.
Dat was vroeger ook al zo. De grootste raddraaier van mijn klas was het engeltje thuis, en mijn vader (onderwijzer) had ook wel verhalen van ouders, "mijn kind doet dat niet!"
dat is van alle tijden, ik woon in de bijbelbelt en alle streng gelovige kinderen waren de engeltjes die uit de hemel waren komen dwarelen.
nou, het waren eerder duivels dan engeltjes.... klassiek geval thuis mag niets dus zodra we uit zicht zijn gaan we de grenzen opzoeken. en als er over de grens werd gestapt en er problemen waren was het standaard antwoord van de ouders: nou, lijkt me sterk dat mijn kind dat doet, zo heb ik hem niet opgevoed.
en dan verdween heel snel de kop in het zand....
Dit speelde idd 30 jaar geleden ook gewoon. Toen had je ook ouders er tussen die geen moer gaven om wat hun kinderen deden. Overgrote meerderheid doet dat wel. Mijn kind(eren) zou ik zelf naar het huis van vriendje/vriendinnetje brengen als ze thuis komen met gestolen spul. OP treft helaas gewoon net de verkeerde ouders.
Ja ik krijg meteen de kriebels als iemand zeurt over de ‘normen en waarden van tegenwoordig’ en dan iets vertelt dat letterlijk zo oud is als de mensheid. Kinderen jatten nou eenmaal, ze zijn hun grenzen aan het opzoeken. Ouders dienen hiermee te dealen en de moeder van Evelien klinkt als een trut, maar dit is geen ‘modern’ probleem whatsoever
Dat was ook mijn eerste gedachte, toen ik rond de 8 jaar was (20 jaar geleden inmiddels) had ik ook een vriendinnetje dat spullen van me jatte. Zulke kinderen zal je in elke generatie hebben denk ik zo.
ondanks dat men zegt dat de maatschappij verhard kan ik dit soort voorbeelden ook uit mijn jeugd herinneren van gestolen pokemon kaarten tot schoolspullen. Het ergste geval was wel toen mijn skelter was gestolen. Ik was er aardig kapot van maar heb hem terug gevonden door over de schutting in de achtertuinen te kijken in de hele buurt. Uiteindelijk met mijn vader (want ik was ook een jaar of 9/10 aangebeld en die moeder vertelde gewoon dat haar zoon deze gevonden heeft. Uiteindelijk wel direct terug gekregen. Maar ik ben nog steeds perplext van de reactie van die moeder. Er is in naar mijn idee geen scenario waarin als een kind van 10 thuis komt met een nieuwe skelter "gevonden" een aannemelijke verklaring is. Moraal van het verhaal, paupers die hun kind slecht opvoeden zijn van alle tijd.
Ik denk dat met paupers in dit geval iets anders bedoeld wordt dan "arm". Paupers, als in asociaal; ikke-ikke-ikke; geen normen en waarden. Mentale paupers. Kunnen dus ook gasten zijn met een dikke slee onder hun kont en een huis van 8 ton.
Ik heb vroeger tijdens het spelen bij een vriendje ook iets gestolen. Denk dat het nieuwe knikkers waren. Bleek dat het zusje van het vriendje mij het had zien stelen, maar on de spot er niks van had gezegd. Het vriendje wist er ik elk geval dus wel vanaf. Maar de schaamte en de spijt was bij mij zo groot, dat ik het nooit durfde toe te geven waardoor ik het enkel kon ontkennen..
Kinderen zijn net volwassenen, en doen soms rare dingen. Nou is jouw verhaal wel n tikje extremer, maar toch.
Kinderen van die leeftijd stelen wel eens iets en dat is van alle tijden. Ik vind het vooral heel erg sneu voor dat meisje dat haar moeder daar zo mee omgaat. Het kind wordt er straks door al haar vriendjes en vriendinnetjes op aangekeken, en voor buitengesloten, terwijl haar moeder dat had kunnen voorkomen door hier op een normale manier mee om te gaan (als in toegeven, uitgebreide excuses aanbieden, en consequenties voor het kind). Dit arme meisje wordt straks echt een product van haar opvoeding. Triest!
Een 9-jarig meisje dat de grenzen opzoekt is heel normaal. De moeder zal zich schamen en laten we hopen dat er thuis wel een opvoedmomentje van gemaakt is.
Overigens verbaas ik me dat een 9 jarig meisje in bezit is van ‘dure’ beauty spulletjes, maar wellicht is dat inmiddels heel normaal?
Niet alleen vervelend voor jouw dochter, ook triest voor de vriendin van jouw dochter. Ik denk dat je het goed hebt gedaan.
Wat het gedrag van de moeder betreft: die wil graag het positieve beeld van haar dochter, mede voor zichzelf, behouden. Zelf heb ik ook zoiets meegemaakt: ik werkte ooit in een klein bedrijf waar veel met contant geld werd gewerkt. Op een bepaald moment klopte regelmatig de kassa niet meer en moesten mijn maat en ik het verschil vanuit de fooienpot bijleggen. Het viel ons op dat dit steeds gebeurde als de dochter van de baas langskwam. Wij gingen vervolgens ieder uur de kassa tellen als zij in het pand was (wij hadden een open kassa). En inderdaad… Plus: het 12 jarige kind zat ons ook lichamelijk en geestelijk uit te dagen. Onze werkgever geloofde ons niet. Ook niet toen collega’s die op andere dagen werkte het ook merkten. Uiteindelijk, na lang zeuren, is er een verborgen camera geplaatst. Wij hebben haar daarna nooit meer op kantoor gezien en onze werkgever kwam met een kort excuus en heeft de verschillen weer in de fooienpot gedaan.
Dit heeft niets te maken met 'onze normen en waarden' en 'gaat het hier naartoe met dit land/de wereld'. Ik kan daar echt helemaal niets mee. Bedenk een zo ernstig mogelijk vergrijp en ik kan je beloven dat het ook gebeurde in jouw kindertijd. De verandering in de tijd is dat jij niet meer een kind bent dat zich niet zo bezighoudt met het fenomeen diefstal en al haar implicaties. Maar ook toen had je stelende kinderen en ouders die niet corrigeerden.
Kinderen van 9 testen grenzen uit. Als ik je verhaal moet geloven, krijgt dit kind thuis mogelijk te weinig grenzen mee. Is dat vervelend? Sure. Naar van de spullen en dat dit je dochter is overkomen? Jep. Is het het zoveelste teken van een structurele rot in de samenleving die toevallig is begonnen toen jij volwassen begon te worden? Uh, nee.
Je staat volledig in je recht om verhaal te halen bij de ouders, en gefrustreerd te zijn als die niet thuis geven. Maar ik hoop dat je die opmerking over gefaald ouderschap niet in bijzijn van jouw of haar dochter hebt gemaakt. Anders zou ik me in ieder geval eerst eens druk maken over waar het heen gaat met je eigen gedrag. Je hebt uiteindelijk geen controle over hoe anderen hun kinderen al dan niet opvoeden. Je bent wel verantwoordelijk voor hoe jij met dit soort situaties omgaat, en het voorbeeld dat je hiermee schept. Als je dochter wel alles mee heeft gekregen zoals wij hier nu doen, is ze mogelijk niet alleen overstuur vanwege de diefstal.
Als het verhaal daadwerkelijk is gebeurd zoals OP zegt, is het extreem normaal om te vragen aan een ouder "wat ben je in Gods naam aan het doen??".
Ik zou ook keiharde kortsluiting krijgen als er geen excuses wordt aangeboden, die moeder er zelf naast staat en ook eigenlijk gewoon liegt over de situatie ..
Het is een idiote situatie en ik vind dat OP het hardstikke netjes heeft aangepakt.
Dat je geen direct invloed hebt op hoe iemand anders zijn kinderen opvoed betekend toch niet dat je hier niets meer van mag zeggen als anderen daar last van beginnen te krijgen?
Ik heb ook geen direct invloed op mensen die asociaal autorijden, maar geloof mij maar dat ik er iets van zeg als ze een gevaar zijn voor hun omgeving.
Het denken en hardop zeggen met twee meiden erbij zijn echt verschillende dingen. Wat ben je je eigen kind (en het ander meisje) hiermee eigenlijk aan het leren?
Dat we niet in een compleet individualistische samenleving leven waar we gewoon de ogen neer doen als iemand iets doet wat onacceptabel is, en dat je ook elkaar corrigeert.
Er zit nog wel iets tussen wegkijken en in bijzijn van het kind zeggen dat een moeder gefaald heeft in de opvoeding.
Ik vind het juist tamelijk individualistisch om deze situatie te benaderen alsof het er alleen maar toe doet dat jouw spullen zijn gejat, en niet dat dit kind dit onacceptabele gedrag ook vanuit een bepaalde achtergrond ontwikkelt. Je mag zeggen wat je wilt. Maar wat je zegt heeft ook consequenties. Je mag ook best boos worden, lijkt me ook best gezond en goed voor die kinderen om te zien. Maar als je zo losgaat ben je niet zozeer één probleemsituatie aan het oplossen, maar meer een nieuwe aan het creëeren, eentje die wel eens meer negatieve impact op je kind kan hebben dan de diefstal zelf.
‘Je bent gefaald als ouder’ is dat “onacceptabel gedrag corrigeren” ?
in bijzijn van kinderen.. erg bijzonder.
Als ik erbij had gestaan had ik gezegd: laten we dit gesprek svp niet voorzetten met kleine oortjes erbij.
Is dat dan weer ander onacceptabel gedrag corrigeren ? Lol
>Maar ik hoop dat je die opmerking over gefaald ouderschap niet in bijzijn van jouw of haar dochter hebt gemaakt. Anders zou ik me in ieder geval eerst eens druk maken over waar het heen gaat met je eigen gedrag.
Ja OP we moeten wel tolerant blijven van elkaar, sommige mensen stelen nou eenmaal je huis leeg en vinden dat normaal, smaken verschillen he?
Ja OP, eigenlijk had je die moeder gewoon het ziekenhuis in moeten meppen, zo niet dat dochtertje erbij, zoals Ricardo duidelijk vindt.
Schiet veel op zo hè, als we expres elkaars standpunt compleet verkeerd begrijpen?
Lastig online beoordelen. Eerste gevoel is idd dat die ouders raar reageren. Maar denk dat het wel bij die leeftijd hoort. Hoe erg kan je dat zelf relativeren?
Precies, OP kan ook wel wat minder 'is de jeugd van tegenwoordig helemaal kut' uit de hoek komen. Ik snap dat er emoties zijn enzo, maar het klinkt als een boze boomer, terwijl de ouders van kinderen van 10 dat meestal niet zijn.
Helemaal mee eens. Ten eerste is het helemaal geen nieuw of groeiend fenomeen, ten tweede is het veel normaler dan OP denkt. Wil niet zeggen dat Eveliens ouders perfect hebben gehandeld, maar "ga hulp zoeken voor je kind" is echt enorm overtrokken en zou mij ook niet echt goedgezind maken als ik haar moeder was.
> Is dit de maatschappij van tegenwoordig dat kinderen gewoon maar kunnen stelen en de ouders ze nog beschermen ook?
Ik vind het idee dat dit vroeger nooit gebeurde zo bizar, vooral omdat ik dit in mijn jeugd ook precies zo heb meegemaakt. Van beide kanten overigens!
Waarom denken mensen toch dat dingen vroeger zo anders waren?
Hebben mensen nou echt geen introspectie als ze het stereotiep van "vroeger was alles beter" boomers worden?
Dit gaat hier sowieso niet in goede aarde vallen, maar toch wat tegengeluid: de gewichtigheid en ernst waarmee de verteller praat over een kind van 9 dat speelgoed achterover drukt doet vermoeden dat dit hele verhaal meer nuance kent dan de verteller vermeldt of zelfs begrijpt.
