Hoe meer ik lees over de ernst en langdurigheid van de straffen die dienstweigeraars destijds kregen, hoe meer ik besef dat mijn opa, die dienst in Nederlands-Indië ook weigerde, er met (als ik me niet vergis) een jaartje Veenhuizen nog relatief goed af kwam
Waarschijnlijk had dat met het motief van de weigering te maken. Mijn opa kwam met een lulverhaal dat hij niet gemist kon worden op de boerderij. Mensen die voor krijgsraad zeiden dat ze bijvoorbeeld communist of pacifist waren kregen vaak zwaardere straffen.
Dat zou kunnen. Mijn opa wilde niet vechten tegen Indonezen want hij was zelf kwart Indo, daarnaast had hij net een oorlog achter de rug die hij maar net overleefd had.
Blij dat ik die verschrikkelijke periode niet meegemaakt heb.
Mooi. Tijd voor een algeheel pardon en execuses voor alle dienstwijgeraars uit die tijd.
Eeuwig zonde dat Poncke Princen nooit op de dam heeft mogen staan bij de herdenking.
Aangezien de koning inmiddels excuses gemaakt heeft voor wat die troepen deden heeft Poncke Prinsen posthuum gelijk gekregen. Moreel was zijn aanwezigheid op de dam terecht geweest.
Hij heeft niet gelijk gekregen. Niet vechten was moreel correct geweest, vluchten naar en dan vechten voor mensen die op dat moment nog gretig onschuldige mensen aan het vermoorden waren is niet moreel correct.
Je doet het voorkomen alsof de situatie toen eenvoudig of overzichtelijk was. De misdaden tijdens de bersiap zijn niet de schuld van Poncke, maar eerder het resultaat van eeuwenlange brute overheersing, een verschrikkelijke oorlog en een chaotische situatie.
Er was in die tijd al bekend dat er onschuldige mensen vermoord werden door de Indonesiërs. Hij koos nog steeds voor die kant.
>maar eerder het resultaat van eeuwenlange brute overheersing, een verschrikkelijke oorlog en een chaotische situatie.
Top, ik wist niet dat we massamoorden goed gingen praten.
Hij wees 'onze' kant, de koloniale bezetter af. Volkomen terecht, wat wij deden vlak nadat wij notabene zelf van een bezetter bevrijd waren was ronduit veschamend.
Hij wees Nederland af en ging naar de kant die op dat moment nog gretig onschuldige mensen aan het vermoorden was tijdens de Bersiap. Wat Nederlandse troepen deden tegen onschuldige mensen was vreselijk, maar dat maakt de Indonesische kant niet beter.
de bersiap duurde van augustus 1945 tot voorjaar 1946. Prinsen deserteerde in 1948. Daar kunnen we uiteraard alsnog van alles van vinden, maar het was niet ten tijde van de Bersiap.
Hoe meer ik lees over de ernst en langdurigheid van de straffen die dienstweigeraars destijds kregen, hoe meer ik besef dat mijn opa, die dienst in Nederlands-Indië ook weigerde, er met (als ik me niet vergis) een jaartje Veenhuizen nog relatief goed af kwam
Mijn opa heeft bijna drie jaar in Kamp Vledder gezeten om dezelfde reden. Vreemd dat er zoveel ongelijkheid in de straffen zat destijds.
Waarschijnlijk had dat met het motief van de weigering te maken. Mijn opa kwam met een lulverhaal dat hij niet gemist kon worden op de boerderij. Mensen die voor krijgsraad zeiden dat ze bijvoorbeeld communist of pacifist waren kregen vaak zwaardere straffen.
Dat zou kunnen. Mijn opa wilde niet vechten tegen Indonezen want hij was zelf kwart Indo, daarnaast had hij net een oorlog achter de rug die hij maar net overleefd had. Blij dat ik die verschrikkelijke periode niet meegemaakt heb.
Mooi. Tijd voor een algeheel pardon en execuses voor alle dienstwijgeraars uit die tijd. Eeuwig zonde dat Poncke Princen nooit op de dam heeft mogen staan bij de herdenking.
Waarom zou iemand die tegen Nederlandse troepen heeft gevochten op de dam mogen staan? Iemand die ten tijde van de Bersiap van kant wisselde.
Aangezien de koning inmiddels excuses gemaakt heeft voor wat die troepen deden heeft Poncke Prinsen posthuum gelijk gekregen. Moreel was zijn aanwezigheid op de dam terecht geweest.
Hij heeft niet gelijk gekregen. Niet vechten was moreel correct geweest, vluchten naar en dan vechten voor mensen die op dat moment nog gretig onschuldige mensen aan het vermoorden waren is niet moreel correct.
Je doet het voorkomen alsof de situatie toen eenvoudig of overzichtelijk was. De misdaden tijdens de bersiap zijn niet de schuld van Poncke, maar eerder het resultaat van eeuwenlange brute overheersing, een verschrikkelijke oorlog en een chaotische situatie.
Er was in die tijd al bekend dat er onschuldige mensen vermoord werden door de Indonesiërs. Hij koos nog steeds voor die kant. >maar eerder het resultaat van eeuwenlange brute overheersing, een verschrikkelijke oorlog en een chaotische situatie. Top, ik wist niet dat we massamoorden goed gingen praten.
Om de zelfde reden dat ik een Wehrmacht desterteur daar zou willen laten staan.
Iemand die vanuit de Wehrmacht naar onze kant zou vluchten is niet hetzelfde als iemand die vanuit onze kant naar de vijand vlucht.
Het is in beide gevallen iemand die het ongelijk van zijn eigen kant inziet, en daar kan ik alleen maar bewondering voor hebben.
Hij vluchtte naar een kant die op dat moment onschuldige mensen aan het vermoorden was. Hoe ziet hij dan het ongelijk in?
Hij wees 'onze' kant, de koloniale bezetter af. Volkomen terecht, wat wij deden vlak nadat wij notabene zelf van een bezetter bevrijd waren was ronduit veschamend.
Hij wees Nederland af en ging naar de kant die op dat moment nog gretig onschuldige mensen aan het vermoorden was tijdens de Bersiap. Wat Nederlandse troepen deden tegen onschuldige mensen was vreselijk, maar dat maakt de Indonesische kant niet beter.
Lastig hè, de kleur grijs uitleggen aan mensen die enkel zwart en wit zien? :P
de bersiap duurde van augustus 1945 tot voorjaar 1946. Prinsen deserteerde in 1948. Daar kunnen we uiteraard alsnog van alles van vinden, maar het was niet ten tijde van de Bersiap.