Misschien heb je gelijk, aan de andere kant zijn deze relatief onschuldige incidenten wel de momenten waarop de kinderen het met de minste negatieve consequenties kunnen leren. En tegelijkertijd weet een kind van 9-10 echt wel al dat dit fout is, dus ik snap dat dit als zo belangrijk wordt gezien; dat is het voor deze kinderen ook, ookal is het insignificant in de "grotemensenwereld".
Ik ben het zeker met je eens dat een goede ouder de ernst van het gedrag van haar dochter inziet. Natuurlijk zou zoiets consequenties koeten hebben voor het kind, maar die consequenties zouden wel moeten worden opgelegd vanuit de verzorger of leerkracht en niet vanuit een zwaar verongelijkte moeder die eigenlijk helemaal niet weet wat er precies gebeurt is.
Ach ze is maar 9, ach het is maar speelgoed,
*Ohja de volgende dag was ze wel de gestolen waren aan het pronken op school, dus de kleine is er een beetje trots op, En ze liegt alles bij elkaar, kan geen 'sorry' uit haar mond krijgen, probeert vervolgens goedkope rommel terug te geven ipv de waren zelf,*
Maar ze wist niet dat ze fout zat hoor!!
Nou het punt van /u/thenotsowisekid was dus dat de werkelijkheid wellicht genuanceerder ligt dan het verhaal van OP, dus als je als tegenargument alleen maar delen uit dat verhaal herhaalt is dat een beetje circulair redeneren.
Ben overigens ook wel geneigd dit te denken, gezien het hele 'waar zijn de normen en waarden', 'de maatschappij van tegenwoordig', 'je hebt gefaald als ouder', etc. heb ik het gevoel dat OP vooral erg boos was (terecht trouwens), zijn frustraties met de wereld wou delen, en nuance derhalve eventjes achterwege liet.
The children now love luxury. They have bad manners, contempt for authority; they show disrespect for elders and love chatter in place of exercise
-Plato 2500BC
(Nooit een mooie quote doodchecken)
https://history.stackexchange.com/questions/28169/what-is-the-oldest-authentic-example-of-people-complaining-about-modern-times-an#45976
Die Plato sprak een aardig woordje Engels, aan de quote te zien.
(ik snap dat wij geen oud Grieks kunnen lezen, maar als je Plato quote kun je dat dan beter in het Nederlands doen)
Je hebt gelijk, nooit aan gedacht. De quote is helaas niet helemaal 100% van Plato, Socrates of Aristoteles. Of meer 100% helemaal niet van hem, maar is te mooi om niet aan hen toe te schrijven.
hoorde laatst van een collega dat haar (basisschool) dochter Drunk Elephant spullen wilde voor dr verjaardag :’) dat is zelfs voor mij als 30-jarige vrouw te chique laat staan voor een kind van 10
Nou ja, OP zegt dat ze voor een 10-jarige van grote waarde zijn. Als 10-jarige is 10 euro al best een bedrag, en wetende hoe duur beautyproducten meestal bij de drogist of waar dan ook zijn, zal het wel meevallen denk ik.
Wat een klein persoon is die moeder. Als je hetzelfde gedrag als je dochter vertoont dan kun je het die Evelien ook haast niet kwalijk nemen dat ze geen idee van grenzen heeft.
Lekker samen met dochterlief de stad in om de spulletjes te vervangen en deze levensles te vieren/ een plek te geven.
Dat een kind een keer iets pikt is logisch. Ze zien iets moois wat ze willen hebben en hebben nog geen referentiekader waaruit ze kunnen begrijpen dat dit niet hoort, niet aardig is voor de ander en dat de spullen met geld van een ander zijn gekocht.
Iets pikken kan gedraaid worden naar een goede les, waarbij je je kind uitlegt wat dit betekent voor de ander en hem/haar het boetekleed laat dragen door het terug te brengen met een excuses.
Feit dat moeder hier zo mee omgaat zegt een hoop over hoe het meisje (eigenlijk niet) opgevoed wordt. Dochter wordt als een prinsesje "opgevoed". Ik zou mijn kind ook duidelijk maken dat zo iemand geen meerwaarde heeft in je leven, aangezien dit meisje duidelijk geen respect heeft voor anderen. Ze pocht met het feit dat ze dingen heeft gepikt en durft er vervolgens niet voor uit te komen in je dochters gezicht, ze is dus een dief en een lafaard en haar moeder accepteert dat en voedt dat door het niet om te buigen.
Misschien ben ik daarin heel resoluut, maar ik zou deze les voor mijn kind ook inzetten, dat er inderdaad onbetrouwbare mensen zijn, hoe je daar mee om moet gaan. Daarna zou ik naar de winkel gaan en de spulletjes vervangen, zodat zij uiteindelijk niet de dupe is. Ik zou haar de integriteit aanleren dat zij het meisje niet zwart hoeft te maken tegen anderen, maar haar wel links mag laten liggen, ze heeft namelijk laten zien niet van meerwaarde te zijn in je dochters leven.
Mijn "my little pony"-pony werd in de jaren 90 op school gejat. De leraar op school geloofde me niet of had er geen zin in. Mijn ouders vonden dat ik hem niet mee naar school had moeten nemen, dus eigen schuld. Het heeft me jaren pijn gedaan.
Damn! Heftig dat ouders dan ook zo reageren.
Mijn nichtjes hadden een keer een heel mooi autootje waar je mee kon spelen. Wij moesten al snel weer gaan en ze woonden ver weg dus ik dacht; daar spelen meisjes vast niet mee. En heb het dus stiekem mee genomen.
Mijn moeder herkende , toen ik er thuis mee aan het spelen was gelijk dat het niet onze was en is laaiend geworden.
We zijn er gelijk heen gereden en ik moest mijn excuses maken.
Nooit weer gestolen 😅😬
En zo wordt er dus geroddeld op het schoolplein. :)
Die doet dit, en zus doet zo. Oooh ja, ik heb ook gehoord dat.
Ondertussen heb je een ouder verteld dat ze gefaald heeft, en dat haar dochter hulp nodig heeft.
Het kind is 10. Jij kent niet het kruis van hun huis en zo te lezen zijn al je eisen ingewilligd. Ben jij in staat om te vergeven?
Ik vind dat je het totaal verkeerd hebt aangepakt....
Ten eerste het zijn kids geen master criminelen
Ten tweede hoezo ga je niet zelf eerst naar de ouders toe ipv je dochter er op af sturen
Ten derde zeggen dat iemand faalt als ouders over zoiets... Zwaar overdreven, hopelijk doet je dochter nooit wat verkeerds anders ben je ook gefaald als ouder waarschijnlijk toch?
Ten vierde de maatschappij van tegenwoordig???? Denk jij dat dit nooit zo gebeurd is??? Ik denk dat je heel veel dingen in het leven niet echt snapt....
Het is echt vervelend was er is gebeurd, had niet mogen gebeuren, maar je reactie is echt buiten proporties..
> De volgende dag hebben wij onze dochter naar het huis van Evelien gestuurd met de instructie dat zij aan de moeder van Evelien moest vragen of zij deze spullen in huis heeft en het gesprek aan te gaan met Evelien.
Ik vind het ontzettend onverstandig. Je zegt dat het goed is dat kinderen zelf dingen oplossen, maar dat kan alleen als het iets relatief simpels is tussen kinderen. Niet bij een conflict tussen een kind en een ouder van een kind. Een kind van bijna 11 kan niet verbaal levellen met een volwassene.
En ja, dit is een veel groter issue dan puur dat meisje. Kinderen doen niet zomaar dit soort dingen en je bent er gaandeweg achter gekomen dat haar ouders ook een onderdeel van het probleem zijn. Ik vind het nogal naief dat je dat niet op z'n minst direct al vermoed had voordat je je dochter naar zo'n (IMHO onveilige) situatie stuurde.
Je hebt het over "normen en waarden" bij kinderen. Natuurlijk is dit niet normaal. Die hele familie spoort overduidelijk niet.
Wij hebben iets dergelijks voorhanden gehad; het ging niet om stelen maar om het beschadigen van shit en slaan/schoppen. Ik ben hier als ouder mij direct tegenaan gaan bemoeien want ik wist meteen al dat dat joch niet spoorde. Melding gedaan bij school en gemeld bij de ouders dat de volgende keer als hij zo iets zou doen bij mijn dochter we direct naar de politie zouden gaan. Joch loopt met een grote boog om m'n dochter heen tegenwoordig.
Natuurlijk ligt de fout bij die familie. Maar ik vind dat jij het ook echt slecht aangepakt hebt, en kennelijk niet zo goed doorhebt dat dit soort kinderen het product van hun ouders zijn. Daar ligt over het algemeen de kern van het probleem.
Jup, zo'n 30 jaar geleden ook al meegemaakt. De Evelien uit mijn verhaal jatte overigens uit de winkels. Voornamelijk oorbellen en kauwgom. Toen ze betrapt werd, schoof ze de schuld af op iedereen behalve zichzelf. Wij hadden haar gedwongen om voor ons te stelen. Gesprek met ouders erbij was bijzonder onaangenaam. Ik ben er zonder al te grote kleerscheuren vanaf gekomen doordat ik geen gaatjes in mijn oren heb.
Omhoog gevallen ouders die van mening waren dat hun kinderen *dat soort dingen* niet deden. Iets met in een duurdere wijk wonen en zichzelf beter voelen dan de rest van de wereld.
Ik kan me nog goed herinerren dat ik ook een periode heb gehad waar ik 'veel' stal, mijn vrouw net zo in de beginperiode van haar pubertijd.
Je manier van schrijven is heel erg uit de hoogte, alsof je moreel superieur bent aan deze Evelien en haar moeder. Evelien is 10.
Evelien en haar moeder zijn dieven die de volgende dag met de gestolen goederen staan te pronken en na met bewijs geconfronteert te worden, zichzelf dieper graven en niet eens 'sorry' uit hun mond kunnen krijgen. Een van deze personen is 10, de ander is een volwassene.
Ja, OP staat hier ver boven
Nee hoor , is niet gek.De gedragingen van de moeder zijn precies waarom de dochter dit doet.Dit is wat ze heeft geleerd.Zware les voor je kind ,maar hier leert ze van.
>Ben ik nu zo anders dat ik dit alle grenzen voorbij vind?
Nee.
>Is dit de maatschappij van tegenwoordig dat kinderen gewoon maar kunnen stelen en de ouders ze nog beschermen ook?
Nee. Het voorkomen van kinderen met verschillende vormen van wangedrag, en ouders die ze daarbij in bescherming nemen, is van alle tijden.
Ik heb ooit (denk 6-8) bij een vriendin van mijn moeder een heel mooi schelpje gejat. Het lag op de wc en ik had het stiekem meegenomen. Mijn moeder kwam erachter en reed mij woedend terug naar het huis van haar vriendin waar ik voor de deur moest gaan vertellen dat ik iets gestolen had, sorry moest zeggen en het natuurlijk terug zou geven. Ik janken. Vriendin helemaal: "Och meisje maar dat is toch niet erg!" Ik alsnog getraumatiseerd haha, NOOIT meer zoiets gedurfd.
Conclusie: jatten is denk ik vrij gebruikelijk onder jonge kinderen, die zoeken grenzen op en hebben nog geen normen en waarden. Maar als dat gebeurt moeten ouders het direct de kop indrukken.
Kinderen doen rare dingen. Je hebt je goed gehandeld. Wijze les voor je dochter, maar misschien ook uitleggen dat er chille mensen zijn.
Ps: evelien, serieus?! Had 't geen Truus kunnen zijn???
Bij mij ook ooit gebeurd maar met Lego poppetjes en Yu-Gi-Oh kaarten. Dacht dat ik ze kwijt was geraakt maar mijn ouders verdachten een van mijn vriendjes. Dus mijn vader bij hun langs geweest en ja hoor, savonds stond zijn vader met hem voor de deur, helemaal in tranen, "sorry sorry, zal het nooit meer doen". Maar niet alle poppetjes teruggekregen, en ook de kaarten nooit meer gezien. Dus zoveel spijt zal hij ook wel weer niet gehad hebben
Slechte opvoeding en een Karen als ouder die het goedkeurd.
Ik zou zeggen: andere ouders erover inlichten. Zodat hun kinderen niet de dupe worden van karen en haar kleine liegende kleptomaan
Nou nou ik vind het wel meevallen. De moeder is misschien niet pedagogisch. Maar ze komt wel met haar dochter langs om de spulletjes terug te brengen en heeft vervangen wat op was. Toen dat niet de goeie kwaliteit was heeft ze er ook gewoon voor betaald.
Het stelende kind moest naar het huis van haar vriendinnetje en het terug geven was vast ongemakkelijk was. En we weten niet wat voor gesprek ze thuis heeft gehad.
Gaat mij een beetje ver om een moeder die misschien gewoon sociale awkward is een Karen te benoemen. En het gaat me helemaal ver om dan te proberen een soort paria van ze te maken.
Als er geen getuigen of bewijs was. Dan had de moeder haar mond gehouden en haar dochter de gestolen dingen laten houden. Ook loog ze dat haar dochter niet thuis was en geen excuses.
Ze heeft het alleen terug gebracht om verder gezeik te voorkomen.
>Ik heb moeder uitgelegd dat het liegen en stelen niet kan, zelfs de moeder liegt ook over haar wetenschap van het stelen. Zij wist dit namelijk al op het moment dat onze dochter bij haar voor de deur stond en tegen haar loog dat Evelien niet thuis was.
Ahh ja gewoon socially awkward, zo zielig :((
Kind heeft voor de deur gestaan om de spullen terug te brengen en vervolgens heeft de moeder ook nog betaald.
Ik weet niet of je echte aso's kent maar die laten zich niet uitleggen dat stelen niet kan. Die zeggen mijn dochter mocht het hebben en gooien de deur dicht.
Hier was alles binnen een week netjes opgelost. Behalve dat de moeder zelf haar dochter confronteerde in plaats van twee kinderen van 10 het gesprek zelf lieten doen voor de deur.
>Kind heeft voor de deur gestaan om de spullen terug te brengen en vervolgens heeft de moeder ook nog betaald.
Dat is inderdaad wat er gebeurt is, en ook geen haartje meer.
* Het kind heeft voor de deur gestaan. (maar meende geen woord van het excuus)
* Er zijn spullen teruggebracht. (niet *de* spullen, deze waren al op)
* Moeder heeft betaald (Alleen omdat OP er helaas achter kwam dat de spullen vervangen waren door rommel)
* Alles 'netjes' opgelost in een week. (Omdat OP er achteraan ging, na meerdere confrontaties op de leugens...)
>Het kind heeft voor de deur gestaan. (maar meende geen woord van het excuus
Kunnen wij totaal niet beoordelen. Een kind van 10 in het nauw reageert nou eenmaal niet perfect.
>Er zijn spullen teruggebracht. (niet de spullen, deze waren al op)
OP zegt dat het dure spullen waren. Is maar de vraag of moeder dat door had en is misschien gewoon naar de Hema gegaan om het te vervangen.
>Moeder heeft betaald (Alleen omdat OP er helaas achter kwam dat de spullen vervangen waren door rommel)
>OP vroeg moeder deed het lijkt me niet zo lastig.
Alles 'netjes' opgelost in een week. (Omdat OP er achteraan ging, na meerdere confrontaties op de leugens...)
Nou dit valt wel mee. Een keer videobellen van kind naar kind. Een keer kind voor de deur. Een gesprek van moeder naar moeder en nogmaals toen de spullen terug gebracht werden.
Zoals ik zei iemand die echt geen fatsoen had, had de schouders opgehaald en gezegd dat de dochter het mee mocht nemen en het niet hun probleem is.
Ik vind stelen echt niet kunnen. Tuurlijk elk kind doet dit wel eens, omdat ze het begrip niet snappen. Maar dit kind lijkt zich er heel bewust van te zijn en de ouders beschermen haar in dit gedrag. Je hebt er goed aan gedaan dit kenbaar te maken en dat ze hulp moeten zoeken.
Ik hoop voor je dochter dat ze geen moeite zal hebben met het verbreken van de vriendschappelijke relatie.
Ik zou niet zomaar verwachten dat iedereen die een kind baart, ineens vanzelf hogere (normale) normen en waarden op ethisch en moreel gebied krijgt. Ik vermoed eerder dat moeder precies als dochter is (pak wat je pakken kan) en dit niet gaat veranderen.
Menselijk gedrag op die leeftijd. Gebeurt bij iedereen. Belangrijk is dat je laat zien en weten dat we (mensheid) dat gedrag onwenselijk vinden, maar tegelijk ook laat zien dat je begrijpt dát het gebeurd en niet als een boze gorilla stampij gaat maken. En, ga er niet vanuit dat volwassenen alles hetzelfe zien, begrijpen en hebben geleerd zoals jij dat hebt. Iedereen heeft andere opvoeding gehad en andere normen en waarden.
Vroeger, geen idee hoe oud ik was 14?15?, bleef er een schoolvriend van mij logeren, achteraf bleek dat hij 300 gulden had gestolen uit mijn vaders werkkamer, mijn vader dacht dat ik het had gedaan (ik wist niet eens dat daar geld lag) tot de ouders van die schoolvriend aanklopten en diep door het stof gingen om het feit dat hun kind geld had gestolen, ze probeerden om het terug te betalen maar ze waren behoorlijk arm (zaten in de bijstand) en ik had voornamelijk medelijden met hem en zijn ouders. Mijn pa zei dat ik hem niet anders moest behandelen, mensen maken nou eenmaal fouten dus ik ben tot jaren later nog vrienden gebleven tot we uiteindelijk contact hebben verloren omdat hij in de jeugdzorg terecht kwam omdat zijn ouder hem uit huis hadden gegooid.
Het heeft wel wat met mijn vertrouwen naar mensen gedaan, toen ik nog veel jonger was en in het buitenland woonde had ik als 8 jarig jochie ook al meegemaakt dat andere kinderen speelgoed van mij hadden gestolen.
Kleine Kapitein stal iets uit de tuin van de buren want ik vond het een mooie glimmende steen. Nou mooi dat ik die terug kon brengen samen met mn Moeder en excuses moest aanbieden. En de volgende dag binnen blijven. Was in de jaren 80 dus als klein kind was je altijd buiten aan het spelen. Was een goede les...
Ik beschouw dingen als dit altijd een betaalde les in leren of een vriend een vriend is en dus daardoor ook betrouwbaar. Uiteraard zijn daar gradaties in, maar mijns inziens schaal je dit soort dingen op in hoeveel van je bezit iemand vetrouwd tot dat je makkelijk je huissleutel kunt uitlenen.
Harde les voor je dochter uiteraard, wiens vetrouwen in vreemde kinderen misschien wel flink geschaad is.
Wat betreft "de jeugd/ouders van tegenwoordig": zie andere reacties waarin dit vroeger net zo goed gebeurde. Ik ben wel van mening dat de maatschappij over zijn geheel iets minder empathisch is geworden.
Ik heb dit zelf ook ooit geflikt als kind zijnde bij een vriendje. Ik was toen gewoon een boefje. Zelfs in meerdere gevallen. Ik ben uiteindelijk goed terecht gekomen en durf wel te stellen dat het met mijn moreel kompas nu als volwassene ook wel goed zit.
Ik zou een gevonden portomenee teruggeven bijvoorbeeld. Ik scan netjes al mijn producten bij de zelfscan en ik gooi netjes al het afval in de prullenbak, om maar wat voorbeelden te noemen.
Ik zou er niet te zwaar aan tillen. Als de meisjes de spullen teruggeven en netjes excuses aanbieden.
Ik snap de reactie van zo een ouder niet. Je geeft je kind dan toch op zijn/haar falie.
Laatst had mijn kind van 4 een jasje van een ander kind mee genomen vanuit school naar de BSO. De volgende dag belt de juf op waar dat jasje is gebleven want ze had gehoord dat mijn kind die had mee genomen. Jasje was gelukkig zo terecht want hing aan de kapstok.
Geloof mij maar dat er een flink gesprek is gevoerd dat je nooit zomaar spullen van anderen mag mee nemen en dat er nu een jongetje heel verdrietig was omdat die zijn jas kwijt was.
Ik kan mij gewoon de reactie van die moeder niet voorstellen. Hoe dan? Je leert je kind toch dat stelen en liegen echt niet oké is.
Ja het gebeurt, mijn dochter liet mijn nichtje ook nooit alleen op haar kamer.
Een notoire dief was die kleine, nu gelukkig niet meer.
Mocht gewoon nog langs komen maar werd eerst wel gefouilleerd voor ze weg ging.
Kinderen doen dat, het is alleen vervelend hoe haar moeder er mee om gaat.
Ik snap dat je boos bent, maar om te zeggen je hebt gefaald als ouder, gaat wel een beetje ver.
Het is Jeffrey dahmer niet.
Ik zie heel veel maffe ouders, in mijn ogen, die niet inzien dat het gedrag van hun kinderen niet ok is.
Hmm toen ik 13 of 14 jaar was heeft een van mijn vrienden mij beschuldigd dat ik 20 euro van hem had gestolen wij hadden elkaar iets van 6 a 7 maanden daarna niet gezien, op een dag kwam hij langs en bood hij zijn excuses aan mij dus toen bleek het dat die 20 euro van zijn bureau was gevallen daarna waren we weer vrienden geworden en gingen we weer met elkaar om tot deze dag zijn we nog steeds vrienden
Toen ik 20 was heeft een vriendin van mij een hele set borrelglaasjes gestolen... Voor haar verjaardag hebben we haar toen 50 plastic borrelglaasjes gegeven.
>Is dit de maatschappij van tegenwoordig dat kinderen gewoon maar kunnen stelen en de ouders ze nog beschermen ook?
Ik ben wel benieuwd waarom je denkt dat zoiets nog nooit eerder gebeurd is.
Dit komt bij mij een beetje over als een 'ik weet dat deze dingen gebeuren, maar nu het *mij* overkomt is het toch echt anders' verhaal.
Gewoon een mooie levensles voor je dochter, verder niet zo
spannend. Het meest schrikbarende vind ik nog wel het overmatig gebruik van "spulletjes". Alsof alles wat van kinderen is maar een verkleinwoordje nodig heeft, bleh.
Nee, ik vind je normen en waarden normaal. Ik heb geen kinderen, maar stelen kan niet. Zowel moeder als Evelien kunnen therapie gebruiken, naar mijn mening.
Dit is een verhaal van een vriendin (A). In Nederland was er ooit een poppenspel (Glamour girls, go supermodels ofzo idk) die heel populair was. Ik ben hier niet opgegroeid, vandaar dat ik het niet weet hoe het heet. A. had op haar account best wat munten staan. Deze munten koop je met geld. Een vriendin van haar zag dat zij veel munten had. Deze munten kun je ook geven aan andere gebruikers. A. was niet aan het opletten en vervolgens heeft haar vriendin alle munten van haar account overgemaakt naar haar eigen account. Is digitaal stelen maarja. Ze heeft de munten nooit teruggekregen en A. mocht van haar ouders ook niet meer met die meid omgaan. Het gebeurde ook vroeger dus ik denk dat het iets van alle tijden is...
Nee hoor. Hier de jaren 2000. Was een buitenbeentje en vond het prima. Werd gepushed om een klasgenootje over de vloer te hebben door andere klasgenootjes.
Die heeft toen echt een school tasje aan spullen van mij meegenomen. Ik durfde niets te zeggen, maar she was d34d to me. En aan dat mens wil ik verder ook geen woord vuil maken.
Kuddos voor je dochter dat ze het durfde te zeggen en goed dat je als ouder voor haar bent opgekomen.
Die moeder moet even een cursus opvoeding gaan doen. Nu is het de make-up van een vriendin, straks is het uit de winkel. Of nog erger
Ik heb geen kinderen, maar het verhaal van het lelijk eendje komt naar boven. Uitsluiten van alles en nog wat. Iedereen uitnodigen behalve Evelien. Met alle ouders van de klas in gesprek behalve met de moeder van Evelien. Lekker kinderachtig weet ik , maar zij wilt dat spelletje toch ook zo graag spelen?
In Nederland is een groot deel van de ouders volkomen de weg kwijt als het gaat om opvoeding. Dit is daar het zoveelste voorbeeld van.
De ouders van het stelende kind zijn, zodra de puberteit begint, de grip kwijt op hun kind. Kind onhandelbaar op school, school mag het opvoeden op zich nemen. Ouders zijn het dan niet eens met school en komen verhaal halen als kindlief wordt aangepakt.
Beste toekomstige ouders; denk er nog eens over na voor je er een kind uitperst.
Je verbazing en oordeel is compleet terecht. En een _ietwat_ vergelijkbare anekdote.
Ik had als +-8-10 jarig kind Pokemonkaarten. Mijn broer had op straat een Blastoise gevonden, en die aan mij gegeven. Supertrots op. Onze +-16 jarige buurjongen had ze ook, en hij wilde wel een keer ruilen. Die heeft toen misbruik gemaakt van de situatie dat ik als jong kind de waarde niet goed in kon schatten, en die blastoise voor +-10 matige kaarten geruild. Ik terug naar mijn broer om te laten zien wat een goede ruil ik gemaakt had (dacht ik toen), maar hij werd kwaad. Hij heeft me toen direct uitgelegd waarom het een slechte ruil was, mij gevraagd of ik het toch terug wilde draaien, en is daarna meegegaan naar de buren om verhaal te halen. Met tegenzin heeft de buurjongen toen de kaart teruggegeven. Dat wilde hij niet, totdat zijn ouders kwamen kijken wat de commotie bij de voordeur was en daar wél wat druk uitoefenden.
Normen en waarden zijn in de huidige maatschappij helaas vervaagd. Veel asocialen. Mijn dochter had haar lievelingsknuffel mee naar school en die is ook gestolen. Ze heeft een vermoeden wie dat was maar kunnen het niet hard maken. Ik heb maar een nieuwe gekocht. Mijn dochter is overigens 7. Als mijn dochter met spullen aan komt die ik niet ken zal ik vragen waar ze dat vandaan heeft. Maar kennelijk doen bepaalde andere mensen dit niet en is het gewoon om dat te doen. 🤨
Ik had een soortgelijk iets een paar weken geleden: mijn kind heeft voetbal mee naar school (gekregen van opa en oma, alleen online te krijgen). Mijn kind ziet dat, laten we hem 'MO' noemen, de bal na school meeneemt. Mijn kind overstuur en meld het bij de juf. Juf neemt contact op met ouders van MO. Gesprekken geweest op school etc, maar MO en vader MO beweren dat de bal van hem is. Ongelooflijk wat een volk er bestaat.
“Je hebt gefaald als ouder en je moet dit oplossen” ☠️ 100% gelijk en waarheid als een koe. Kind niet welkom tot goed en inhoudelijk excuus. Daarna een 2e kans geven. Blijft een jong kind.
Toen ik in de jaren 90 kind was is bij mij ooit speelgoed gestolen door twee vriendjes. Ik geloof dat het knikkers waren. Ik dacht eerst dat ik ze had laten slingeren en kwijt was geraakt. Later biechtte een van de twee vriendjes tegen zijn ouders op wat er was gebeurd en die hebben mijn ouders gebeld. Ik kan me nog herinneren dat ik met mijn ouders naar het huis van het vriendje ben gefietst en dat we na een gesprek de knikkers terug hebben gekregen. Het ging hier niet om de waarde maar om het principe. Na dit incident was het vriendje weer gewoon welkom en is het nooit meer gebeurd. We zijn nog jaren goede vrienden gebleven. Ik ben blij hoe mijn ouders dat toen hebben aangepakt en de ouders van het vriendje hebben (denk ik) ook goed gehandeld. Kinderen doen soms domme dingen, het gedrag van de ouders in het bericht van OP is daarentegen niet goed te praten..
Ik heb dit helaas ook gedaan. En het zegt wel wat dat ik me dit nog kan herinneren. Ik geloof dat ik iets van 8 jaar was. Een goed vriendje van mij had redelijk rijke ouders, kreeg zakgeld, had de nieuwe game boy, noem maar op. Hij had sinds kort ook veel nieuwe yugioh kaarten gekregen en ik heb toen denk ik uit jaloezie kaartjes meegenomen naar huis na het spelen. Ik kan me herinneren dat ik me erg schaamde het moment dat ik thuis kwam en dat ik het had opgebiecht aan mijn ouders. We zijn dezelfde avond terug naar hun huis gegaan waar we aan tafel gezeten hebben en ik m’n excuses heb aangeboden. Sindsdien nooit meer gedaan en alles was weer normaal. Ben nog vaak wezen logeren en dagjes uit geweest met dat vriendje. Ik denk dat kinderen af en toe gewoon dingen doen zonder de consequenties ervan te kunnen zien. Ik schaam me er altijd nog een klein beetje voor want mijn ouders zijn echt de beste ouders die ik me kan voorstellen en dat ik ze toen als kind het idee gegeven zou hebben dat het niet genoeg was.
Kinderen hebben idd moeite met oorzaak en gevolg, vraag maar aan psychologen. Dat duurt ongeveer tot onze volwassenheid, net iets later eigenlijk zelfs, 24 jaar ongeveer. Tegelijkertijd hebben kinderen wel dezelfde gevoelens zoals jaloezie en zoeken ze grenzen op. Deze moeder heeft het kind niet begrensd op het gebied van eigendom van anderen.
Ik kan me net zo goed voorstellen dat je ouders prima wisten hoe kinderen zijn en jou "signaal" dat het niet genoeg zou zijn compleet hebben kunnen doorzien en in context hebben kunnen plaatsen.
Ik heb dat ooit ook gedaan. Een vriendinnetje had bij haar thuis een in mijn herinnering grote bak met rijksdaalders, om mee te spelen (??). Dit kon ik niet weerstaan, en ik heb een handjevol meegenomen. Ik voelde me er heel rot over, en dat had mijn moeder meteen door. Nadat ik had opgebiecht heeft mijn moeder haar moeder gebeld en zijn ze langsgekomen. Ik bood met een knutselwerkje erbij mijn excuses aan, en alles was weer ok. Al voel ik er tot op de dag van vandaag nog schaamte bij...
Ik deed ook domme dingen toen ik 10 was, ik heb een keer iets gestolen tijdens het spelen bij een vriendinnetje en de volgende dag opgebiecht tegen mijn ouder, die belde ook meteen de andere ouder en onderling spraken ze af dat we langs zouden komen, zodat ik het kon teruggeven en excuses maken. Wat ik nog heel goed herinner is dat ik mijn excuses maakte en toen gaf mijn vriendinnetje iets aan *mij* - ik dacht echt "huh?". Maar ze zeiden (ouder en kind) dat ze het heel erg waardeerden dat ik het had opgebiecht en teruggegeven. Ik was zo verbaasd!! Daarna zijn we nog een paar jaar vrienden gebleven en hebben we kunnen lachen over mijn domme impulsen. En ik denk dat die "reverse psychology" echt gewerkt heeft op mij, want ik heb daarna nooit meer iets gestolen. Ik voelde me ook echt heel slecht erover, daarom dat ik het zo snel had opgebiecht hahahaaa Anyway met deze mensen weet ik het ook niet hoor, als ouder lijkt me dat je reactie zou moeten zijn zoals mijn ouder, kind een les geven dat stelen niet kan en dat je het meteen moet goedmaken.
Dit is zo'n enorm herkenbaar/gangbaar ding dat Kinderen voor Kinderen hier 15 jaar geleden een liedje over gemaakt heeft. Video: [https://www.youtube.com/watch?v=7e-WpIp\_dgs](https://www.youtube.com/watch?v=7e-WpIp_dgs) Tekst: [https://www.kinderliedjes.info/zoals-zij-kinderen-voor-kinderen/](https://www.kinderliedjes.info/zoals-zij-kinderen-voor-kinderen/) >Ik heb zo iets stoms gedaan >Ik heb iets gestolen >Zo ontzettend dom gedaan >Iets van iemand meegenomen >Dat truitje met die glitters >Van het knapste meisje uit de klas >Ik heb het gewoon weggepakt >Terwijl ik wist dat het van haar was
Waarom heb je je dochter naar Eveliens huis gestuurd om aan haar moeder te vragen of ze de spullen in huis had? Lijkt me meer een moment om als volwassen samen om de tafel te gaan zitten om de situatie op te lossen op een manier waar beide meiden iets van kunnen leren en die (waar mogelijk) de relaties versterkt en in tact laat.
Het eerste wat ik ook dacht. Laat je die arme meid het oplossen in haar eentje door met een volwassene te praten.
Onze dochter is bijna 11 en wilde het graag zelf oplossen met het meisje, niets zielig aan. Juist heel goed voor haar zelfredzaamheid en zelfvertrouwen.
Hoe gaat het met je dochter? Wat vindt zij hier allemaal van?
> Onze dochter is overstuur door dit alles
Oh ja, scherp. Dan denk ik dat het inderdaad niet goed voor haar zelfvertrouwen was en dat het een fout was om haar alleen te sturen. 10 jaar oud kind VS een volwassene is gewoon niet handig
Die van ons ook.
Het gaat nu al weer stuk beter! Lieve vraag! Ze is erg verdrietig geweest, vooral om het feit dat het een vriendinnetje is en ze zo ontzettend tegen heeft gelogen. Een harde les om zo jong al te moeten leren. We maken er maar een waardevolle les van.
Een 10 jarig meisje sturen om een volwassene te berispen, wie had kunnen zien aankomen dat dit niet tot het gewenste resultaat zou leiden?
Als het een fatsoenlijke moeder was geweest, dan was dat toch gewoon helemaal goed gegaan? Maarja .. zo dochter zo moeder. Al konden OP en dochter dat nog niet weten.
Heel gek ja....
Niet om te berispen, je let kennelijk niet op.
Trek je niets aan van de andere comments, als je kind zo'n probleem zelf wil oplossen is dat alleen maar mooi, zo lang je bijspringt indien nodig, wat zo te lezen ook het geval was. Over je vraag of je ervaring emblematisch is voor een groter probleem met opvoeding in de samenleving: Ik denk het niet. Volgens mij heb je te maken gehad met een uitzonderlijk narcistisch type, maar die zijn van alle tijden. Veel sterkte verder!
Zo leer je je kind toch juist wat confrontatie is? Zelf alles maar oplossen leert je kind ook helemaal niks van.
Het is juist goed voor kinderen om te leren hoe je dit soort dingen doet. Je moet niet als volwassene alles uit de weg ruimen voor een kind.
Zoiets leer je niet door het de eerste keer helemaal alleen te doen. Er zitten nog veel mogelijkheden tussen "ik stuur kind alleen op pad" en "ik doe het allemaal voor ze".
Sjemig.. dit kind is 10. Ik mag hopen dat OP al sinds haar 5/6 jarige leeftijd bezig is met het samen aanleren van confrontatie en voor jezelf opkomen. Tegen de tijd dat ze 10 zijn moeten ze dat toch echt wel een keertje alleen kunnen.. weerbaarheid is belangrijk.
Ik hoop inderdaad dat ze al wat ervaringen heeft met voor zichzelf opkomen bij kleine conflicten in de klas of op het schoolplein, maar dit is een flinke stap verder. Ik zou wel van een ouder verwachten dat ze hierbij helpen.
>Tegen de tijd dat ze 10 zijn moeten Laat mij je hier stoppen. Het is top als een kind het dan zelf wil én de ouders er vertrouwen in hebben, maar het *moet* absoluut niet.
Dat is een fair opmerking. Maar zoals je zegt: het is niet per se raar of uitzonderlijk als het kind er al toe in staat is.
Als iemand nu jou huis leeg rooft dan haal je toch ook de politie erbij waarom zou een kind dat bestolen is dat dan wel zelf op moeten lossen, als kinderen iets doen waar je in geval van volwassenen de politie bij zou betrekken is het niet iets dat kinderen zelf op kunnen lossen
Eens. Maar de vraag is altijd of de situatie die zich voordoet op dat moment in de ontwikkeling al de juist is om als kind zelf mee te dealen. En daar kan alleen OP iets over zeggen, die kent z'n kind. De tien jarige kan dit aan, de ander niet. En zelf dingen laten doen is lang niet altijd hetzelfde als dingen leren. Iemand iets zelf laten doen wat nooit voorgedaan en geoefend is, is gewoon in het diepe gooien.
Dit. Lekker makkelijk als ouders.
En dit is weer een beetje kort door de bocht. Volgens mij geeft OP genoeg om de situatie anders was deze post er niet eens geweest. Het viel mij ook gelijk op en dit is een inschattingsfout geweest. Maar "lekker makkelijk" nee. Dat zal er niet gedacht zijn. Ik laat mijn kinderen ook hun problemen met andere kinderen zelf oplossen, tenzij er geslagen wordt oid. Ok mijn oudste is 4 en niet helemaal te vergelijken maar ik snap hoe dit tot stand heeft kunnen komen. Had gewoon niet moeten gebeuren, bij stelen is er gewoon een grens over gegaan en moet je er als ouder zelf meteen bovenop springen lijkt me.
Omdat wij en zij al wisten dat het stolen was, we wilden dat de meiden het samen op zouden lossen. Maar moeder werkte er gewoon aan mee.
Dit vind ik ook heel erg gek.. lekker je kind vooruit duwen om de klappen op te vangen.
Onze schildpad is ooit gestolen door de vriendin van mijn zusje. Haar moeder wou hem niet terug geven "want we hebben nu al een grote investering gedaan zoals een terrarium gekocht en eten" mijn ouders kwamen niet tot hun door. Uiteindelijk bij neer gelegd, contact met hun verbroken. Half jaar later hoorden we via via dat ze de schildpad weg hadden gedaan omdat het toch wel veel werk was. De schildpad zat in een klein terrarium en ja dat moet je om de paar dagen verschonen. Wij hadden een vijver voor de schildpad gebouwd trouwens.
Mjah, dat was bij mij dan toch echt een gevalletje wijkagent geworden.
Waarom dan niet de politie gebeld?
Geen idee, ik was 10 ofzo. Dus alweer 25 jaar geleden
Teeeering, deze neemt echt de taart. Wat een bizar verhaal en wat een bizarre mensen!
Een levend beest jatten en dan ouders die besluiten het beest te houden. Om het later weg te doen... Wat een afgang zeg, verschrikkelijk. Die mensen zijn echt niet goed.
Wat denk ik wel zo is (weet niet of dat tegenwoordig vaker voorkomt dan vroeger) maar in de ogen van sommige ouders kennen hun kinderen (bijna) niks fouts doen. Bovendien willen sommige ouders vrienden zijn met hun kinderen en zullen niet al te streng optreden.
Dat was vroeger ook al zo. De grootste raddraaier van mijn klas was het engeltje thuis, en mijn vader (onderwijzer) had ook wel verhalen van ouders, "mijn kind doet dat niet!"
dat is van alle tijden, ik woon in de bijbelbelt en alle streng gelovige kinderen waren de engeltjes die uit de hemel waren komen dwarelen. nou, het waren eerder duivels dan engeltjes.... klassiek geval thuis mag niets dus zodra we uit zicht zijn gaan we de grenzen opzoeken. en als er over de grens werd gestapt en er problemen waren was het standaard antwoord van de ouders: nou, lijkt me sterk dat mijn kind dat doet, zo heb ik hem niet opgevoed. en dan verdween heel snel de kop in het zand....
Dat kan heel goed gaan, maar in dit geval ook heel slecht
Dat kan alleen maar slecht gaan, kinderen moeten begrenst worden in hun opvoeding. Kinderen zoeken grenzen op en ouders moeten grenzen stellen.
dit heeft niks te maken met "jeugd van tegenwoordig" achtig boomer gezeik. Kinderen stelen en ouders zijn kut. Dit is niks nieuws...
Dit speelde idd 30 jaar geleden ook gewoon. Toen had je ook ouders er tussen die geen moer gaven om wat hun kinderen deden. Overgrote meerderheid doet dat wel. Mijn kind(eren) zou ik zelf naar het huis van vriendje/vriendinnetje brengen als ze thuis komen met gestolen spul. OP treft helaas gewoon net de verkeerde ouders.
Ja ik krijg meteen de kriebels als iemand zeurt over de ‘normen en waarden van tegenwoordig’ en dan iets vertelt dat letterlijk zo oud is als de mensheid. Kinderen jatten nou eenmaal, ze zijn hun grenzen aan het opzoeken. Ouders dienen hiermee te dealen en de moeder van Evelien klinkt als een trut, maar dit is geen ‘modern’ probleem whatsoever
Vroeger werd er nooit gestolen door kinderen hoor... echt niet... /s
Dat was ook mijn eerste gedachte, toen ik rond de 8 jaar was (20 jaar geleden inmiddels) had ik ook een vriendinnetje dat spullen van me jatte. Zulke kinderen zal je in elke generatie hebben denk ik zo.
Nee dit is iets wat exclusief en enkel tegenwoordig gebeurt. Gij zult niet stelen was voor dit tijdperk bedoeld.
ondanks dat men zegt dat de maatschappij verhard kan ik dit soort voorbeelden ook uit mijn jeugd herinneren van gestolen pokemon kaarten tot schoolspullen. Het ergste geval was wel toen mijn skelter was gestolen. Ik was er aardig kapot van maar heb hem terug gevonden door over de schutting in de achtertuinen te kijken in de hele buurt. Uiteindelijk met mijn vader (want ik was ook een jaar of 9/10 aangebeld en die moeder vertelde gewoon dat haar zoon deze gevonden heeft. Uiteindelijk wel direct terug gekregen. Maar ik ben nog steeds perplext van de reactie van die moeder. Er is in naar mijn idee geen scenario waarin als een kind van 10 thuis komt met een nieuwe skelter "gevonden" een aannemelijke verklaring is. Moraal van het verhaal, paupers die hun kind slecht opvoeden zijn van alle tijd.
Wat voor tokkie moeder denkt oprecht dat haar zoon een skelter “vind”?!? 🤯🤦
"van de vrachtskelter gevallen"
Denk dat dit niks temaken heeft met arm (paupers) en rijk.
Ik denk dat met paupers in dit geval iets anders bedoeld wordt dan "arm". Paupers, als in asociaal; ikke-ikke-ikke; geen normen en waarden. Mentale paupers. Kunnen dus ook gasten zijn met een dikke slee onder hun kont en een huis van 8 ton.
Ik heb vroeger tijdens het spelen bij een vriendje ook iets gestolen. Denk dat het nieuwe knikkers waren. Bleek dat het zusje van het vriendje mij het had zien stelen, maar on de spot er niks van had gezegd. Het vriendje wist er ik elk geval dus wel vanaf. Maar de schaamte en de spijt was bij mij zo groot, dat ik het nooit durfde toe te geven waardoor ik het enkel kon ontkennen.. Kinderen zijn net volwassenen, en doen soms rare dingen. Nou is jouw verhaal wel n tikje extremer, maar toch.
Kinderen van die leeftijd stelen wel eens iets en dat is van alle tijden. Ik vind het vooral heel erg sneu voor dat meisje dat haar moeder daar zo mee omgaat. Het kind wordt er straks door al haar vriendjes en vriendinnetjes op aangekeken, en voor buitengesloten, terwijl haar moeder dat had kunnen voorkomen door hier op een normale manier mee om te gaan (als in toegeven, uitgebreide excuses aanbieden, en consequenties voor het kind). Dit arme meisje wordt straks echt een product van haar opvoeding. Triest!
Een 9-jarig meisje dat de grenzen opzoekt is heel normaal. De moeder zal zich schamen en laten we hopen dat er thuis wel een opvoedmomentje van gemaakt is. Overigens verbaas ik me dat een 9 jarig meisje in bezit is van ‘dure’ beauty spulletjes, maar wellicht is dat inmiddels heel normaal?
Niet alleen vervelend voor jouw dochter, ook triest voor de vriendin van jouw dochter. Ik denk dat je het goed hebt gedaan. Wat het gedrag van de moeder betreft: die wil graag het positieve beeld van haar dochter, mede voor zichzelf, behouden. Zelf heb ik ook zoiets meegemaakt: ik werkte ooit in een klein bedrijf waar veel met contant geld werd gewerkt. Op een bepaald moment klopte regelmatig de kassa niet meer en moesten mijn maat en ik het verschil vanuit de fooienpot bijleggen. Het viel ons op dat dit steeds gebeurde als de dochter van de baas langskwam. Wij gingen vervolgens ieder uur de kassa tellen als zij in het pand was (wij hadden een open kassa). En inderdaad… Plus: het 12 jarige kind zat ons ook lichamelijk en geestelijk uit te dagen. Onze werkgever geloofde ons niet. Ook niet toen collega’s die op andere dagen werkte het ook merkten. Uiteindelijk, na lang zeuren, is er een verborgen camera geplaatst. Wij hebben haar daarna nooit meer op kantoor gezien en onze werkgever kwam met een kort excuus en heeft de verschillen weer in de fooienpot gedaan.
Dit heeft niets te maken met 'onze normen en waarden' en 'gaat het hier naartoe met dit land/de wereld'. Ik kan daar echt helemaal niets mee. Bedenk een zo ernstig mogelijk vergrijp en ik kan je beloven dat het ook gebeurde in jouw kindertijd. De verandering in de tijd is dat jij niet meer een kind bent dat zich niet zo bezighoudt met het fenomeen diefstal en al haar implicaties. Maar ook toen had je stelende kinderen en ouders die niet corrigeerden. Kinderen van 9 testen grenzen uit. Als ik je verhaal moet geloven, krijgt dit kind thuis mogelijk te weinig grenzen mee. Is dat vervelend? Sure. Naar van de spullen en dat dit je dochter is overkomen? Jep. Is het het zoveelste teken van een structurele rot in de samenleving die toevallig is begonnen toen jij volwassen begon te worden? Uh, nee. Je staat volledig in je recht om verhaal te halen bij de ouders, en gefrustreerd te zijn als die niet thuis geven. Maar ik hoop dat je die opmerking over gefaald ouderschap niet in bijzijn van jouw of haar dochter hebt gemaakt. Anders zou ik me in ieder geval eerst eens druk maken over waar het heen gaat met je eigen gedrag. Je hebt uiteindelijk geen controle over hoe anderen hun kinderen al dan niet opvoeden. Je bent wel verantwoordelijk voor hoe jij met dit soort situaties omgaat, en het voorbeeld dat je hiermee schept. Als je dochter wel alles mee heeft gekregen zoals wij hier nu doen, is ze mogelijk niet alleen overstuur vanwege de diefstal.
Als het verhaal daadwerkelijk is gebeurd zoals OP zegt, is het extreem normaal om te vragen aan een ouder "wat ben je in Gods naam aan het doen??". Ik zou ook keiharde kortsluiting krijgen als er geen excuses wordt aangeboden, die moeder er zelf naast staat en ook eigenlijk gewoon liegt over de situatie .. Het is een idiote situatie en ik vind dat OP het hardstikke netjes heeft aangepakt. Dat je geen direct invloed hebt op hoe iemand anders zijn kinderen opvoed betekend toch niet dat je hier niets meer van mag zeggen als anderen daar last van beginnen te krijgen? Ik heb ook geen direct invloed op mensen die asociaal autorijden, maar geloof mij maar dat ik er iets van zeg als ze een gevaar zijn voor hun omgeving.
Het denken en hardop zeggen met twee meiden erbij zijn echt verschillende dingen. Wat ben je je eigen kind (en het ander meisje) hiermee eigenlijk aan het leren?
Dat we niet in een compleet individualistische samenleving leven waar we gewoon de ogen neer doen als iemand iets doet wat onacceptabel is, en dat je ook elkaar corrigeert.
Er zit nog wel iets tussen wegkijken en in bijzijn van het kind zeggen dat een moeder gefaald heeft in de opvoeding. Ik vind het juist tamelijk individualistisch om deze situatie te benaderen alsof het er alleen maar toe doet dat jouw spullen zijn gejat, en niet dat dit kind dit onacceptabele gedrag ook vanuit een bepaalde achtergrond ontwikkelt. Je mag zeggen wat je wilt. Maar wat je zegt heeft ook consequenties. Je mag ook best boos worden, lijkt me ook best gezond en goed voor die kinderen om te zien. Maar als je zo losgaat ben je niet zozeer één probleemsituatie aan het oplossen, maar meer een nieuwe aan het creëeren, eentje die wel eens meer negatieve impact op je kind kan hebben dan de diefstal zelf.
‘Je bent gefaald als ouder’ is dat “onacceptabel gedrag corrigeren” ? in bijzijn van kinderen.. erg bijzonder. Als ik erbij had gestaan had ik gezegd: laten we dit gesprek svp niet voorzetten met kleine oortjes erbij. Is dat dan weer ander onacceptabel gedrag corrigeren ? Lol
Dat beheerste confrontatie ook mogelijk is.
Unhinged.
>Maar ik hoop dat je die opmerking over gefaald ouderschap niet in bijzijn van jouw of haar dochter hebt gemaakt. Anders zou ik me in ieder geval eerst eens druk maken over waar het heen gaat met je eigen gedrag. Ja OP we moeten wel tolerant blijven van elkaar, sommige mensen stelen nou eenmaal je huis leeg en vinden dat normaal, smaken verschillen he?
Ja OP, eigenlijk had je die moeder gewoon het ziekenhuis in moeten meppen, zo niet dat dochtertje erbij, zoals Ricardo duidelijk vindt. Schiet veel op zo hè, als we expres elkaars standpunt compleet verkeerd begrijpen?
Lastig online beoordelen. Eerste gevoel is idd dat die ouders raar reageren. Maar denk dat het wel bij die leeftijd hoort. Hoe erg kan je dat zelf relativeren?
Precies, OP kan ook wel wat minder 'is de jeugd van tegenwoordig helemaal kut' uit de hoek komen. Ik snap dat er emoties zijn enzo, maar het klinkt als een boze boomer, terwijl de ouders van kinderen van 10 dat meestal niet zijn.
Helemaal mee eens. Ten eerste is het helemaal geen nieuw of groeiend fenomeen, ten tweede is het veel normaler dan OP denkt. Wil niet zeggen dat Eveliens ouders perfect hebben gehandeld, maar "ga hulp zoeken voor je kind" is echt enorm overtrokken en zou mij ook niet echt goedgezind maken als ik haar moeder was.
Op zich prima om een beetje uit te blazen online, als het in het bijzijn van de kinderen maar rustig blijft.
> Is dit de maatschappij van tegenwoordig dat kinderen gewoon maar kunnen stelen en de ouders ze nog beschermen ook? Ik vind het idee dat dit vroeger nooit gebeurde zo bizar, vooral omdat ik dit in mijn jeugd ook precies zo heb meegemaakt. Van beide kanten overigens! Waarom denken mensen toch dat dingen vroeger zo anders waren? Hebben mensen nou echt geen introspectie als ze het stereotiep van "vroeger was alles beter" boomers worden?
Dit gaat hier sowieso niet in goede aarde vallen, maar toch wat tegengeluid: de gewichtigheid en ernst waarmee de verteller praat over een kind van 9 dat speelgoed achterover drukt doet vermoeden dat dit hele verhaal meer nuance kent dan de verteller vermeldt of zelfs begrijpt.
Misschien heb je gelijk, aan de andere kant zijn deze relatief onschuldige incidenten wel de momenten waarop de kinderen het met de minste negatieve consequenties kunnen leren. En tegelijkertijd weet een kind van 9-10 echt wel al dat dit fout is, dus ik snap dat dit als zo belangrijk wordt gezien; dat is het voor deze kinderen ook, ookal is het insignificant in de "grotemensenwereld".
Ik ben het zeker met je eens dat een goede ouder de ernst van het gedrag van haar dochter inziet. Natuurlijk zou zoiets consequenties koeten hebben voor het kind, maar die consequenties zouden wel moeten worden opgelegd vanuit de verzorger of leerkracht en niet vanuit een zwaar verongelijkte moeder die eigenlijk helemaal niet weet wat er precies gebeurt is.
Mee eens hoor, wel jammer als dat niet adequaat gebeurt.
Ach ze is maar 9, ach het is maar speelgoed, *Ohja de volgende dag was ze wel de gestolen waren aan het pronken op school, dus de kleine is er een beetje trots op, En ze liegt alles bij elkaar, kan geen 'sorry' uit haar mond krijgen, probeert vervolgens goedkope rommel terug te geven ipv de waren zelf,* Maar ze wist niet dat ze fout zat hoor!!
Nou het punt van /u/thenotsowisekid was dus dat de werkelijkheid wellicht genuanceerder ligt dan het verhaal van OP, dus als je als tegenargument alleen maar delen uit dat verhaal herhaalt is dat een beetje circulair redeneren. Ben overigens ook wel geneigd dit te denken, gezien het hele 'waar zijn de normen en waarden', 'de maatschappij van tegenwoordig', 'je hebt gefaald als ouder', etc. heb ik het gevoel dat OP vooral erg boos was (terecht trouwens), zijn frustraties met de wereld wou delen, en nuance derhalve eventjes achterwege liet.
The children now love luxury. They have bad manners, contempt for authority; they show disrespect for elders and love chatter in place of exercise -Plato 2500BC (Nooit een mooie quote doodchecken) https://history.stackexchange.com/questions/28169/what-is-the-oldest-authentic-example-of-people-complaining-about-modern-times-an#45976
Echt de jeugd van toen..... verschrikkelijk!
Die Plato sprak een aardig woordje Engels, aan de quote te zien. (ik snap dat wij geen oud Grieks kunnen lezen, maar als je Plato quote kun je dat dan beter in het Nederlands doen)
Je hebt gelijk, nooit aan gedacht. De quote is helaas niet helemaal 100% van Plato, Socrates of Aristoteles. Of meer 100% helemaal niet van hem, maar is te mooi om niet aan hen toe te schrijven.
Goed opgelost, en goede waarden meegegeven aan je eigen dochter, maar een kind van 9 beauty producten geven? Echt?
Dure zelfs. Is heel normaal blijkbaar. Collega’s zijn al lang blij als ze hun kind kunnen weerhouden van retinol enzo
hoorde laatst van een collega dat haar (basisschool) dochter Drunk Elephant spullen wilde voor dr verjaardag :’) dat is zelfs voor mij als 30-jarige vrouw te chique laat staan voor een kind van 10
Nou ja, OP zegt dat ze voor een 10-jarige van grote waarde zijn. Als 10-jarige is 10 euro al best een bedrag, en wetende hoe duur beautyproducten meestal bij de drogist of waar dan ook zijn, zal het wel meevallen denk ik.
Dat was ook mijn eerste gedachte, maakt meer indruk op me dan het steel-verhaal
Wat een klein persoon is die moeder. Als je hetzelfde gedrag als je dochter vertoont dan kun je het die Evelien ook haast niet kwalijk nemen dat ze geen idee van grenzen heeft. Lekker samen met dochterlief de stad in om de spulletjes te vervangen en deze levensles te vieren/ een plek te geven.
Gaan we ook zeker doen.
Dat een kind een keer iets pikt is logisch. Ze zien iets moois wat ze willen hebben en hebben nog geen referentiekader waaruit ze kunnen begrijpen dat dit niet hoort, niet aardig is voor de ander en dat de spullen met geld van een ander zijn gekocht. Iets pikken kan gedraaid worden naar een goede les, waarbij je je kind uitlegt wat dit betekent voor de ander en hem/haar het boetekleed laat dragen door het terug te brengen met een excuses. Feit dat moeder hier zo mee omgaat zegt een hoop over hoe het meisje (eigenlijk niet) opgevoed wordt. Dochter wordt als een prinsesje "opgevoed". Ik zou mijn kind ook duidelijk maken dat zo iemand geen meerwaarde heeft in je leven, aangezien dit meisje duidelijk geen respect heeft voor anderen. Ze pocht met het feit dat ze dingen heeft gepikt en durft er vervolgens niet voor uit te komen in je dochters gezicht, ze is dus een dief en een lafaard en haar moeder accepteert dat en voedt dat door het niet om te buigen. Misschien ben ik daarin heel resoluut, maar ik zou deze les voor mijn kind ook inzetten, dat er inderdaad onbetrouwbare mensen zijn, hoe je daar mee om moet gaan. Daarna zou ik naar de winkel gaan en de spulletjes vervangen, zodat zij uiteindelijk niet de dupe is. Ik zou haar de integriteit aanleren dat zij het meisje niet zwart hoeft te maken tegen anderen, maar haar wel links mag laten liggen, ze heeft namelijk laten zien niet van meerwaarde te zijn in je dochters leven.
Helemaal mee eens, goed verwoord
Mijn "my little pony"-pony werd in de jaren 90 op school gejat. De leraar op school geloofde me niet of had er geen zin in. Mijn ouders vonden dat ik hem niet mee naar school had moeten nemen, dus eigen schuld. Het heeft me jaren pijn gedaan.
Damn! Heftig dat ouders dan ook zo reageren. Mijn nichtjes hadden een keer een heel mooi autootje waar je mee kon spelen. Wij moesten al snel weer gaan en ze woonden ver weg dus ik dacht; daar spelen meisjes vast niet mee. En heb het dus stiekem mee genomen. Mijn moeder herkende , toen ik er thuis mee aan het spelen was gelijk dat het niet onze was en is laaiend geworden. We zijn er gelijk heen gereden en ik moest mijn excuses maken. Nooit weer gestolen 😅😬
En zo wordt er dus geroddeld op het schoolplein. :) Die doet dit, en zus doet zo. Oooh ja, ik heb ook gehoord dat. Ondertussen heb je een ouder verteld dat ze gefaald heeft, en dat haar dochter hulp nodig heeft. Het kind is 10. Jij kent niet het kruis van hun huis en zo te lezen zijn al je eisen ingewilligd. Ben jij in staat om te vergeven?
Ik vind dat je het totaal verkeerd hebt aangepakt.... Ten eerste het zijn kids geen master criminelen Ten tweede hoezo ga je niet zelf eerst naar de ouders toe ipv je dochter er op af sturen Ten derde zeggen dat iemand faalt als ouders over zoiets... Zwaar overdreven, hopelijk doet je dochter nooit wat verkeerds anders ben je ook gefaald als ouder waarschijnlijk toch? Ten vierde de maatschappij van tegenwoordig???? Denk jij dat dit nooit zo gebeurd is??? Ik denk dat je heel veel dingen in het leven niet echt snapt.... Het is echt vervelend was er is gebeurd, had niet mogen gebeuren, maar je reactie is echt buiten proporties..
Het gaat mij om de reactie van moeder en dochter, niet om het feit dat het gebeurd.
> De volgende dag hebben wij onze dochter naar het huis van Evelien gestuurd met de instructie dat zij aan de moeder van Evelien moest vragen of zij deze spullen in huis heeft en het gesprek aan te gaan met Evelien. Ik vind het ontzettend onverstandig. Je zegt dat het goed is dat kinderen zelf dingen oplossen, maar dat kan alleen als het iets relatief simpels is tussen kinderen. Niet bij een conflict tussen een kind en een ouder van een kind. Een kind van bijna 11 kan niet verbaal levellen met een volwassene. En ja, dit is een veel groter issue dan puur dat meisje. Kinderen doen niet zomaar dit soort dingen en je bent er gaandeweg achter gekomen dat haar ouders ook een onderdeel van het probleem zijn. Ik vind het nogal naief dat je dat niet op z'n minst direct al vermoed had voordat je je dochter naar zo'n (IMHO onveilige) situatie stuurde. Je hebt het over "normen en waarden" bij kinderen. Natuurlijk is dit niet normaal. Die hele familie spoort overduidelijk niet. Wij hebben iets dergelijks voorhanden gehad; het ging niet om stelen maar om het beschadigen van shit en slaan/schoppen. Ik ben hier als ouder mij direct tegenaan gaan bemoeien want ik wist meteen al dat dat joch niet spoorde. Melding gedaan bij school en gemeld bij de ouders dat de volgende keer als hij zo iets zou doen bij mijn dochter we direct naar de politie zouden gaan. Joch loopt met een grote boog om m'n dochter heen tegenwoordig. Natuurlijk ligt de fout bij die familie. Maar ik vind dat jij het ook echt slecht aangepakt hebt, en kennelijk niet zo goed doorhebt dat dit soort kinderen het product van hun ouders zijn. Daar ligt over het algemeen de kern van het probleem.
Jup, zo'n 30 jaar geleden ook al meegemaakt. De Evelien uit mijn verhaal jatte overigens uit de winkels. Voornamelijk oorbellen en kauwgom. Toen ze betrapt werd, schoof ze de schuld af op iedereen behalve zichzelf. Wij hadden haar gedwongen om voor ons te stelen. Gesprek met ouders erbij was bijzonder onaangenaam. Ik ben er zonder al te grote kleerscheuren vanaf gekomen doordat ik geen gaatjes in mijn oren heb. Omhoog gevallen ouders die van mening waren dat hun kinderen *dat soort dingen* niet deden. Iets met in een duurdere wijk wonen en zichzelf beter voelen dan de rest van de wereld.
Totaal off-topic, ben ik me bewust, maar ben ik de enige die zich afvraagt waarom een kind van 10 dure beauty spulletjes heeft?
Voor haar duur, zij heeft er voor moeten sparen van haar zakgeld.
Vergeet "duur". Wat moet een kind van 10 met beauty spullen. Afgezien van meedoen met de één of andere trend op joetoep.
Voor de ene zijn het Pokemon kaarten voor de andere lekkere luchtjes e.d.
OP zegt dat ze van een waarde zijn die voor een 10-jarige behoorlijk groot is, dus het zal denk ik wel meevallen
Beauty spullen? Met 10?
Ik kan me nog goed herinerren dat ik ook een periode heb gehad waar ik 'veel' stal, mijn vrouw net zo in de beginperiode van haar pubertijd. Je manier van schrijven is heel erg uit de hoogte, alsof je moreel superieur bent aan deze Evelien en haar moeder. Evelien is 10.
Evelien en haar moeder zijn dieven die de volgende dag met de gestolen goederen staan te pronken en na met bewijs geconfronteert te worden, zichzelf dieper graven en niet eens 'sorry' uit hun mond kunnen krijgen. Een van deze personen is 10, de ander is een volwassene. Ja, OP staat hier ver boven
Alles wat je beschrijft is OP's interpretatie van de feiten he.
Ben ik ook
[удалено]
Iedereen is gelijk en niemand mag iets zeggen :)
Probleem ouder die alleen problemen bij andere ouders kan herkennen :)
Ben ik de enige die hoofdpijn van mensen zoals OP krijgt?
Het is wat
Je had haar niet zo in haar eentje op pad moeten sturen. Weet jij veel wat voor ouders dat zijn (ook al denk je dat je ze kent)
Ze heeft dat juist naar mijn mening heel erg goed gedaan. Het was haar eigen initiatief.
Nee hoor , is niet gek.De gedragingen van de moeder zijn precies waarom de dochter dit doet.Dit is wat ze heeft geleerd.Zware les voor je kind ,maar hier leert ze van.
>Ben ik nu zo anders dat ik dit alle grenzen voorbij vind? Nee. >Is dit de maatschappij van tegenwoordig dat kinderen gewoon maar kunnen stelen en de ouders ze nog beschermen ook? Nee. Het voorkomen van kinderen met verschillende vormen van wangedrag, en ouders die ze daarbij in bescherming nemen, is van alle tijden.
Ik heb ooit (denk 6-8) bij een vriendin van mijn moeder een heel mooi schelpje gejat. Het lag op de wc en ik had het stiekem meegenomen. Mijn moeder kwam erachter en reed mij woedend terug naar het huis van haar vriendin waar ik voor de deur moest gaan vertellen dat ik iets gestolen had, sorry moest zeggen en het natuurlijk terug zou geven. Ik janken. Vriendin helemaal: "Och meisje maar dat is toch niet erg!" Ik alsnog getraumatiseerd haha, NOOIT meer zoiets gedurfd. Conclusie: jatten is denk ik vrij gebruikelijk onder jonge kinderen, die zoeken grenzen op en hebben nog geen normen en waarden. Maar als dat gebeurt moeten ouders het direct de kop indrukken.
Ja precies waar ik zo van geschrokken ben, niet het feit dat het gebeurd maar de reactie erop.
Kinderen doen rare dingen. Je hebt je goed gehandeld. Wijze les voor je dochter, maar misschien ook uitleggen dat er chille mensen zijn. Ps: evelien, serieus?! Had 't geen Truus kunnen zijn???
Bij mij ook ooit gebeurd maar met Lego poppetjes en Yu-Gi-Oh kaarten. Dacht dat ik ze kwijt was geraakt maar mijn ouders verdachten een van mijn vriendjes. Dus mijn vader bij hun langs geweest en ja hoor, savonds stond zijn vader met hem voor de deur, helemaal in tranen, "sorry sorry, zal het nooit meer doen". Maar niet alle poppetjes teruggekregen, en ook de kaarten nooit meer gezien. Dus zoveel spijt zal hij ook wel weer niet gehad hebben
Slechte opvoeding en een Karen als ouder die het goedkeurd. Ik zou zeggen: andere ouders erover inlichten. Zodat hun kinderen niet de dupe worden van karen en haar kleine liegende kleptomaan
Nou nou ik vind het wel meevallen. De moeder is misschien niet pedagogisch. Maar ze komt wel met haar dochter langs om de spulletjes terug te brengen en heeft vervangen wat op was. Toen dat niet de goeie kwaliteit was heeft ze er ook gewoon voor betaald. Het stelende kind moest naar het huis van haar vriendinnetje en het terug geven was vast ongemakkelijk was. En we weten niet wat voor gesprek ze thuis heeft gehad. Gaat mij een beetje ver om een moeder die misschien gewoon sociale awkward is een Karen te benoemen. En het gaat me helemaal ver om dan te proberen een soort paria van ze te maken.
Als er geen getuigen of bewijs was. Dan had de moeder haar mond gehouden en haar dochter de gestolen dingen laten houden. Ook loog ze dat haar dochter niet thuis was en geen excuses. Ze heeft het alleen terug gebracht om verder gezeik te voorkomen.
>Ik heb moeder uitgelegd dat het liegen en stelen niet kan, zelfs de moeder liegt ook over haar wetenschap van het stelen. Zij wist dit namelijk al op het moment dat onze dochter bij haar voor de deur stond en tegen haar loog dat Evelien niet thuis was. Ahh ja gewoon socially awkward, zo zielig :((
Kind heeft voor de deur gestaan om de spullen terug te brengen en vervolgens heeft de moeder ook nog betaald. Ik weet niet of je echte aso's kent maar die laten zich niet uitleggen dat stelen niet kan. Die zeggen mijn dochter mocht het hebben en gooien de deur dicht. Hier was alles binnen een week netjes opgelost. Behalve dat de moeder zelf haar dochter confronteerde in plaats van twee kinderen van 10 het gesprek zelf lieten doen voor de deur.
>Kind heeft voor de deur gestaan om de spullen terug te brengen en vervolgens heeft de moeder ook nog betaald. Dat is inderdaad wat er gebeurt is, en ook geen haartje meer. * Het kind heeft voor de deur gestaan. (maar meende geen woord van het excuus) * Er zijn spullen teruggebracht. (niet *de* spullen, deze waren al op) * Moeder heeft betaald (Alleen omdat OP er helaas achter kwam dat de spullen vervangen waren door rommel) * Alles 'netjes' opgelost in een week. (Omdat OP er achteraan ging, na meerdere confrontaties op de leugens...)
>Het kind heeft voor de deur gestaan. (maar meende geen woord van het excuus Kunnen wij totaal niet beoordelen. Een kind van 10 in het nauw reageert nou eenmaal niet perfect. >Er zijn spullen teruggebracht. (niet de spullen, deze waren al op) OP zegt dat het dure spullen waren. Is maar de vraag of moeder dat door had en is misschien gewoon naar de Hema gegaan om het te vervangen. >Moeder heeft betaald (Alleen omdat OP er helaas achter kwam dat de spullen vervangen waren door rommel) >OP vroeg moeder deed het lijkt me niet zo lastig. Alles 'netjes' opgelost in een week. (Omdat OP er achteraan ging, na meerdere confrontaties op de leugens...) Nou dit valt wel mee. Een keer videobellen van kind naar kind. Een keer kind voor de deur. Een gesprek van moeder naar moeder en nogmaals toen de spullen terug gebracht werden. Zoals ik zei iemand die echt geen fatsoen had, had de schouders opgehaald en gezegd dat de dochter het mee mocht nemen en het niet hun probleem is.
🎤Kleptomaantje leef je nog Nog i a dee a🎤
Ik vind stelen echt niet kunnen. Tuurlijk elk kind doet dit wel eens, omdat ze het begrip niet snappen. Maar dit kind lijkt zich er heel bewust van te zijn en de ouders beschermen haar in dit gedrag. Je hebt er goed aan gedaan dit kenbaar te maken en dat ze hulp moeten zoeken. Ik hoop voor je dochter dat ze geen moeite zal hebben met het verbreken van de vriendschappelijke relatie.
Ik zou niet zomaar verwachten dat iedereen die een kind baart, ineens vanzelf hogere (normale) normen en waarden op ethisch en moreel gebied krijgt. Ik vermoed eerder dat moeder precies als dochter is (pak wat je pakken kan) en dit niet gaat veranderen.
Klinkt als hele rare mensen. Je weet niet wat zich daar allemaal achter de voordeur afspeelt.
Menselijk gedrag op die leeftijd. Gebeurt bij iedereen. Belangrijk is dat je laat zien en weten dat we (mensheid) dat gedrag onwenselijk vinden, maar tegelijk ook laat zien dat je begrijpt dát het gebeurd en niet als een boze gorilla stampij gaat maken. En, ga er niet vanuit dat volwassenen alles hetzelfe zien, begrijpen en hebben geleerd zoals jij dat hebt. Iedereen heeft andere opvoeding gehad en andere normen en waarden.
Vroeger, geen idee hoe oud ik was 14?15?, bleef er een schoolvriend van mij logeren, achteraf bleek dat hij 300 gulden had gestolen uit mijn vaders werkkamer, mijn vader dacht dat ik het had gedaan (ik wist niet eens dat daar geld lag) tot de ouders van die schoolvriend aanklopten en diep door het stof gingen om het feit dat hun kind geld had gestolen, ze probeerden om het terug te betalen maar ze waren behoorlijk arm (zaten in de bijstand) en ik had voornamelijk medelijden met hem en zijn ouders. Mijn pa zei dat ik hem niet anders moest behandelen, mensen maken nou eenmaal fouten dus ik ben tot jaren later nog vrienden gebleven tot we uiteindelijk contact hebben verloren omdat hij in de jeugdzorg terecht kwam omdat zijn ouder hem uit huis hadden gegooid. Het heeft wel wat met mijn vertrouwen naar mensen gedaan, toen ik nog veel jonger was en in het buitenland woonde had ik als 8 jarig jochie ook al meegemaakt dat andere kinderen speelgoed van mij hadden gestolen.
Kleine Kapitein stal iets uit de tuin van de buren want ik vond het een mooie glimmende steen. Nou mooi dat ik die terug kon brengen samen met mn Moeder en excuses moest aanbieden. En de volgende dag binnen blijven. Was in de jaren 80 dus als klein kind was je altijd buiten aan het spelen. Was een goede les...
Ik beschouw dingen als dit altijd een betaalde les in leren of een vriend een vriend is en dus daardoor ook betrouwbaar. Uiteraard zijn daar gradaties in, maar mijns inziens schaal je dit soort dingen op in hoeveel van je bezit iemand vetrouwd tot dat je makkelijk je huissleutel kunt uitlenen. Harde les voor je dochter uiteraard, wiens vetrouwen in vreemde kinderen misschien wel flink geschaad is. Wat betreft "de jeugd/ouders van tegenwoordig": zie andere reacties waarin dit vroeger net zo goed gebeurde. Ik ben wel van mening dat de maatschappij over zijn geheel iets minder empathisch is geworden.
Ik heb dit zelf ook ooit geflikt als kind zijnde bij een vriendje. Ik was toen gewoon een boefje. Zelfs in meerdere gevallen. Ik ben uiteindelijk goed terecht gekomen en durf wel te stellen dat het met mijn moreel kompas nu als volwassene ook wel goed zit. Ik zou een gevonden portomenee teruggeven bijvoorbeeld. Ik scan netjes al mijn producten bij de zelfscan en ik gooi netjes al het afval in de prullenbak, om maar wat voorbeelden te noemen. Ik zou er niet te zwaar aan tillen. Als de meisjes de spullen teruggeven en netjes excuses aanbieden.
Denk erom he, als je iemand eten ziet stelen No you didn't. Verder is dit inderdaad waardeloos kutgedrag.
Ik snap de reactie van zo een ouder niet. Je geeft je kind dan toch op zijn/haar falie. Laatst had mijn kind van 4 een jasje van een ander kind mee genomen vanuit school naar de BSO. De volgende dag belt de juf op waar dat jasje is gebleven want ze had gehoord dat mijn kind die had mee genomen. Jasje was gelukkig zo terecht want hing aan de kapstok. Geloof mij maar dat er een flink gesprek is gevoerd dat je nooit zomaar spullen van anderen mag mee nemen en dat er nu een jongetje heel verdrietig was omdat die zijn jas kwijt was. Ik kan mij gewoon de reactie van die moeder niet voorstellen. Hoe dan? Je leert je kind toch dat stelen en liegen echt niet oké is.
Ja het gebeurt, mijn dochter liet mijn nichtje ook nooit alleen op haar kamer. Een notoire dief was die kleine, nu gelukkig niet meer. Mocht gewoon nog langs komen maar werd eerst wel gefouilleerd voor ze weg ging. Kinderen doen dat, het is alleen vervelend hoe haar moeder er mee om gaat. Ik snap dat je boos bent, maar om te zeggen je hebt gefaald als ouder, gaat wel een beetje ver. Het is Jeffrey dahmer niet. Ik zie heel veel maffe ouders, in mijn ogen, die niet inzien dat het gedrag van hun kinderen niet ok is.
Hmm toen ik 13 of 14 jaar was heeft een van mijn vrienden mij beschuldigd dat ik 20 euro van hem had gestolen wij hadden elkaar iets van 6 a 7 maanden daarna niet gezien, op een dag kwam hij langs en bood hij zijn excuses aan mij dus toen bleek het dat die 20 euro van zijn bureau was gevallen daarna waren we weer vrienden geworden en gingen we weer met elkaar om tot deze dag zijn we nog steeds vrienden
Toen ik 20 was heeft een vriendin van mij een hele set borrelglaasjes gestolen... Voor haar verjaardag hebben we haar toen 50 plastic borrelglaasjes gegeven.
>Is dit de maatschappij van tegenwoordig dat kinderen gewoon maar kunnen stelen en de ouders ze nog beschermen ook? Ik ben wel benieuwd waarom je denkt dat zoiets nog nooit eerder gebeurd is. Dit komt bij mij een beetje over als een 'ik weet dat deze dingen gebeuren, maar nu het *mij* overkomt is het toch echt anders' verhaal.
Ik weet dat diefstal gebeurd…. Ik ben alleen geschrokken door de reactie van deze moeder
Gewoon een mooie levensles voor je dochter, verder niet zo spannend. Het meest schrikbarende vind ik nog wel het overmatig gebruik van "spulletjes". Alsof alles wat van kinderen is maar een verkleinwoordje nodig heeft, bleh.
Nee, ik vind je normen en waarden normaal. Ik heb geen kinderen, maar stelen kan niet. Zowel moeder als Evelien kunnen therapie gebruiken, naar mijn mening. Dit is een verhaal van een vriendin (A). In Nederland was er ooit een poppenspel (Glamour girls, go supermodels ofzo idk) die heel populair was. Ik ben hier niet opgegroeid, vandaar dat ik het niet weet hoe het heet. A. had op haar account best wat munten staan. Deze munten koop je met geld. Een vriendin van haar zag dat zij veel munten had. Deze munten kun je ook geven aan andere gebruikers. A. was niet aan het opletten en vervolgens heeft haar vriendin alle munten van haar account overgemaakt naar haar eigen account. Is digitaal stelen maarja. Ze heeft de munten nooit teruggekregen en A. mocht van haar ouders ook niet meer met die meid omgaan. Het gebeurde ook vroeger dus ik denk dat het iets van alle tijden is...
Evelien zou er bij mij niet meer in komen, niet door het stelen, maar door het gedrag van haar moeder.
Nee hoor. Hier de jaren 2000. Was een buitenbeentje en vond het prima. Werd gepushed om een klasgenootje over de vloer te hebben door andere klasgenootjes. Die heeft toen echt een school tasje aan spullen van mij meegenomen. Ik durfde niets te zeggen, maar she was d34d to me. En aan dat mens wil ik verder ook geen woord vuil maken. Kuddos voor je dochter dat ze het durfde te zeggen en goed dat je als ouder voor haar bent opgekomen. Die moeder moet even een cursus opvoeding gaan doen. Nu is het de make-up van een vriendin, straks is het uit de winkel. Of nog erger
Wat ik schokkender vind is dat een kind van 10 beauty spullen heeft. Vooral van het niveau wat “vervangen door slechtere kwaliteit” kan voldoen.
Ieders interesse ligt ergens anders, zij spaart hier zelf voor.
Ik heb geen kinderen, maar het verhaal van het lelijk eendje komt naar boven. Uitsluiten van alles en nog wat. Iedereen uitnodigen behalve Evelien. Met alle ouders van de klas in gesprek behalve met de moeder van Evelien. Lekker kinderachtig weet ik , maar zij wilt dat spelletje toch ook zo graag spelen?
[удалено]
Nou nou, Tis niet heel netjes maar dit zijn wel vergaande statements....
In Nederland is een groot deel van de ouders volkomen de weg kwijt als het gaat om opvoeding. Dit is daar het zoveelste voorbeeld van. De ouders van het stelende kind zijn, zodra de puberteit begint, de grip kwijt op hun kind. Kind onhandelbaar op school, school mag het opvoeden op zich nemen. Ouders zijn het dan niet eens met school en komen verhaal halen als kindlief wordt aangepakt. Beste toekomstige ouders; denk er nog eens over na voor je er een kind uitperst.
Je verbazing en oordeel is compleet terecht. En een _ietwat_ vergelijkbare anekdote. Ik had als +-8-10 jarig kind Pokemonkaarten. Mijn broer had op straat een Blastoise gevonden, en die aan mij gegeven. Supertrots op. Onze +-16 jarige buurjongen had ze ook, en hij wilde wel een keer ruilen. Die heeft toen misbruik gemaakt van de situatie dat ik als jong kind de waarde niet goed in kon schatten, en die blastoise voor +-10 matige kaarten geruild. Ik terug naar mijn broer om te laten zien wat een goede ruil ik gemaakt had (dacht ik toen), maar hij werd kwaad. Hij heeft me toen direct uitgelegd waarom het een slechte ruil was, mij gevraagd of ik het toch terug wilde draaien, en is daarna meegegaan naar de buren om verhaal te halen. Met tegenzin heeft de buurjongen toen de kaart teruggegeven. Dat wilde hij niet, totdat zijn ouders kwamen kijken wat de commotie bij de voordeur was en daar wél wat druk uitoefenden.
Normen en waarden zijn in de huidige maatschappij helaas vervaagd. Veel asocialen. Mijn dochter had haar lievelingsknuffel mee naar school en die is ook gestolen. Ze heeft een vermoeden wie dat was maar kunnen het niet hard maken. Ik heb maar een nieuwe gekocht. Mijn dochter is overigens 7. Als mijn dochter met spullen aan komt die ik niet ken zal ik vragen waar ze dat vandaan heeft. Maar kennelijk doen bepaalde andere mensen dit niet en is het gewoon om dat te doen. 🤨
Ik had een soortgelijk iets een paar weken geleden: mijn kind heeft voetbal mee naar school (gekregen van opa en oma, alleen online te krijgen). Mijn kind ziet dat, laten we hem 'MO' noemen, de bal na school meeneemt. Mijn kind overstuur en meld het bij de juf. Juf neemt contact op met ouders van MO. Gesprekken geweest op school etc, maar MO en vader MO beweren dat de bal van hem is. Ongelooflijk wat een volk er bestaat.
“Je hebt gefaald als ouder en je moet dit oplossen” ☠️ 100% gelijk en waarheid als een koe. Kind niet welkom tot goed en inhoudelijk excuus. Daarna een 2e kans geven. Blijft een jong kind.